SCENA DWUNASTA

21 2 0
                                    

Ciż sami, ᴋʟᴀʀᴀ, ᴡᴀᴄᴌᴀᴡ, ᴘᴀᴘᴋɪɴ, ᴅʏɴᴅᴀʟsᴋɪ, dworzanie, kobiety, wszyscy z bukietami wychodzą z kaplicy.

WACŁAW
Ach, mój ojcze!

KLARA
Ach, mój stryju,
Niech się skończy ta zawiłość!

WACŁAW
klękając

Przebacz, ojcze, i wzajemną
Pobłogosław naszą miłość!

REJENT
Wstań, serdeńko, i chodź ze mną.

Zemsta | 𝐀. 𝐅𝐫𝐞𝐝𝐫𝐨Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz