Koruyucu alfa|Hyunlix omegaverse

13|herşey düzelecek

Hyunjin'den

Felixin alnına öpücük kondurarak, üstündeki örtüyü düzeltip odadan çıktım. Changbinin dediği gibi yapmışdık. Önce hocalardan izin almış. Sonrada iki arabaya ayrılarak minhoların evine gelmişdik. Felixi yol boyu kucağımdan indirmemişdim. Eve gelince de kucağımda odasına çıkartıp uyuması için odadan ayrılacaktım. Ama izin vermemiş uyuyana kadar yanında olmamı istemişdi. Bende dediğini yapmışdım. Bilmiyorum içimden bir ses bu omegayı korumam gerektiğini, yaralarını sarmam gerektiğini söylüyordu. Bende onu dinlemek istiyordum.

Salona geldiğimde hepsi sessiz bir şekilde koltuklarda oturmuşlardı. Bende geçip tekli koltuğa oturdum. Minho bana dönerek ağlamaktan çatallaşan sesiyle konuşdu.

"Uyudu mu?"

Onu başımla onaylayıp bakışlarımı yere çevirdim. Bir süre hiç kimse konuşmadı. Bu sessizliği Minho bozdu. 

"Neden bana söylemedin?"

Bana sorduğunu anladığımda gözlerimi kan çanağı gözlerine çevirdim. 

"Öğrendiğinde bana söyleseydin bunlar yaşanmazdı."

"Söyleyemezdim."

"Neden işte? Daha önceden haberim olsa o siktiğimin piçinden koruya bilirdim kardeşimi!"

Minho daha yüksek sesle konuşuyordu artık.

"Minho yavaş konuş felix uyuyor."

Seungminin onu uyarmasıyla derin nefes alıp bana döndü. Cevap bekler gibi bana bakınca konuşmaya başladım.

"Ne yapsaydım? Çocuk gelip bana hiç kimseye anlatmadığı şeyleri anlatdı. Öylece gelip sana mı anlatsaydım? Zaten güven sorunları varken daha da tetiklenmesine sebep olsaydım?"

Minho dediklerimden tatmin olmuş gibi tekrar bakılarını yere çevirmişti.

"Nasıl farketmedim bunu ben? Kör olmuşum resmen. Abisiyim ben onun ya nasıl farkedemem?! Kafayı yiyecem."

Jisung elini minhonun dizine koyup sakinleşmesi için hafif bir şekilde okşamışdı.

"Sadece sen değil hiç birimiz fark edemedik. Bu yüzden suçlama kendini."

Minho Jisungu aldırmadan ayağa kalkmış başını elleri arasına alarak konuşmaya devam etmişdi.

"Ya anlamıyor musunuz siz beni? ABİSİYİM DİYORUM NASIL FARK EDEMEM? ÖYLE BİR HAKKIM YOK!"

"Bağırma minho!"

Bu defa Chan onu uyarmışdı. Minho sinirle Chana dönmüşdü.

"YA SİZ ŞAKA MISINIZ? BENİM KARDEŞİM HER GÜN ŞİDDET GÖRMÜŞ VE BEN BUNU ABİSİ OLARAK FARK EDEMEMİŞİM! BENİM YERİMDE OLSANIZ NASIL HİSS EDERDİNİZ?"

Jisung artık minhonun bağırmasına dayanamamış olucak ki sinirle ayağa kalkıp oda bağırmaya başladı.

"FARK ETSEYDİN O ZAMAN! AYNI EVİN İÇİNDE BUNLAR YAŞANIRKEN FARK EDEMEDİYSEN SORUN SENDE! GELİP BURDA BİZE BAĞIRAMAZSIN!"

"SİKEYİM!"

Minho sinirle küfür edip odasına giderek kapıyı sertçe kapatmışdı. Jisung da onun ardından koltuğa çökerek başını ellerinin arasına almışdı. Changbin ve chan ayağa kalkmışdı.

"Biz konuşuruz onunla siz jisungla ilgilenin."

Changbini başımla onaylamamla ikiside minhonun odasına gitmişlerdi. Seungmin de jisungun yanına giderek onunla aynı hizada olmak için biraz eğilmişdi.