SCENA TRZYNASTA

47 3 0
                                    

Ciż sami, ᴘᴏᴅsᴛᴏʟɪɴᴀ

PODSTOLINA
Mamże wierzyć, co się dzieje,
Wacław z Klarą —

REJENT
na stronie

Oszaleję!

PODSTOLINA
Tak jest, wierzę, już się stało! —
Więc wam powiem — i niemało.
Chciałam za mąż pójść czym prędzéj,
By nie zostać całkiem w nędzy —
Ów majątek zapisany
Na czas tylko był mi dany,
A w istotnym wiecznym darze
Dziś przypada szczęsnej Klarze.

REJENT
na stronie

Dwa majątki — kąsek gładki —
Coś stryjowi żal tej gratki.

CZEŚNIK
na stronie

Zamienił stryjek
Na siekierkę kijek.

PODSTOLINA
Ale przez to dziś nie tracę:
U Rejenta sto tysięcy…

KLARA
Nie — ja z mego to zapłacę.

ᴘᴏᴅsᴛᴏʟɪɴᴀ przechodzi na prawą stronę.

KLARA
do ʀᴇᴊᴇɴᴛᴀ

Nie opieraj się już więcéj,
Swego gniewu zwalcz ostatki,
Pobłogosław twoje dziatki.

klęka z ᴡᴀᴄᴌᴀᴡᴇᴍ, któremu podaje prawą rękę

REJENT
Niech się dzieje wola nieba,
Z nią się zawsze zgadzać trzeba.

daje krzyżyk i podnosi klęczących

PAPKIN
do ᴡᴀᴄᴌᴀᴡᴀ
Mogęż przestać na twym słowie?
Ręczysz pewnie za me zdrowie?

na znak potakujący — do ᴄᴢᴇśɴɪᴋᴀ

Teraz wzywam waszmość pana!
Każ nam przynieść roztruchana,
Niech nam zagrzmią i fanfary,
Wypijemy pierwszej pary!

przechodzi na lewą stronę i drze testament

CZEŚNIK
Niechże będzie dziś wesele,
Równie w sercach, jak i w dziele —

podając rękę ʀᴇᴊᴇɴᴛᴏᴡɪ

Mocium panie, z nami zgoda.

ʀᴇᴊᴇɴᴛ przyjmuje rękę z niskim ukłonem.

WSZYSCY
Zgoda! zgoda!

WACŁAW
wstąpiwszy na środek tak, że ᴋʟᴀʀᴀ po jego prawej, podaje rękę ᴄᴢᴇśɴɪᴋᴏᴡɪ, on zaś ojcu po lewej, i posuwając się na przód sceny

Tak jest, zgoda,
A Bóg wtedy rękę poda.

Zemsta | 𝐀. 𝐅𝐫𝐞𝐝𝐫𝐨Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz