Ne işe bulaştığının farkına çok geç varan İdil'in zorlu kaçış hikayesi...
Gölgeli hayatında bürünmüş bir dünyada tesadüf bir tanıklık İdil'in mafyanın gizli entrikalarının içine sürükler. Loş bir otoparkta bir cinayete tanık olunca tehlikeli bir oyu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benim yalnızlığım insanlarla dolu"
-Franz Kafka
Buradaki esaretimin kaçıncı günümdeydim hatırlamıyordum, zaman kaybım gittikçe kayboluyordu ve ben daha çok endişelenmeye başlıyordum. Dünkü olaydan sonra sabaha kadar uyuyamamıştım. Gözlerimi saat beş'e kadar açık tutmuştum. Sadece bir kere su almak için aşağıya inip koltuğa uzanıp orada uyumayı denemiştim fakat hiçbir yerde gözüme uyku girmemişti. Tekrardan yatağa girip uyumayı denediğimde uyuyakalmış ve sabahın sekizinde gözlerimi açmıştım tekrardan. Esma abla' nın normalde bu saatlerde kalktığını bilmiyordum ve bunu Sabah mutfakta tıkırtı sesleri duyduğumda öğrenmiş oldum. Dağınık saçlarımı düzeltmeden Dolaba doğru ilerledim. kendimi bi an şu anki gerçeklikten uzaklaştırıp sanki Ailemin evine geri dönmüştüm. Dolabı açıp kıyafet seçmeden elime ne aldıysam onu giyindim. Beyaz triko kazağı üstüme geçirme işlemini halledip Koyu mavı kot pantolonu da giyindikten sonra banyoya doğru ilerledim. Elimi ve yüzümü sabunladıktan sonra sıcak suyu elime nüfus ettim. Yüzüme sadece ılık su değdirirken tekrardan üşüme gelmişti bana. İşlerimi hallettikten sonra odadan ayrıldım. Esma ablaya bakmak için mutfağa doğru ilerlerken burnuma çok güzel sucuklu tost kokusu gelmişti. Öyle canım çekmişti ki iştahımı daha çok açmıştı. Mutfağa sessizce girerken Esma ablanın ne yaptığını bir süre izledim. Esma abla tabak ile önüne dönerken beni görmesiyle korkmuştu.
"Ay İdil ödümü kopardın yavrum niye öyle sessizce dikmişsin!
"Sadece izlemek istemiştim eğer korkuttuysam kusura bakma.
"Tamam sorun değil sen istersen masaya geç bekle
"Yok bende yardım etmek istiyorum.
Esma abla bişey demeyince tezgahta duran kahvaltılıkların bir kısmını alıp masaya götürdüm. Ona hem yardım etmek istedim hem de bu evde sadece oturup sıkılmamak için yapıyordum. Hepsini masaya götürdükten sonra Esma abla mutfaktan tabaktaki tost ile ayrılmıştı. Kokusu daha net gelince masaya oturdum. Esma abla da otururken eskisi kadar bana karşı tebessüm etmediğini gördüm. Nedenini merak edip soracaktım fakat daha sorumu sormadan Esma abla "tam tost yaptım bilmem o kadar yer misin ama" dedi. "Yok sorun değil yerim" deyince ağzından yarım yamalak "tamam" lafı çıkıp tostu tabağa koymuştu. Bana mı öyle geliyordu bilmiyorum ama Esma abla bugün garip davranıyordu.
