CANHIRAŞ (AŞK)

Onu hak eden sendin

Kenan ölmüştü değil mi? Beyaz'ın artık bir kocası yoktu. Bebeğinin artık bir babası yoktu. Onu geri almayı istemiştim. onun için savaşmayı göze almıştım ama beyaz istememişti. Beyaz küçük mucizesine kıyamımıştı. O kocasına ihanet edememişti. 

O gün beni o restoranda bırakıp ardına bile bakmadan gitmeyi başarmıştı. Hayatım boyunca ölmeyi, hiç o günkü kadar istememiştim. Yaşanan onca şeyin, çektiğim onca çilenin, çektiğimiz onca çilenin benim hatam yüzünden olduğunu bilmek, benden bütün gücümü almıştı.

Tam ölecekken mete bir anda üzerime atlamıştı. Kendimi öldürmeme izin vermemişti. Kurşun onun kolunu sıyırmıştı. Şimdi ise buradaydık. Beyaz'ın kocası kenan'ın cenazesinde.. Onun tabutunun başındaydık. Ben elimde bir kürek ile onun mezarına toprak atıyordum. Taparcasına sevdiğim kadının ölen kocasının mezarına toprak atıyordum. 

Neydi bu? Hayat o gün bana bir can verip, kenandan bir can mı almıştı? Onun ölüp benim yaşamam mı gerekiyordu? Bunu istememiştim ki ben. Ben... ben sadece beyaz yaşasın istemiştim. O mutlu olsun istemiştim. Bensiz de olsa mutlu olsun istemiştim.

Onun için herkesle savaşabilirdim ama onunla savaşamazdım. Buna hakkım yoktu. Ben yıllar önce bir hata yapmıştım ve onu kaybetmiştim. Hiç bir günahı yokken ona inanmamıştım. Kör olmuştu gözlerim. Masumiyetini görememiştim. O yüzden nasıl onun zar zor kurduğu yuvayı yıkabilirdim? 

Beyaz hayatı boyunca hayalini kurduğu o şeyi zorda olsa elde etmişti. Bir ailesi olmuştu. Olan ne varsa benim yüzümden olmuştu. Ben kendi ellerimle bizi bitirmiştim. Bizim romanamız orada kapanmıştı. Ardımı bakmadan o kapıdan çıktığım anda bizim romanımız final yapmıştı. 

Peki ya şimdi? Peki ya şimdi bir başka romana mı başlamıştık? Yeniden Mir Ali ve Beyaz olabilir miydik? Beyaz ister miydi? Küçüğüm beni geri ister miydi? Peki ya küçüğüm beni istemezse, onu bırakabilir miydim? Bırakamazdım değil mi? Nasıl bırakırım ki? o böyle yaralıyken onu nasıl bırakırım? Bir de şimdi karnında küçük mucize var. onları nasıl bırakırım? Beyaz tek başına ne yapar? 

"Abi küreği ver istersen." 

Başımı kaldırıp bana üzgün gözlerle bakan Kadir'e baktım. Başımı salladım. Küreği ona verip mezardan uzaklaştım. 

Mezar taşına baktım. Mezar taşında bir tek ismi yazıyordu ama o isim bir çok şeyi ifade ediyordu. 

Kenan tekin, Beyaz tekin'in kocası, Dide Tekin'in babası... O beyaz'a her şeyi verebilmiş bir adamdı. Beyaz ne istemişse hepsini ona vermişti. Benim veremediğim ne varsa vermişti. 

Kenan, Beyaz'a eş olmuştu. Ben olamadım. Kenan beyaz'a bir yuva vermişti. Ben veremedim. Kenan beyaz'a bir bebek vermişti. Ben veremedim. Kenan beyaz'a bir anne vermişti. Kenan'ın annesi ona çok güzel anne olmuştu. Benim annem ise beyaz'ı buna layık bile görmemişti. Ona iftira atmıştı. Benim her şeyim vardı ama hiç bir şeyim yoktu. Kenan'ın belki her şeyi yoktu ama beyaz'a istediği her şey, onda vardı. Şimdi ise Kenan ölmüştü, ben ise yaşayorum.

Benim ölmem, onun ise yaşaması gerekmez miydi? Beyaz olsa hangimizi tercih ederdi? gözümden akan yaşı gizlice sildim. Bence kesinlikle Kenan'ı seçerdi. Haklıydı da. Kenan onun kocasıydı. bebeğinin babasıydı. Ben ise ona inanmayan, güvenmeyen onu düşmanıyla bırakıp çekip giden eski sevgilisiydim. Ardına dönüp bir kere bile bakmayan adamdım. 

Doğru onu çok seviyordum. Taparcasına aşıktım ama bir kuru sevda yetmiyormuş insana. Güvenmek inanmak da gerekiyormuş, bu yaşımda anladım. 

Dönüp Halime hanımın kollarında ağlayan beyaz'a baktım. Kalbim sızladı. Gözlerindeki yaş hiç kurumamıştı. Sürekli ağlıyordu. 

Yasemin yengem ve tutku onların yanlarındaydılar. Morgdan çıktıktan sonra gelen Behzat Karadağ ve eşi de yanındaydı. Beyaz'ın yanına gittim. Yaşlı gözlerle gözlerime baktı. Gülümsemeye çalıştım.