Koruyucu alfa|Hyunlix omegaverse

38|bilmiyordu

Yani bu fici angst bitirsem ne yapa bilirsiniz ki?

Bu bölümü de 'Selenin arkadaşı olan Defne' için atıyorum💓

İyi okumalar...♡

☆☆☆☆☆

Hyunjin'den

Yıkılmıştım. Bebeği kaybettiğimizi duyduğumda kelimenin tam anlamıyla yıkılmıştım. Doktor felixin aşırı stres ve üzüntüden kaynaklandığı için bebeği kaybettiğimizi söylemişti.

Benim yüzümden olmuştu. Herşey benim yüzümdendi. Felix benim yüzümden strese girdi, omegam benim yüzümden üzüldü, benim yüzümden bebeğimizi kaybettik.

Bunu ona nasık diyeceğim hakkında hiç bir fikrim yoktu. Daha kendimi bile doğru düzgün açıklamamışken bu haberi vermek onu yıkardı.

Her şey siktiğimin merakıyla başlamıştı...

☆Flashback☆

Hyunjin'den

Felix yanağımı öpüp diğerlerinin yanına gidince hepsinin gözden kaybolmasını izledim. Onlar gözden kaybolduktan sonra adımlarımı tuvalete yönlendirdim.

Neredeyse iki gündür bilinmeyen numaradan mesajlar alıyordum. Her defasında 'sevgilin hakkında gerçekleri bilmek ister misin?' 'omeganı tanıdığına emin misin?' 'kiminle eşleştiğinin farkında mısın?' gibisinden mesajlar alıyordum. Tabii ki boş şeyler olduğunu düşünüp dikkate almamıştım.

Ama bu gün aynı numaradan yine mesaj vardı 'sevgilin hakkında gerçekleri öğrenmek istiyorsan 3cü kattaki erkekler tuvaletine gel.' başta gitmeyecektim. Ama merakıma yenik düşerek gitmeye karar vermiştim.

Omegama inanıyordum benden bir şey saklamadığını biliyordum. Ama hani insanın içinde bir faizde olsa şüphe oluyor ya, işte o bir faiz beni çok sinirlendiriyor. Felixin benden birşey sakladığı düşüncesi sinirimi bozuyor.

Yerimden kalkıp adımlarımı tuvalete yönlendirdim. Kısa süre içinde gelmiştim. Derin nefes alıp içeri girdim. Görünürde hiç kimse yoktu.

2-3 dakika bekleyip birilerinin gelmesini bekledim. Hiç kimse gelmeyince kapıya yöneldim. Elimi kapı koluna uzatmışdım ki kapı aniden açılınca arkaya doğru geriledim.

İçeri giren çocuk benimle aynı yaşlarda gibi görünüyordu. Ama onu daha önce görmemiştim.

"Gelmişsin."

Dediğinde bana mesaj atanın o olduğunu anladım. Sırıtıyordu bana bakarak. Açıkcası sırıtması sinir bozucuydu.

"Eeee niye çağırdın beni?"

Dedim çabuk konuşmasını hatırladarak. Bana yaklaştığında dik duruşumla hareket etmeden ona bakıyordum.

"Bu kadar saf olacağını düşünmezdim."

"Ne saçm-"

Dememe kalmadan dudaklarımda hissettiğim yumuşaklıkla şokla gözlerim büyüdü. Beni öpüyordu resmen. Kendime gelip hızla onu itip yumruk attım. Burnunu tutarken bana bakarak sırıtıyordu. Yakasından tutup sertçe duvara ittim onu.

"Siktiğimin pezevenki!"

Diye tıslayarak bir yumruk daha attım. Hala sırıtıyordu ve bu sinirimi bozmaktan başka işe yaramıyordu.

"Dudakların güzelmiş."

Dediğinde bir yumruk daha attım. Yere düştüğünde eğilip yumruklamaya devam ettim.