Bir haftadır Mattheo ile her fırsatta kavga ediyoruz sürekli bir birimizle uğraşıyoruz onu gördüğüm yerde öldürmemek için kendimi zor tutuyorum yakasına yapışıyorum ama izin vermiyorlar onu öldürmeme izin vermiyorlar.
Büyük salona indiğimda Pansy Mattheo'nun koluna girmiş öylece etrafa bakıyordu göz göze geldiğimizde başını Mattheo'nun omzuna koydu. Onların bu ergen davranışlarına gülerken Draco yanıma geldi "bugün nasılsın?" yüzümde kocaman gülümsemeyle cevapladım "harika! özelikle şunların bu halleri benim moralimin daha da yerine getiriyor" Draco, Mattheo ve Pansy'ye döndü sonra tekrar bana döndü. "Pansy'nin nasıl bu kadar iğrenç bir insana dönüştüğünü merak ediyorum"
"o her zaman öyleydi sadece farkında değildin" Draco ile yan yana oturduğumuzda babamla göz göze geldim her zamanki gibi bakıyordu bu yüzden aldırış etmeden gözlerimi kaçırdım.
Yemekten sonra Draco ile bahçedeydik o her zamanki gibi Gryffındor öğrencileriyle uğraşıyordu, ben ise dikkatle Mattheo'yu izliyordum. Draco omzuma dokununca irkildim "korkuttum mu? üzgünüm"
"sorun değil" Draco kaşlarını kaldırdı "Mattheo'yu izliyorsun" yutkundum cevap vermiyor ve gözlerimi ondan kaçırıyordum "onu seviyorsun"
"bu hiç bir şeyi değiştirmez" Draco omzuma dokundu "seni anlıyorum... bu çok zor" Draco bunları söylerken gözlerime bakıyordu benden hoşlandığını görebiliyordum ama onu umutlandıramazdım. "Üzgünüm Draco"
"ne için?"
"hiç" diyerek kestirip attım. Draco fazla uzatmadan Blaise ile konuşmaya döndü.
Mattheo ağaca yaslanmış etrafı izliyordu yanında ise Pansy vardı Mattheo ona her ne kadar soğuk davransada Pansy sürekli peşindeydi. Mattheo ile arada göz göze geliyordum gözlerini ayırmadan tepkisiz bir ifadeyle bir birimizi izliyorduk hayatımda ilk defa böyle hissediyordum bir yandan canım yanıyor bir yandan intikam doluyum onu öldürücek kadar ondan nefret ediyorum, ama onun için ölecek kadar da onu seviyorum... ne yapmalıyım bilmiyorum, kendimi ondan nasıl uzaklaştırıcam bilmiyorum... her fırsatta onu affetmek için bahane arıyorum ama; 'onu düşündüğüm falan yok' onu her affetmek istediğimde aklıma bu söz geliyor. Nefes alamıyorum beni hiç sevmediği düşüncesi aklıma gelince nefes alamıyorum
Gözümden düşen bir kaç damla yaşı fark edince hemen sildim ve bu düşüncelerden kurtulmaya çalışarak Draco ve Blaise'in konuşmasını dinlemeye başladım "...yasak saatte-" Draco bana döndüğünde kaşlarımı çattım "neden sustun?" Draco kıkırdadı "Blaise yasak saatte odasında bir kızla sevişmek-" Blaise Draco'nun koluna sertçe vurunca Draco sustu. Gülümseyerek Blaise'a baktım "ciddi misiniz! siz erkekler hep bunları mı düşünüyorsunuz?" Blaise yüzümdeki saçımı kulağımın arkasına koydu kaşlarımı çattım ve bir adım geriledim "kaç erkek sana bunu teklif etti?" Draco ile göz göze geldiğimde sinirle bizi izliyordu. "Blaise!" dedim uyarıcı bir ses tonuyla Blaise kıkırdadı "şaka yapıyorum neden bu kadar ciddileşiyorsunuz"
"komik değil" dedi Draco ciddi bir ses tonuyla "neyse bu konuyu kapatabilir misiniz?"
"Draco üzgünüm, onunla flört ettiğimi düşünmedin dimi?" Draco cevap vermedi "Blaise benim için sorun değil Draco içinde öyle"
"buna sen karar vermezsin" Draco omuz atarak yanımdan geçti kaşlarımı çattım ve arkasından ona baktım "ben Draco ile konuş-"
"boşver biraz yanlız kalsın zaten bu aralar gergin" dedim.
Draco'nun bu halleri aşırı tatlıı
bu bölümü en iyi anlatabilicek şarkı Daylight bence özellikle Luna'nın hislerini...
