━━━━━━━━━━ • × • ━━━━━━━━━━
Life screwed for me.
May pasok pa nga. Alagan meron. English time namin at pinapagawa ulit kami ng story, one-shot story kakatapos ko lang din gumawa ng suicide plot twist story for our last performance task na din. And now may pinapagawa si sir, which will flow in a fictitious way or mostly unrealistic and too impossible mang-yari in the real world unlike sa unang one-shot na pinagawa niya.
I was sitting alone because I was aware that no one recognised my capability in writing, iba kasi ang lawak ng imahinasyon ko. Hindi ganoong kababa hindi ganoong kataas, I am aware I am good at writing but no one recognize it. Siguro kulang lang ako sa galing? O sadyang wala talaga akong galing. Naranasan 'ko nang mag-basa ng mga gawa nila, I hated the fact that their work has made people amaze of. . . Been asked for. Pano ako? Tao din naman ako na may talento, bakit hindi matapat ang ilaw sa akin?
Sila, may natatakbuhan my choices pag-dating sa groupings lalo pag partner. I am here, sitting trying to make my head work. Dahil kailangan ito, hindi ito simpleng nobela- isa itong pag-susulat na konektado sa pag-aaral.
Napa-hawak na din ako sa ulo ko, I was freaking out. I have no ideas, no words, everything. Ni isang salita walang nalabas sa ulo ko, may isa naman pangungusap paulit-ulit tumatakbo.
Sana ako sila, sana katulad nila ako- sana may willing lumapit hanapin din ang galing ko.
I will never be Alijah, who is smart and dedicated- nakinababaliwan ng lahat dahil matalino. I will be always in the shadows of them. The honoured students, hindi nila ako kasing galing sa pag-dadahilan, kasing talino nila na kayang sabayan lahat.
Inggit ako, inggit na inggit na may kaibigan sila na nakikita kong matatakbuhan pag-dating dito. We are eight, pero nasaan na nga ba sila?
Wala. I feel so alone. Akala ko kaya ko intindihin pero hindi 'e.
Ni isa sa kanila hindi ko matakbuhan, ni isa sa kanila. I will be always the second option kapag wala si Alijah, because I will be always.
Sanay na ako, sanay na ako maging option sa lahat. Sino ba ako sa kanila? I am just an easy option, hindi ako ganoon kagaling- hindi ako worth it kahalubilo.
My mind is too away from this generation. Masyado akong seryoso at boring, my jokes are not even funny. My maturity is away, masyado ako nagpaka-independent na to the point they thought I don't need someone.
They always thought I was a strong woman, who was not that fragile. I am so fragile, I am so broke already. Kaya ano pa nga ba di ba?
Tumapat na ang mata ko kay Arthur, pansin kong nahihirapan siya. Gusto ko siya yayain pero parang ayaw ko na din. Nanatili akong nakatingin sa kawalan, hanggang sa mapansin kong lunapit si Arthur.
"M-may partner ka?" Hindi ko alam kung bakit siya nauutal.
"Wala," simple akong ngumiti, katulad ng mga ngiti ko lagi. Lumingon ako sa paligid, kaya sa akin lumapit dahil may nakakuha na kay Alijah o sa iba pang pwede. I am like the last move on chess, kapag ubos na lahat ako na ang iuurong sa gitna ng board.
I will be always the pawn, huh?
"Pwede partner tayo?" Tumango ako at umupo siya sa tabi ko.
"Ang idea ko kasi is relo." Tumango muli ako, we have the same idea. Coincidence pa na magka-mukha kami ng relo, medyo ako naiilang kapag sinusuot niya iyon. Pero ayoko din mag-assume.
"Same pero wala akong idea. . ." Tumigil ako sandali dahil nag-iisip din siya, "What exactly is your idea?"
"Something black daw kasi, I was thinking na may mamatay."
I smiled. I love killing in every plot I do, but I love you more.
Like a brother to me.
And I don't know why he always has that space in my life, parang hinayaan ko siyang pumasok sa buhay ko.
Gusto ko siya, alam ng lahat. Alam nilang baliw ako kay Arthur, bawat dada ko siya lumalabas, bawat kwento ko Arthur agad. But I can't consider myself to have him as my boyfriend, hindi ako handa doon. I like to take him as my close friend, kahit di ako close sa kanya. But he was like a brother who protects his little sister and I always crave that. Gusto ko maranasan maging mahina at gusto ko may nag-aalaga may nag-aalala sa akin.
"Tapos 'yong relo is like mag-bibilang. . .Tapos hanggang sa mamatay siya, he will ask to himself ano ba ang silbe niya."
I nod. Sa tingin ko kaya ko na ito.
• • •
Avery:
arthur ano kasi ulit yong idea mo? need ko ngayon, para magawa ko na din
Halos mag-iisang oras ata siya bago sumagot, kaya napunta muna ako sa Tiktok para libangin sarili pero tumatakbo ang isip ko, my mind is working in the night so good.
Arthur:
tuesday pa daw ah?
Sagot nito, agad ko naman sineen at nasumagot ulit.
Avery:
alam ko pero gumagana kasi utak ko, lulubusin ko na
Mahirap na namawalan ng gana ito, kaya kailanga talaga. Sinend naman niya iyong sinabi niya kanina ay dali-dali ding gumana ang utak ko pagka-basa ko dito, kaya agad akong nag-punta sa wattpad at nagsimula na mag-sulat.
Natapos ko naman ito at pinasa ko agad sa kanya.
Avery:
I can feel my end, at any moment- feels like I am so useless.
All I do is count and count as if nothing happened.
"One, two, three," I started counting again and again.
Will be my life like this? Nothing changes, nothing happens.
"Fifty-four, fifty-five," I continue.
My inside feeling is drained- tired of living alone, counting for nothing.
I sense the light inside of me is now fading so suddenly, "Fifty-seven, Fifty-eight, Fifty-nine, sixty."
It's now completely black, with no counting, no numbers- completely gone.
"What time is it?" I heard someone's voice.
Arthur:
wow
|@vowels.
YOU ARE READING
Players Game |
Teen Fiction"I thought loving was fun, it is a burden for me." Theana Avery Reid was a dedicated academic achiever, and loving was too hard for her - but not until she fell in love with Arthur Greiger. Arthur is a smart, handsome, and popular chess gamer and h...
