Een niet geplande wereldreis...

Geluk

Na 1,5 gebeld te hebben komt Emma terug binnen, ze ziet dat Caro al slaapt en voelt zich schuldig. Ze besluit een verrassing te regelen voor morgenvroeg. Ze moeten om 7 uur op de luchthaven zijn, dus gaan ze rond 5u30 opstaan. Emma gaat ook in bed liggen maar ze geraakt niet zo snel inslaap.

                                                                                        De volgende ochtend...
De wekker van Emma en Caro gaat om 5u30. Alleen worden ze er niet van wakker...
Bij Maria en Camille gaat de wekker ook om 5u30, Maria wordt wakker en maakt Camille wakker. Ze moeten wel maar pas om 10 uur op de luchthaven zijn maar ze wouden Emma en Caro nog uitzwaaien.

Maria:

Ik en Camille wouden Emma en Caro nog uitzwaaien dus stonden we op om 5u30 op. Alleen werd Camille niet direct wakker, dus maakte ik ze wakker en ging ik mezelf al aankleden. We stonden beneden te wachten, normaal moesten Caro en Emma hier nu komen uitchecken. Dat gebeurde niet, we bleven wachten maar we zagen ze nog steeds niet. Ofwel waren ze al naar de luchthaven maar dat betwijfel ik. Camille belde Caro maar die nam niet op, ik belde Emma die na 2 minuten eindelijk opnam. 'Hey zijn jullie al aan de luchthaven?' vroeg ik. Emma antwoordde er niet direct op dus zei ik: 'Emma, hey, hallo.' Emma maakte Caro wakker en zei: 'Maria ik dacht dat ik het nooit ging zeggen maar jij bent een redder in nood.'

Ondertussen was het al 6 uur, Caro en Emma zijn ondertussen aan het uitchecken. Camille en Maria zwaaien ze nog uit. Op deze moment ziet Camille de achtergrond van Caro. Het is een foto van haar en Emma waarop ze kussen. Camille vraagt: 'Omg, zijn jullie ons iets vergeten te zeggen? Zijn jullie samen?' Emma en Caro kijken elkaar aan. Emma neemt de leiding en zegt: 'Ja klopt, we wisten niet of we het echt zouden zeggen maar jullie mogen het natuurlijk wel weten. Tenminste als jullie kunnen zwijgen.' 'Ik zwijg als een graf.' zei Maria terwijl ze keek naar Camille. Camille begon wat te lachen en zei: 'Ik lach jullie niet uit, maar ik was eens aan het bellen met Vince en Scott toen hadden we het erover. Weten de jongens het eigenlijk?' Caro antwoordde: 'Ja die weten het, nadat het gedaan was met Vince en mij en met Emma en Scott hebben we er open over gepraat. Dat ging veel beter dan ik verwacht had. Ze namen afscheid van elkaar en Emma en Caro checkte in bij de juiste gate. Na een halfuurtje wachten mochten ze naar het vliegtuig gaan. Hand in hand liepen ze door het vliegtuig, op zoek naar de juiste plaatsen. Toen ze die eindelijk hadden gevonden viel Emma al snel inslaap op Caro haar schouder.

Caro:

Emma slaapt op mijn schouder terwijl het vliegtuig nog niet eens is vertrokken. Ik ga dit wel missen, want ik weet niet of ik al klaar ben om het thuis te vertellen. Nu Titin zo verstrooid is, wat zou ze er van denken? Misschien maak ik het gewoon erger dan dat het is, ze gunnen me het geluk wel. Ik probeerde te slapen maar dat lukte niet, er bleven maar dingen door mijn hoofd spoken. We hebben niet eens een reden om terug in België te zijn, we gaan het moeten vertellen. Emma ging normaal een wereldreis van 6 maanden doen, Vince en Scott moeten het van hun ook wel vertellen dan. Ze zitten nu in Engeland maar de papa's van Vince moeten toch weten dat hij in Engeland is? Waarschijnlijk hebben ze het al verteld en dat van ons misschien ook...
Ik schaam me er niet voor, helemaal niet want ik zie Emma doodgraag maar ik ben gewoon wat bang voor de reacties. Ik ben wel echt al blij dat we niet meer op het middelbaar zitten, we zouden echt uitgelachen worden. Ik ben gelukkig en dat is voor mij het belangrijkste, wat anderen denken daar moet ik me proberen niets van aan te trekken. Hoe moeilijk dat ook is.

Ondertussen is Caro ook inslaap gevallen. Emma wordt rustig wakker, ze denkt dat ze er al zijn maar op het scherm ziet ze dat het eigenlijk nog een vliegen uur is.

Emma:

Ik werd rustig wakker denkende dat we waren geland maar dat is dus niet het geval, ik wou terug slapen maar het lukte niet. Ik dacht teveel na. Over hoe het nu verder moet gaan tussen Caro en mij, ik weet dat ze het niet direct wilt delen en dat ze tijd nodig heeft die zal ik haar geven. Het enige best grote probleem is dat we geen echte goede reden hebben dat ik en Caro samen terug naar België komen en niet Vince en Caro, want Scott en ik zaten normaal nu op het vliegtuig naar Zuid-Afrika. Nu zitten Maria en Camille op dat vliegtuig, zij weten het nu ook van mij en Caro en ze reageerde wel heel goed. Ik denk gewoon dat Caro wat bang is voor al de reacties, maar ze zou daar echt niet over moeten nadenken. Als zij gelukkig is, is dat het enige dat telt vind ik. Mijn mama gaat mij accepteren, wie of wat ik leuk vind maakt niets uit, ik leef mijn leven dus ook mijn keuzes, mijn geluk. Ik ga het er nog over hebben als Caro hopelijk nog wakker worden voor we landen.

Dit was dus niet het geval, Caro wordt wakker wanneer het vliegtuig net land. Emma begint erover wanneer ze wachten op hun koffer, ze nemen het openbaar vervoer naar huis dus kunnen er daar ook nog over praten. Caro zegt dat ze er heeft over nagedacht en het gewoon gaat zeggen 'eerlijkheid duurt het langst'. Emma vindt het prima en ze zegt: 'Als jij gelukkig bent zullen de mensen die je graag zien je dat geluk gunnen, met wie/ wat/ hoe dat ook is. Ze hebben beide hun koffer en wandelen door de luchthaven, ze zien iets waar ze lekker kunnen eten dus dat doen ze. Na het eten nemen ze de trein vanuit Brussel naar Antwerpen. Dit vind Caro best spannend, zeker omdat het in Brussel is.
Op de trein gebeurt er wat...

Heeeyy, tis echt lang geleden sorry maar de motivatie is een beetje op.
Na dit deel post ik nog 1tje, het laatste deel  🥹