Koruyucu alfa|Hyunlix omegaverse

33|seni özledim

Felix'den

Kafamda muhteşem bir acıyla gözlerimi aralamaya çalıştım. Ama sanki açmaya çalıştıkça başımdaki ağrı artıyordu.

Elime birinin dokunduğunu hissedebiliyordum. Biri elimi tutmuş hafifçe okşuyordu. Gözlerimi bir kez daha zorlayınca aça bilmişdim. Bulanık görüş alanıma ilk giren hyunjinin saçları olmuşdu. Çenemde hissettiğim dokunuşla çeneme tüy kadar hafif birm öpücük kondurduğunu anlamam uzun sürmedi. Geri çekilip beni fark ettiğinde elimin üzerindeki tutuşu sıklaştı

"Bebeğim sonunda uyana bildin. İyi misin?"

Kafamı yavaşça evet anlamında salladım. Elinin arasında olan elimi dudaklarına yaklaştırıp minik bir öpücük kondurduğunda gülümsedim.

"Neyim varmış?"

Elini dudaklarından çekip kendi kucağına koyarak okşamaya devam etdi.

"Bilmiyorum. Doktor kan tahlili alıp gitdi. Sonuç çıkınca gelecekmiş."

Kafamı ağır ağır yine olumlu anlamda salladım.

"Anladım. Peki abimler çıktılar mı?"

"Odalarından çıktılar evet ama dışarıda hepsi senin uyanmanı bekliyordu. Bekle çağırayım."

Elimi yavaşça bırakıp kapıya yöneldi. Kapıyı açıp sadece kafasını çıkardı. Etrafa bakınıp abimleri görmüş olacak ki,

"Hadi gelin. Felix uyandı."

Dedi ve kapıyı açık bırakarak içeri girdi. Tekrar yanıma gelince yatağın kenarına oturup elimi kucağına alarak okşamaya başladı. Gülümseyerek onu izlemeye son verip bakışlarımı kapıya çevirdim. Kapıdan ilk giren abim ve jisungdu. Abim jisungun beline elini koymuş yürümesi için destekliyordu. Onların ardından diğerleride girince, Chan hyung en son girerek kapıyı kapatdı. Herkes bir yere oturunca abim konuşmaya başladı.

"Güzelim niye bayıldın sen? Sorun ne?"

Omuzlarımı bilmiyorum dercesine silktim.

"Doktor bir şey demedi daha."

Diyerek cevapladım onu. Kafasını olumlu anlamda salladı. Changbin hyungun sesiyle ona döndüm.

"İyisin ama değil mi?"

Kafamı evet anlamında salladım. Ve tam o anda kapı çalındı. Bakışlarımızı oraya çevirdiğimizde doktor kapıyı açıp içeri girdi.

"Nasılmış bakalım hastamız?"

"İyiyim."

Dedim cevaplayarak. O sırada hyunjin konuşmaya başladı.

"Niye bayıldı? Bir sorun mu var?"

Doktor bakışlarını hyunjinden çekip geri bana çevirdi.

"En son ne zaman yemek yedin?"

Diye sorduğunda alt dudağımı ısırdım. Mırıldar bir tonda cevap verdim.

"Sabah kahvaltıda."

Her ne kadar sesim kısık çıksa da oda sessiz olduğu için sesimi duymuşlardı. Bununla birlikde hepsinin gözleri bana çevrilmişdi. Doktorun da gözleri şokla büyümüşdü.

"Sen sabah yediğinin üzerindesin yani?"

Abimden gelen soruyla kafamı olumlu anlamda salladım. Ve Chan hyungun sinirli sesini duydum.

"O piç size yemek vermedi mi?"

Bu soruya ben cevapsız kalırken. Benim yerime jisung üzgün bir tonda cevapladı.