Była Blaskiem Podczas Mroku (Dodatek: Blask i Mrok)| W TRAKCIE

Rozdział 8

5 lat wcześniej,
Maj 2017 roku.

Anoreksja.

Jako piętnastolatek nie zdawałem sobie sprawy, że ta choroba po cichu jest w stanie zabrać ludzkie życia. Skrada się na palcach i depcze po piętach. Na początku może się wydawać niewinnym zjawiskiem, ale kiedy pozbędzie się maski, widać jej okrutną twarz.

Anoreksja dotyka wiele osób chociaż tak często się o niej nie mówi. Słyszysz: jesteś niewystarczający, czujesz lęk, bo: jak zjem to, przytyję, myślisz: muszę być perfekcyjny. Nawiedzają cię trudne emocje, takie jak niezadowolenie z własnego ciała, obsesja na punkcie wagi i wyglądu, lęk przed jedzeniem, a także poczucie straty kontroli. Kryjesz je w sobie, bo po co ktoś miałby się przejmować twoim samopoczuciem?

Osoby z anoreksją często ograniczają ilość spożywanego jedzenia, odmawiają sobie posiłków lub stosują ekstremalne diety. To może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak osłabienie organizmu, zaburzenia hormonalne, problemy z sercem i inne powikłania. Ważne jest, aby zrozumieć, że anoreksja to nie tylko kwestia wyglądu, ale głęboko zakorzenione problemy emocjonalne i psychologiczne.

Te osoby potrzebują wsparcia, zrozumienia. Prośba o pomoc jest ich największym wyzwaniem, a zwycięstwo nad chorobą wydaje się być nierealne.

Dlaczego tylko zauważamy ją gdy jest niemal za późno?

☾☾☾

- Berek! - krzyknąłem do przyjaciółki, klepiąc jej ramię.

Katie rozmawiała z James'em, a mnie przeszkadzało to, że poświęcała mu więcej czasu niż mnie. Jasne James Evans był w ostatniej klasie liceum, stał się popularnym chłopakiem, bo dostał się do szkolnej drużyny koszykarskiej, dziewczyny wręcz pchały mu się do łóżka, a moja przyjaciółka śliniła się na jego widok. Byłem dziecinnie zazdrosny o najważniejszą dziewczynę w moim życiu.

Odwróciłem spojrzenie do tyłu, dalej biegnąc przed siebie. Zatrzymałem się, widząc, że nie ruszyła za mną. Westchnąłem podirytowany. Zmrużyłem oczy, wybierając brata za cel. Czy on nie widział tego, że podobał się Katie?

Szybkim krokiem próbowałem przedostać się do domu, gdy zawołał mnie tata:

- Synu, zawołaj Katharine i James'a na obiad - powiedział, nawet nie poświęcając mi uwagi. Był zapatrzony w ruszt, na którym piekły się polędwiczki i kiełbaski. Mama w tym czasie rozkładała talerze i sztućce na wielkim drewnianym stole.

Katie mieszkała u nas przez tydzień, ponieważ jej rodzice wyjechali do hotelu z okazji rocznicy ślubu. W naszym domu były dwie sypialnie gościnne. Przyzwyczailiśmy się do tego, że jedna z nich została zaprojektowana w stylu dziewczęcym. Specjalnie dla niej.

Wszedłem przez drzwi balkonowe do salon, gdzie oni wciąż rozmawiali. Ciężko było nie zauważyć coraz bardziej poszerzony uśmiech na jej twarzy i błysk w oczach. Przewróciłem oczami na ten widok.

- Chodźcie, ojciec woła na obiad - zawołałem.

- Obiad? - zapytała zdziwiona - co przygotował? - zapytała, w końcu odwracając się tyłem do starszego chłopaka. On zaś ruszył za nią.

- Rozpalił grilla.

Obserwowałem jej sylwetkę, kiedy analizowała przygotowane dania. Usiadła koło mnie, na przeciwko James'a. Przysięgam, że omal się zrzygałem, widząc na jej twarzy rumieńce.

Nałożyłem dla siebie porcję kiełbasy, frytki i małą porcję sałatki, aby mama nie rozpoczęła swoje wywodu na temat wartości witamin w warzywach.