CEZA SAHASI

Episode 2: Notalar ve kaleler

Hoş geldiniz ♡

Ig: nemesisyza
Tw: dearvasilisa

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Satır arası yorumlar artarsa diğer bölüm erken gelirmiş.

જ⁀➴

🎶 Bust your windows 🎶

Hayatımızdaki ilkler unutulmaz anlarımızın yegane sahibidir. İlk aşk, ilk başarı, ilk hayal kırıklığı...

Her an özeldir ama ilklerimiz bizim dönüm noktalarımızdır. Bize kendimizin kim olduğunu hatırlatan o noktalarda da hiçbir zaman bir dakika önceki biz olmayacak kadar değişime uğramak zorundayızdır.

Zaten hayat da ruhumuzu örseleyen dönüm noktalarından ibaret değil midir?

Hayatımda ilk kez bir parkın terkedilmiş bankında şafak sökene kadar kimsesizler gibi öylece oturmuş, ölene kadar unutmayacağım o gecenin ayazını ruhuma hapsetmiştim.

Adım Bengi.

Prensesler gibi büyütülmüş, en iyi okullara okumuş, soylu bir ailenin tek torunu olan Bengi. Beş yaşında babası tarafından terk edilen, annesinin tükenişine yıllar boyu şahitlik eden ama çevresine karşı hep gülümsemesi gerektiği söylenen Bengi. Daha küçük bir çocukken ailesi dağılan, babasının ihaneti yüzünden kimseye güvenemeyen o kız.

Masallardan nefret eden Denisa Bengi Koral.

Fakültenin merdivenlerini hızla tırmanıp kendimi kadınlar tuvaletinin içine attığımda ellerimi lavabonun mermerine dayayarak başımı öne eğdim. İçime çektiğim derin nefesler göğsüme sancı içinde dolarken gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum.

Gözlerim aynaya tırmandığında kendimi tanıyamadım. Saçlarım birbirine girmişti ve daha önce hiç olmayan bir dağınıklıkla ben burdayım dercesine kabarmışlardı. Göz altlarımda uykusuzluk yüzünden oluşan koyu halkalar bir gece de ışığı sönen yeşil hareler benimdi ama bir o kadar bir yabancının yansımasına bakıyormuş gibi hissettiriyorlardı.

Musluğu açıp avuçlarıma doldurduğum suyu birkaç kez suratıma çarptım. Soğuk su biraz olsun beni kendime getirdiğinde sakinleşmek istercesine gözlerimi kapatıp açmıştım. Çenemden süzülen su damlaları göğsüme doğru yok alırken kenarda duran peçetelikten bir tomar yaprak alarak hiç de nazik olmayan dokunuşlarla yüzümü kuruladım.

"Sakin ol kızım," dedim kendi kendime. "Sakin ol bir yolunu bulacaksın."

Tuvaletin kapısı biri tarafından açıldığında kendimi hızla toparlayarak çantamın içinde bir şey arıyormuş gibi davrandım. İçeri giren kız ellerini yıkayıp çıktıktan sonra kapının üzerindeki anahtarı çabucak çevirip, aceleyle açtığım bavulumdan elime aldığım crop ve kot şortu giyerek yüzüme renk verecek hızlı bir makyaj yaptım. Dakikalar sonra lavabodan ayrıldığımda bavulumu güvende bırakabileceğim bir yer aramaya başlamıştım.

Fakültenin temizlik odası olduğunu düşündüğüm yere bavulumu bıraktığımda şansımın iyi gideceğini düşünerek derse geçtim. Umarım birileri tarafından fark edilip çöpe gitmezdi. Eğer öyle bir şey olursa ciddi anlamda çok üzülürdüm. İçinde annemin resimlerinin de olduğu bir anı kutusu vardı ve bana ondan geriye kalan tek değerli şey onlardı.

İlk ders müzik tarihiydi. Hocanın bahsettikleri anlamasam da ders sonunda az da olsa derse uyum sağlayabilmiştim. Sınıftan çıktıktan çıkarken telefonumu açınca ise Çimen'in gönderdiği mesajların bildirimleri peş peşe ekranıma düşmüşlerdi.