Aftertaste of The Night (Pereseo Series #3)

Chapter 15

‧͙⁺˚*･༓☾　CHAPTER 15　☽༓･*˚⁺‧͙

Bahagya akong nanginig at sinalo ko ang buhok nang umihip ang malamig na hangin. I tried to focus on the view in front of me. It was breathtaking. I've seen the Taal Volcano and the lake surrounding it multiple times, but I won't get bored of watching it.

The wind carried the heavy scent of flowers as it fluttered around us. The fragrance that I inhaled made my heart race. The only thing that calmed my nerves was the warmth of his coat and the scent that was now infiltrating my senses.

Dumaan na ang ilang minuto matapos niyang ipasuot sa akin ang coat niya. Lumalagabog ang dibdib ko.

Hindi na nawala sa isip ko ang sinabi ni Vitto magmula pa kanina. Para iyong ink na itinatak. Hindi ko alam kung ako lang ba ang naapektuhan magmula nang umalis kami. Hindi ko mabasa ang kung anong iniisip niya.

O sadyang pinili niya lang ituon ang kanyang buong atensiyon sa anak namin.

Maaga kaming umalis sa bahay nina Nath dahil may duty na ulit si Vadik mamayang gabi sa hospital. Pero huminto muna kami saglit sa nadaanang coffee shop.

Ayaw ko mang sumabay sa kanya pauwi, pero wala akong mapagpilian. Mas hindi ako mapapanatag kung magpapaiwan ako kasama ang buong pamilya niya.

Hindi ko na nga pinansin si Psalm na mukhang naghihingi ng saklolo bago kami umalis. Malaki na siya para dumagdag pa sa dapat kong isipin.

"Ang cute at ang pogi naman po ng anak n'yo." Napatitig ako sa babae sa counter nang bigla itong nagsalita na hindi konektado sa ino-order naming kape para i-take out.

Vadik excused himself when his cell phone rang. He slightly moved away to answer the call. The woman's gaze followed him. I didn't realize that one of my eyebrows had arched up.

"Thank you po." Ngumiti si Bran sa babae. Lumalabas ang malalalim niyang biloy sa pisngi at ilang beses kumurap ang mga mata.

The lady smiled. "What's your name, baby?"

"Brandon Maximus Pereseo Zariego..." Napailing ako. Kinamot ng hintuturo ang kilay dahil proud na proud siya sa buong pangalan niya. "But I'm not a baby anymore."

"Kamukhang-kamukha ka ng papa mo ano? Do you have a sibling?"

Umiling si Bran. "I don't. But I want to have. My dad and mom will give me a cute yittle sister...soon."

Umawang ang bibig ko. Hindi ko alam kung saan ako mapapatulala. Sa kadahilanang nabanggit niya nang diretso ang ibang letrang L. O dahil sa gusto niyang mangyari.

Gusto niya ng kapatid? At talagang specific na cute little sister?

"What soon?" Vadik asked after returning to our side.

I quickly covered Bran's mouth, but my eyes widened at the lady. "Sir, gusto na pong magkaroon ng kapatid ang anak n'yo. Pagbigyan n'yo na po. Sayang naman ang magandang genes n'yo ni ma'am." Her smile grew wider. I don't know if she was making cute faces at Vadik or if she was just teasing us.

Bahagyang nagsalubong ang mga kilay ni Vadik nang lumingon sa akin kaya mabilis kong inilihis ang tingin. Tumikhim ako't nilinis ang namumuong bara sa lalamunan.

I hugged his coat I was wearing because I felt goosebumps on my skin. I made the wrong decision as I could only smell his perfume clinging to it. And I feel that he was also wrapping his arms around me, as well as my innermost being.

Tumalikod na lang ako. "Let's go..." Nakailang hakbang na ako nang pumihit ulit pabalik. Kinuha ko ang kape ko sa counter. I ignored his eyes that were still fixed on me. I refused to succumb to the tension and nervousness that couldn't disappear from my chest.