Bî- misâl Hayat

33. Bölüm

Herkes sesin yönüne bakarken, beylerin hepsinin gerildiğini görebiliyordum. Kapıdaki kızın kim olduğunu sorgulamama gerek yoktu. Zira burada bulunan beylerin gerilmesini sağlayacak ortak hedef ancak Göksuların kızı olabilirdi.

Oğlumun gününün berbat olmasını istemiyordum. Bu yüzden fevri davranmayarak Emir Asaf'a döndüm. "Bu kızı buraya getirdiysen bir sebebi vardır fakat şimdi değil." Güvenimin hoşuna gittiğini belli eden ifadesiyle konuştu. "Biliyorum güzelim. Eve bile girmemesi gerekiyordu, değil mi Mustafa?" Arka taraftaki Mustafa anında diken üstüne geçerken kız atıldı. "Ben girdim. Ona kızmayın." Kızın cüretkarlığı sinirimi bozmuştu. "Çalışanımızla olan münasebetimiz bizi ilgilendirir. Evimize izinsiz girerken gösterdiğin cüreti lütfen çıkarken de göster ve bizi uğraştırma." Cümlem bittiğinde yüzüme manidar bir gülümseme yerleşmişti.

Kız öylece yüzüme bakarken Emir Asaf'ın sesi duyuldu salonda. "Karımı duymadın herhalde? Mustafa kendisine yardımcı ol." Mustafa yeltenecekken kız müsade etmeyip kendisi yürümeye başlamıştı. Evden çıktıklarını belli eden kapı sesi duyulduğunda ne zamandır tuttuğumu bilmediğim nefesimi verdim. Ortamdaki gerginliği bozan şeyse Yaman'ın kahkahası olmuştu. Barlas da ona katılırken tek yaptıkları beni daha da germek olmuştu. Benim haricimdeyse herkes normale dönmüştü. Ben de kendime bugünün miniğimin günü olduğunu hatırlatarak en azından kutlama bitene kadar sakinliğimi korumaya karar verdim. "Ya teyjee! Bıyak payponumu aytık!" Yusuf'un isyanının peşine İpek'in kahkahası duyulmuştu. "Teyzen ısırır ama seni! Hem paypon değil o, papyon."

"Paypon diyoyum ya! Bıyak beni dedeleyimle oynıcam ben." İpek yanağını öpüp bıraktığında koşarak Adnan babamın yanına gitmişti. Adnan babam onu kucağına alırken Tarık beyin yüzündeki ifade benim de içime oturmuştu doğrusu. "Dede biliyoy musun Tayık dedem bana tocaman ayaba yolu almış!" Tarık beyin ifadesi anbean değişip yerini gülümseme almıştı. "Ooo öyle mi?"

"Hıhıı, hadi sen, ben, Tayık dedem oynayalım onunla oluy mu?"

"Olur tabi aslanım. Duydun Tarık dedesi." Adnan babam gülümseyerek Tarık beye karşı konuştuğunda o da gülerek yanlarına vardı. Birlikte Tarık beyin aldığı seti kurmaya başlamışlardı bile.

~~~~~~~~~~

Aradan geçen vaktin ardından sıra pasta kesimine gelmişti. Emir Asaf Yusuf'u kucağına aldığında ben de yanlarına geçmiştim. "Anne sen ujak duy nütfen. Ateş vay, kaydeşim yanmasın." Üfleyecek olduğu mumları göstererek konuştuğunda, oğlumun ince düşüncesine ve güzel kalbine bir kez daha hayran kaldım. "Merak etme oğlum, kardeşin annenin karnında olduğu için yanmaz." Emir Asaf gerekli açıklamayı yapmıştı. "O jaman tamam. Yanımıja gel gücel annem." Sonunda Yusuf'un istediği gibi yerleştiğimizde gülerek mumları üfledi. Herkes alkışlarken, babasının kucağından uzanarak bana sarıldı. "İyi ki doyuymuşsun beni gücel anneemm!"

Kahkaha atarak Yusuf'a baktım. "Onu nerden duydun sen öyle miniğim?"

"Ece halam söyledi. Annen seni iyi ki doyuymuş dedi." Ece göz kırparak öpücük attığında ben de gülümsedim. Pasta servisi yapılırken aklıma gelen şeyle mutfağa gitmiştim. Pasta varken ne alaka olduğuna anlam verememiştim fakat yemezsem ölecek gibiydim. Turşuların bulunduğu dolabı açarak içinde salatalık turşusu bulunan kavanozu aldım. Beklemeden tezgaha bıraktığım kavanozdan bir turşuyu alarak ısırdım. Hissettiğim tat bana inanılmaz bir mutluluk verirken mutfak kapısından gülüş sesi gelmişti.

Kafamı çevirip baktığımda Mine hanımı gördüm. Yakalanmışlıkla utanarak gülümsemiştim. "Afiyet olsun."

"Teşekkür ederim. Canım çekti de bir anda..." Onu tanıdığımdan beri yaptığı şekilde yine gözleri dolu dolu fakat gülümseyerek bakıyordu. "Ben de sana hamileyken böyleydim... Canım deli gibi salatalık turşusu isterdi. Hatta baban bu yüzden evde daima turşu bulundurulmasını söylemişti çalışanlara. Çeşit çeşit turşuların olduğu bir oda bile olmuştu evde. Tabii dört erkekten sonra kızı olacaktı, nasıl heyecanlıydı ama-" eskilere dalmış bir şekilde konuşurken birde durdu. "Şey... Kusura bakma boş bulunup konuştum öyle." Sessizliğimi yanlış anlamış olması fikriyle hemen atıldım. "Yok hayır. Dinliyorum ben de, sorun değil. Hem... Merak ediyorum sizi, ailemi..."