mama claes

Geen kerstgevoel

POV Vince

Het was kerstavond vandaag,  maar toch voelde het niet zo. Gisteren hadden we Pedro opgepakt, maar hetgene dat in mijn hoofd bleef rond spoken was hoe ik Emma gisteren vond. Vastgebonden aan die kraan en de pure angst in haar ogen. Het enige wat ik weet is dat Pedro haar daar heeft vastgebonden, maar voor de rest praatte ze nog niet echt. Ik zou er binnenkort eens moeten achter vragen want ik weet dat ze nooit uit haar zelf erover gaat praten. Emma is zo, ze houdt liever alles voor zichzelf dan er met iemand anders over te praten. Haar exacte woorden zouden zijn "ik wil je er niet mee lastigvallen".  Ik ga haar sowieso eerst laten genieten van kerst en hoop überhaupt dat ze ervan kan genieten. Vandaag zouden Floor en ik die Pedro verhoren en vanavond zouden we kerstavond vieren op het commissariaat. Kerstavond vier je met je familie en aangezien wij een familie zijn kon het niet beter. Emma bleef vandaag thuis, niet vrijwillig, ze moest van de commissaris, maar hij had gelijk ook. Ze moest even bekomen van wat er allemaal gebeurd was.

"Vince, ben je klaar?" Floor haalt me uit mijn gedachten. "Mhm?" ik kijk op. "Ben je klaar om Pedro te verhoren?" ze kijkt me aan. Ik knik en voordat ik de verhoorkamer kon binnenstappen houdt ze me nog even tegen. "U kalm houden he" ze kijk me aan. "Jaja" ik zucht en ga de verhoorkamer binnen. Ik zet me tegenover Pedro en met gewoon al naar hem te kijken, begint mijn bloed te koken. Ik kon me gewoon niet inbeelden hoe hij Emma zoiets kon aandoen. Floor zet zich naast me neer. "Dus Pedro Gonzales" begint Floor. "Vertel is, wat was uw reden om Lukas te ontvoeren en vervolgens Emma, waar jij een goede klik mee had op te sluiten?" Floor kijkt kort even naar mij en dan weer naar Pedro. "Emma weet perfect waarom ik dat gedaan heb, waarom vraag je het niet aan haar?" zegt Pedro zuchtend. "Emma is hier niet en wij willen het uit uwe mond horen" zeg ik. "Jullie chef heeft mijn dierbaarste bezit afgepakt" hij begint en Floor en ik weten al meteen dat dit gaat over hoe de chef zijn vader in de bak stak. "Hij overleed in de gevangenis.." zegt Floor. "Waarom had ge Emma daarvoor nodig? Want ge gaat mij niet zeggen dat je echt van haar hield" vraag ik, omdat dat het enige is wat mij interesseert op dit moment. "Zij was de enige die mij niet vertrouwde.." zegt Pedro en het verhoor ging eigenlijk vrij vlot. Hij wist waarschijnlijk dat het toch geen nut had om dingen te verzwijgen. "En dan besluit je om te doen alsof je verliefd op haar bent? Haar op te sluiten en haar hart te breken?" ik wind me op en ik voel hoe Floor even naar me kijkt. "Wat moest ik anders doen dan? Ik had eindelijk haar vertrouwen gewonnen en dan opeens komt ze in mijn huis rondsnuffelen. Ze had dingen gezien die ze niet mocht zien" zegt Pedro. "Hoe heb je haar vertrouwen gewonnen? Want Emma is niet naïef. Ze voelt dit soort dingen aan" ik praat verder en merk dat dit helemaal niet noodzakelijk is voor de zaak, maar vraag het toch. Ik hoor Floor zacht zuchten, maar zij weet ook dat ik dit nodig heb. "Emma en ik begrijpen elkaar. We hebben gelijkaardige dingen meegemaakt, dus zo kon ik gemakkelijk op haar gevoelens inspelen en hadden we eigenlijk meteen een klik" zegt hij. "Das zielig, echt zielig" ik verhef mijn stem, maar voel Floor haar hand meteen op mijn arm. Ik wist dat ik rustig moest blijven, want anders zou ze me wegsturen en zou Stan in de plaats komen. "Wat.. wat hebben jullie gemeen dan?" ik kijk kort naar Pedro en dan naar Floor die me aankijkt met een blik van 'dat maakt niet uit'. Toch wou ik het weten. Pedro lacht "dus, ze vertelt zoiets wel tegen mij, maar niet tegen u?" hij vermaakte zich overduidelijk. Ik knijp mijn handen tot een vuist om me in te houden. "Awel zij heeft dat in vertrouwen tegen mij gezegd, dus ge gaat het haar zelf moeten vragen, jij bent tenslotte haar beste vriend toch? Dat is toch wat ze mij had gezegd" zegt Pedro. "Gij zijt een vies zielig ventje! Eerst iemands vertrouwen winnen en dan haar zo verraden, ik walg van u!" ik sta op en verlaat de verhoorkamer, omdat ik wist dat Floor me toch ging wegsturen. Ik doe teken naar Stan dat hij bij Floor moet gaan zitten.

POV Emma

Vanavond was het kerstavond op kantoor. Ik weet niet hoe ik me daar bij voelde eerlijk gezegd. Ik was nu liever aan het werken zodat ik mijn gedachten ergens anders op kon focussen, maar de chef had me verplicht om thuis te blijven. Vince stuurde me om de 10 minuten wel een berichtje met "alles oké?" Ik antwoorde gewoon "ik leef nog". Ik vond dat wel grappig en ben er zeker van dat Vince er ook wel om moest lachen, maar het was vooral een manier om de vraag te ontwijken. Ik kon moeilijk zeggen dat het goed ging, want dan zou ik liegen, maar als ik zou zeggen dat het slecht ging dan zou Vince binnen de minuut voor mijn deur staan. Dus ik vond dit het perfecte antwoord. Ik had hele dag in mijn bed gelegen, terwijl ik normaal om 6u mijn bed uitga en direct actief bezig ben. De chef had dus gelijk, ik had rust nodig. De chef kent mij beter dan iemand anders, soms zelf beter dan mezelf. Hij kent me beter dan jullie denken. Ik geraak uiteindelijk uit mijn bed en maak me klaar voor het kerstfeestje.