CANHIRAŞ (AŞK)

Eski bir tanışıklık sadece (!)

"Bazı karşılaşmalar sancılı olur."

Beyaz karnına konan öpücükle gülümsedi. Kocasının saçlarını sevdi. Kocası çok iyi bir adamdı. Sanırım o dünyanın en iyi kalpli adamıyla evlenmişti. "Güzelim artık işi bıraksan mı?" dedi. Beyaz iç çekti. Çok fazla borçları vardı ve bir de bebekleri olacaktı. Beyaz çalışmak zorundaydı..

"Kenan bir süre daha çalışayım. Hem gerçekten hiç zorlanmıyorum." dediğinde kenan iç çekti. Üzgün gözlerle ona baktı. "Çok borcumuz var diye böyle yapıyorsun değil mi? Hep benim yüzümden. Özür dilerim. Ben tam bir aptalım," dediğinde beyaz ellerini onun yüzüne koydu.

Kenan bundan aylar önce bir arkadaşına güvenip ona kefil olmuştu fakat arkadaşı bütün borçları Kenan'ın üzerine yıkıp kaçıp gitmişti. Öğretmen maaşıyla tek başına böyle bir borcun altından kalkamayacak durumdaydı. Gülümsedi. "Sakın özür dileme. olacağı varmış olmuş. Biz iyiyiz ve yan yanayız. Yakında bebeğimiz de doğacak. Her şey zamanla düzelecek." dedi.

Kenan ona sarıldı. Saçlarını öptü. "İyi ki hayatımdasın. İyi ki benimlesin beyaz. İyiki bana bir şans verdin." dediğinde beyaz ona sarıldı. "Hep yanında olacağım. Tıpkı senin benim yanımda olduğun gibi." dedi.

Kenandan ayrıldı ve saate baktı. "Kenan benim inmem gerek.Yeni patronumuz gelecek. Gecikmemeliyim." dediğinde kenan gülümseyip onun anlını öptü. "Tamam güzelim. Kendine de bebeğimize de dikkat et tamam mı?" dediğinde Beyaz gülümseyip başını salladı. elini karnına koydu. "merak etme babası." dedi ve arabadan indi.

Kenan'a döndü. Kenan ona gülümseyerek el salladığında o da kenan'a el salladı. Elini karnına koyup gülümseyerek önüne döndü. Başını kaldırıp iç çekti. Karşısındaki kocaman şirkete baktı. bir yıla yakındır burada çalışıyordu. Kenan ile evleneli yaklaşık 10 ay olmuştu. Mutluydu. Kenan çok şefkatli bir adamdı. Ona aşık değildi ama onu seviyordu. Zaten artık aşkı aramıyordu da. Ona göre sevgi mutluluk saygı güven aşktan daha önemliydi. O kenan'a sonsuz bir güven besliyordu ve kenan da ona aynı şekilde... Üstelik bir de bebeği oluyordu. Zaten beyaz hayatı boyunca hep bunu istemişti. Bir ailesi olsun istemişti. Şimdi çok güzel bir ailesi olacaktı.

Beyaz gülümseyerek güvenliği doğru yürümeye başladı. Gülümseyerek onlara selam verdi. Hikmet bey kocaman gülümsemesile ona baktı. "Beyaz nasılsınız?" diye sorduğunda Beyaz kocaman gülümsemesiyle ona baktı. Elini karnına koyup sevdi. "İyiyiz hikmet amca. Sen nasılsın?" diye sordu.

Hikmet bey Beyaz'ı çok seviyordu. O bu şirketteki hiç kimseye benzemiyordu. Gerçekten iyi bir kızdı. Üstelik kocası da çok iyi bir adamdı. "Allah'a şükür iyiyim kızım. Sabah sabah seni gördüm daha iyi oldum." dediğinde beyaz gülümseyip başını salladı.

Tam o sırada şirketin önüne beş tane araba durdu. Beyaz başını çevirip arabalara baktı ama bir sürü adam bir anda arabalardan inmeye başladığında başını çevirdi. Çok umursamadı. Hikmet beye baktı. "Ben geç kalmayayım hikmet amca." dedi.

O yürüyüp içeriye girerken arkasından öfkeyle bakan adamı fark etmedi bile.

"abi ne oldu?" diye soran Yusuf ile adam kendine geldi. Hızla içeriye doğru yürümeye başladı fakat beyaz çoktan asansöre benmişti ve asansör kapanmıştı.

Yusuf endişeyle onun peşinden gitti. Asansöre tekme atan adama korkuyla baktı."Abi ne oluyor? Neden sinirlendin? birden bire ne oldu?" dediğinde Mir Ali sinirle ona döndü. "Burada! Burada Yusuf! yıllar sonra o burada!" diye bağırdı.

Yusuf anlamayarak ona baktı. "Abi o kim?" dedi. Mir ali dişlerini sıktı. Yüzünü sıvazladı. "Beyaz... beyaz burada." dediğinde Yusuf şokla ona baktı. "abi emin misin?" dediğinde Mir Ali öfkeyle ona baktı. "Emin misin ne demek Yusuf! Hatamı siken kadının sesini tanımaz mıyım ben?" diye bağırdı.