Mavi'nin Sen Tonu |düzenleniyor|

15.Bölüm - Korku

Kuzular kusura bakmayın uzun zamandır yazamadım, anca yazabildim ve ortaya ekşınlı bir bölüm çıktı sjkksjsj Hadi size iyi okuymalar öpüyorum gocaman :*

Begüm'ün ''Gel!'' diye seslenmesiyle gülerek odaya geldim ve Begüm'ün yanında oturan kişiyi görünce gülümsemem yok oldu. Kaşlarımı çatarak ona bakarken bana sırıtıyordu.

Her ne kadar ''Senin burada ne işin var?!'' diye bağırmak istesem de Begüm'ün kafası karışacak ve eskileri öğrenecek diye sesimi çıkartmadım. Zaten daha yeni bir kaza atlatmıştı ve şimdi de kafasını bulandırmak istemiyordum. Ama er ya da geç olanları ona anlatacaktım. Bana ondan hoşlandığını söylemişti, duyguları daha da ileriye gitmeden bunun önüne geçecektim. Kardeşim dediğim insanın benim yüzümden üzülmesini istemiyordum.

''Serenay, dikildiniz kaldınız gelsenize.'' diyip gülümseyen Begüm'e zorlukla gülümsedim ve odaya girdim. ''Bak Murat da bana bebek almış, ne kadar tatlı değil mi?'' dedi, yutkundum ve Murat'ın aldığı bebeği gösterdi. Bebeği görünce kafamı Hilmi Cem'in koluna yasladım.

Begüm'ün şu an gösterdiği bebek yüzünden ben 2 ay tedavi görmüştüm. Hilmi Cem bana sarıldı, korkudan ağlamaya başladım ''Hilmi gidelim, nolur gidelim. Nolur..'' diye fısıldadım daha çok ağlamaya başladım. ''Tamam sakin ol güzelim, gidicez.'' diye kulağıma fısıldadı.

''Serenay iyi misin?'' diye merakla sordu Begüm, ama şu an cevap veremeyecek kadar kötüydüm. ''Evet Serenay iyi misin?'' diye Muratla kafamı iyice Hilmi Cem'in göğsüne yasladım. Bu durumda sesini duymak istediğim son kişiydi.

''Begüm biz gidiyoruz, sonra geliriz tamam mı canım?''

''Tamam ama haber verin.''

''Tamam'' dedi ve beni odadan dışarıya çıkarttı. Hızlıca evden çıktık, ellerim titriyordu ve ayaklarım tutmuyordu. ''Eve gitmeyelim.'' dedim, sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Kafasıyla beni onayladı. Mahallenin yakınındaki sahile geldik ve banklardan birine oturduk.

Hala Hilmiye tutunuyordum, şu an bana güç veriyor gibiydi. Kafamı göğsüne yasladı ve bana sıkıca sarıldı ''Hilmi, ben çok korkuyorum.'' dedim ve hıçkırarak ağlamaya başladım.

''Ağlama güzelim. Korkma, ben senin yanındayım.''

''Yine çıktı karşıma. Tam kurtulmuşken yine her yerde ya, her yerde.'' dedim ve ağlayışlarım iç çekişlere döndü. Nefes almakta zorlanıyordum. ''Serenay sakin ol, derin derin nefes al, derin derin.'' dedi, dediğini yaptım ve derin derin nefes aldım.

Sonunda sakinleşmiştim ''Nasıl kurtulucaz Hilmi? Geçen sefer anne- babalarımıza söylemedik ama yine söylememeli miyiz?'' diye sordum ve Hilmiye baktım.

''Şimdilik Turabi, sen ve ben halletmeye çalışalım ama bu sefer de işe yaramazsa mecburen işin içine aileleri katmak zorundayız.'' dedi, kafamı sallayıp derin bir nefes aldım ''Tamam o zaman, abimle konuşalım.'' dediğimde beni onayladı.

Evde rahat konuşamayız diye ve annem aradığımda şüphelenmesin diye abime mesaj attım. Abimi sahildeki kafeye çağırıp onu beklemeye başladık. Stresten sürekli ayağımı sallayıp tırnağımın kenarındaki etleri dişliyordum. ''Çok streslisin.'' diyen Hilmiyle inkar moduna geçtim ''Hayır değilim.'' dedim.

''Serenay, seni çok iyi tanıyorum. Bana yalan söyleme lütfen.''dediğinde kafamı eğdim. Niye beni bu kadar iyi tanıyordu ki?

''Sero?'' diye seslenen abimle birlikte kafamı saldırdım ve ayağa kalkıp ona sarıldım. Dalga geçercesine ''Noldu kız çok mu özledin beni?'' dedi. Ayrılınca kaşlarını çattı ''Noldu size, ne bu suratınızın hali?'' diye sordu. Oturduk ve her şeyi anlattık. Abim Murat'ın psikopatlıklarını önceden biliyordu ama yeni olan olayları sadece Hilmi Cem biliyordu.