Beyond Your Dreams 2 (Türkçe)

FİNAL

Kitap final oluyor olabilir ama siz kitabı kütüphaneden çıkarmayın çünkü birkaç tane ek bölüm koyacağım!!

30.12.2020

"Hayatım ben geldim!" anahtarı kapı deliğinden çıkartıp duvarda asılı olan anahtarlığa yerleştirdim ve tabureye oturup ayakkabılarımın bağcıklarını çözdüm. Nedense evdeki sessizlik beni endişelendirmeye başlaşmıştı, çünkü genelde yürüyüşten geldiğimde Harry ve Colin hemen yanımda biterdi.

Fakat bugün öyle olmamıştı.

Derin bir nefes alıp ayakkabılarımı kenara koydum ve sessizce salona ilerledim. Salon dağınıktı ve bu alışık olmadığım bir şey değildi. Bu hep böyleydi. Colin ve Harry ben her gittiğimde baba oğul zaman geçiriyorlardı. Zamandan kastım oyun vaktiydi. Sadece 3 yaşındaki oğlumuz babasını turneler yüzünden çok fazla göremediği için benimle zaman geçirmek yerine Harry'i tercih ediyordu.

Doğrusu şikayetçi değilim, çünkü karnımda 6 aylık bir bebek varken Colin ile vakit geçirmek benim için zorlaşıyor.

Salonu toplama işini ertelemeye karar verdim ve merdivenlerden yukarı çıkarak yavaş adımlarla Colin'in odasının önüne geldim. Kapı aralık olduğundan sadece kafamı uzattım. Gördüğüm manzara yüzümde aptalca bir sırıtışın oluşmasına neden oldu. Harry kollarını Colin'e dolamış ve başını onun başına dayamıştı. Colin ise babasının kollarında olmaktan keyifli gibi duruyordu.

İçeri girip sessizce yatağın üstündeki hikaye kitabını alıp kitaplığa koydum ve üstlerini örttüm. İşte benim mutluluğum da bu iki erkeğe sahip olmaktı. Yakında aramıza Darcy'de katılacaktı ve bunun için çok heyecanlıydık. En çokta Harry. Neyse ki Colin doğmadan önceki gibi davranmıyor. Çünkü ilk baba olacağı zaman çekilmez biri olmuştu. Sürekli yanımdaydı ve her dakika bana soru sorup duruyordu. En azından tuvalete yalnız girebiliyordum.

Bu düşünceleri aklımdan attım ve odadan çıkıp banyo almak için koridorun sonundaki odaya ilerledim.

'°ºø•❤•.¸✿¸.•❤•.❀•.•❀.•❤•.¸✿¸.•❤•øº°'

"Hey." duyduğum sesle irkildim ve arkama dönüp mutfak kapısında dikilmiş bir Harry ile karşılaştım. Saçlarını toplamıştı ve üstüne bol bir kazak giymişti.

"Uyanmışsın." hazırladığım nescafe dolu iki bardağı alıp ortada duran tezgaha geçtim. "Bu sana."

Kendisine ait olan bardağı parmakları arasına alıp merakla bana baktı.

"Colin'i uyutmayı başardığın için. Bir de ayılman için."

"Teşekkür ederim bebeğim."

Birkaç dakika boyunca ikimizde hiç konuşmadık. Sadece kahvelerimizi yudumlayıp düşüncelerimizle yalnız kaldık.

"Seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum hayatım." dediğinde tüm dikkatimi ona verdim. Ses tonundan anladığım kadarıyla çok ciddi bir konu değildi ama yinede çok nadiren böyle konuşuyorduk.

"Seni dinliyorum."

"Çok yorulduğunun farkındayım ve Noel'deyiz. Bence hep birlikte kafa dinlemek için bir yere gitmeliyiz." söylediği şey çok cazip gelse de bunu kabul etmek hiç içimden gelmiyordu.

"Harry, şu evin bir haline bak ve ben karnımda bir bebek taşıyorum. Hiçbir yere gidemeyecek kadar yorgunum. Dışarı çıktığımızda insanlar üstümüze gelecek diye korkuyorum."

"Bu ihtimal her zaman var zaten."

"Yine de..."

"Sadece babamın dağ evine gideceğiz. Grupla. Yarın."