Karşımdaydı. Uyuyordu. Fazla acı çektiğini söylemişlerdi ve dayanamamış uyandıktan 10 dakika sonra tekrar gözlerini kapatmışlardı. Şuan kolundaki serumla yüzündeki, vücudunun çoğu yerini kaplayan sargılarla uyuyordu.
O kadar çaresiz hissediyorum ki. Şuan keşke onun yerinde ben olsam diyordum.
Gözümden düşen yaşı umursamadan ona yaklaştıkça yaklaştım. Biçimli burnu, uzun kirpikleri, dolgun dudakları... O herşeyi ile mükemmeldi.
"Lütfen artık aç o gözlerini. Dayanamıyorum." diye fısıldadım. Fısıltımı ben bile zor duymuştum o an.
Kapı tıklatıldığında yüzümü biraz daha geri çektim. Boğazımı temizleyip "gel!" diye seslendim. Fırat girmişti içeriye daha sonra arkasında duran aram ı gördüm.
Beni görür görmez koşarak yanıma geldi. Daha sonra onu kucağıma doğru çektim kafasını göğsüme yaslayıp cihana bakmaya başladı. Fırat bir süre yanımda olup bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sordu.
Teşekkür ettiğimde ise gülümseyerek karşılık vermişti. Fırat odadan çıktıktan sonra odağım tekrar cihan olmuştu. Acaba kim ne yapmıştı ona.
Aram da ses çıkarmadan onu izlemeye devam ediyordu. Nöbetimin bitmesine az kalmıştı.
Telefonum çalmasıyla daldığım için başta irkirmiştim. Bunu farkeden aram minik ellerini yanaklarıma koyup "iymisin?" diye sordu.
Gülümseyerek ellerini öptükten sonra "iyiyim merak etme" dedim.
Bazen yaşına göre olgun davranabiliyordu ve ister istemez şaşırabiliyordum. Telefonumu cebinden çıkarıp ayağa kalktım aram benim kalktığım yere geçip oturdu. Telefonla konuşmak için dışarı çıktım.
"Efendim sezgin abi?"
"Meftun, cihan iyiymi?" diye sordu. Burdayken çok stresli olup kendine zarar veriyordu bu yüzden abime onu eve götürmesini söylemiştim. Zorda olsa kabul etmişti.
"Hala uyuyor" dedim derin bir nefes vererek. "Ama merak etme yanından ayrılmıyorum.
" tamam bak birşey olduğu gibi beni ara" dediğinde onaylar şekilde konuştum. Daha sonra telefon kapandıktan sonra odaya geri dönmek için adımlandım. Kapıyı yavaşça açtığımda gördüğüm görüntü durmama sebep olmuştu.
Aram, uyanmış olan cihanın saçlarını okşuyordu cihan ise sadece ona bakarak gülümsüyordu. Nutkum tutulmuş gibi hissediyordum. Beni gördüğünde ne tepki verecekti.
Muhtemelen bunu yapamayacaktım ki adımlarımı geri çevirecektimki aram "meftun abi buraya gel" demesiyle adımlarımı durdurmuştum
Arkam şuan onlara dönüktü. Bakışlarını hissediyordum. Gözlerimi son kez sıkıca yumup tekrar açtım, derin bir nefes aldıktan sonra yavaş bir şekilde onlara döndüm.
Gözlerimi ona çeviremiyordum. Korkuyordum. Arama doğru yaklaştığımda daha fazla dayanamadım ve gözlerimi ona çevirdim.
Bana bakıyordu. Pişmanlıkla, üzüntüyle özlemle...
Kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissediyordum. Zorda olsa gözlerimi çekebilmiştim.
"Aram hadi bugün eve gidecektik" dedim çünkü onunla aynı ortamda kaldıkça geriliyordum.
"Biraz daha kalalım bu abi çok iyi birine benziyor" diyerek cihana bakmaya başladı. Gözlerini tekrar ona çevirdiğimde yine gülümseyerek aram'a bakıyordu.
Birşey demeden aramın yanına sıkıştım. "Bak bu meftun abi o çok iyi biri bana çok iyi davranıyor ve birsürü hasta iyileştiriyor" aramın bıcır bıcır konuşmasıyla yüzümde tebessüm oluşmuştu. Beni bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum.
Cihan gözlerini bana çevirerek "evet ve dahası çok güzel biri gözleri, yanakları, kirpikleri, dudakları, yanakları. O bir melek gibi. Kendisine yapılan kötülükleri görmezden gelir kimseye karşı kaba davranmaz. O bir bebek gibi pamuk gibi yeni vaar ayrıca ağladığı zaman bir bebek gibi oluyor çok tatlı bir bebek. Fakat ben bu güzelliği kendimden uzaklaştırdım... Özür dilesem acaba beni affedermi...?"
Son cümlesini arama bakarak. Ben ise dediklerinin etkisinden çıkamamış bir şekilde ona bakmaya devam etmiştim.
____
ÖNEMLİ! YILLAR SONRA YAZDIĞIM YERDE 4 OLMUŞ FAKAT O BİR HATAYDI AYRICA BİLDİRİMLERDE SORUN VAR O YÜZDEN YORUMLARI GÖRMEDİM. YOKSA BENDE BİLİYORUM 4 YILDA DOKTOR OLUNMAZ AMA DÜZELTTİM
Kontrol etmeden attım hata varsa özür dilerim şimdiden
