Koruyucu alfa|Hyunlix omegaverse

37|kaybettik

Bölümü Sdkaelik698 için erken atmak istedim bu yüzden diğer bölümün sınırını 90'a indirdim😉

Mendillerinizi hazırlayın bence🤧

İyi okumalar<3

☆☆☆☆☆

Felix'den

Dakikalardır soğuk betonda oturmuş yerle bakışıyordum. Göz yaşlarım durmaksızın akıyordu. Galiba 3 ders geçmişdi. Hyunjin sınıftan çıktığından sonra kendimi en üst kattaki tuvalete kilitlemişdim. Kabinlerin birine girmiş yere çökerek oturmuşdum.

Düşünmekten kafayı yicektim. Anlamıyordum çünkü biz daha sabah birlikteydik. Benimle ilgilenmiş, ağrım olup olmadığını sormuş hatta okula yine gelmememi ısrar etmişdi. Nasıl olmuştu böyle aklım almıyordu. Ama her şey tuvalete gidip geldiğinden sonra oldu. Sormaya fırsat vermemişti-ki bende onu sınıftan çıktığından beri görmemiştim-

Üst katta genelde çok öğrenci olmazdı. Okula nadiren gelen öğrenciler olurdu burda. Ben ne zaman zorbalardan saklanmak istesem buraya kaçardım. Abimler belki de beni arıyorlardı. Yanıma hiç telefonumu da almamıştım.

Tuvaletin dış kapısı açıldığında ses çıkarmamaya özen göstererek beklemeye başlamışdım. Sadece saniyeler sonrasında burnuma dolan tanıdık okyanus kokusuyla yavaşça yerimde doğruldum. Hyunjin gelmişti. Ama burda ne işi vardı? Su sesiyle ellerini yıkadığını anlaya biliyordum. Belli ki beni aramıyor öylesine girmiş.

Suratım yine asılırken umutsuzca ayağa kalkıp kapağı kapalı olan klozete oturdum. Suyun sesinin kesilmesi ve kapının açılıp kapanmasıyla hyunjinin gittiğini anlamam çok uzun sürmedi. Ne bekliyordum ki?!

Kabinin kapısını açıp dışarı çıktım. Etrafa baktığımda kimsenin olmadığını gördüm. Derin nefes verip musluğu açarak yüzümü yıkamaya başladım. Yüzümü yıkadıktan sonra suyu kapatıp aynada kendime baktım. Korkunç görünüyordum. Saçlarım dağılmış, gözlerimin içi kıp-kırmızı olmuş, dudaklarımsa kızarmış artı olarak şişmişti. Hep olurdu bu ne zaman ağlasam dudaklarım kızarıp, şişerdi. Dışarıdan gelen seslerle dikkatimi oraya verip dinlemeye başladım.

"Heh hyunjin! Buldun mu felixi içeride mi?"

Chan hyungun sesiydi bu. Nefes nefese konuşuyordu. Gürültülü seslerden koridorda birilerinin koştuğu belli oluyordu. Saniyeler sonrasında nefes nefese konuşan abimi duydum.

"Noldu burdamıymış?"

"Bilmiyorum bir şey söylemeden gitdi."

"Siktiğimin piçi."

Abimin küfrüyle gözümden bir damla yaş düştü. Ne olursa olsun o benim mühürlü eşimdi içeri girince beni hissetmeliydi. Üstelik benim acı çektiğimi hissediyordu, neden merak etmiyor?

"Oh Tanrım sonunda. Felix!"

Abimin kapıyı açtığını duymamıştım bile. İçeri girmiş beni gördüğü gibi koşarak beni kolları arasına almıştı. Saçlarıma minik öpücükler kondurarak saçlarımı okşuyordu. Kollarımı sıkıca ona dolamış ağlıyordum. Tek arka dayağım olarak o kalmıştı. Tabii bize sarılan arkadaşlarımı da unutamazdım.

☆☆☆☆☆

Evdeydim. En son okulda sarılışımızda kendimi o kadar kötü hissetmişdim ki başım fena dönüyordu. Hayır bayılmamıştım ama dediğim gibi başım çok fazla dönüyordu. Bu yüzden abim müdürden izin almak için gitmişdi. Beni de Changbin hyung kucağına alıp arabaya kadar taşımışdı.