Mesaim nihayet bittiğinde aramı da alıp eve gidecektim. Aram neredeyse çoğu zamanını cihanın yanında geçirmişti. İtiraz etmek istesemde sonradan vazgeçmiştim.
Cihanın dediği şeylerden sonra ona cevap vermemiştim. Çünkü ne diyeceğimi bilememiştim. Ama bir açıklamayı hakediyordum en azından bunu biliyorum.
Hayatımız yine eskisi gibi mi olacaktı yoksa herşeyi boşverip iki yabancı gibimi yaşayacaktık? Sanırım bunun cevabını bana bırakmıştı cihan.
Eve gitmek için son hazırlıklarımı yaptım telefon ve cüzdanımı alıp çıktım odadan. Çok fazla uykum vardı ama cihanın o kanlar içindeki hali bir türlü gözümden gitmediği için hemen uykum dağılıyordu.
Aramı almak için cihanın odasına yönelmiştim. Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde ikiside gülüşerek sohbet ediyordu. Aram'ın yüzündeki gülümseme benide mutlu etmişti nedense.
"Aram." diye seslendiğimde ikisinin de yüzü bana dönmüştü. "Hadi gitme vakti" dedim,
Anında yüzü düşmüştü. Normalde nereye gidiyoruz diye sorgulaması gerekiyordu halbuki. Cihan benden birşey duymak istiyormuş gibi bakmaya başlamıştı.
"Ne oldu" diye sorduğumda önce biraz beklemiş daha sonra "bende sizinle gelebilir miyim?" diye sorunca şaşkınlıkla bakmaya başlamıştım.
Aram da heyecanla kafasını sallayıp ellerimi tuttu. "Evet evet, lütfen cihan abide gelsin lütfeenn" diye heyecanla söylenmeye başlamıştı. Fakat bu mümkün değildi. Hiçbirşey olmamış gibi bunu istemesi bile çok saçma birşey di.
"Olmaz aram. Onun hastanede kalması lazım henüz tam iyileşmiş sayılmaz." dedim.
Bunun üzerine aramın yüzü düşerken, cihanda üzgün ve kırgın bir şekilde bakmaya başladı. Fakat doğru olan buydu.
Aram yüzü düşmüş bir şekilde cihanın yanına gidip sarıldı. Gerçekten bu kadar kısa bir zamanda birbirlerine bağlanmaları şaşırtıcıydı. Son kez cihanın yanağını öpüp odadan çıktı. Cihana dönüp baktığımda, pencereden dışarıya baktığını gördüm. Ve gözünden düşen yaşı. Bu kadar kırılacağını asla düşünmezdim.
Bişey demeden odadan çıktım. Aram ile de bu konu hakkında konuşmalıydım. Aramıda alıp arabama doğru ilerledik. Benimle hiçbir şekilde konuşmuyordu. Onu arka koltuğa bindirip kemerini taktım. Bende şöför koltuğuna geçtiğimde nihayet eve doğru ilerlemiştik.
Yolculuğumuz oldukça suskun geçmişti. Arada aram ile sohbet etmek istesem de tek tük cevaplar vererek geçiştiriyordu. Eve geldiğimizde onun hiç heyecanlı olmadığını fark ettim.
Halbuki ilk kez evime geliyordu ve artık benimle yaşayacaktı. Kapının önüne gelip açmadan önce dizimi kırıp aramın boyuna geldim.
"Bebeğim ben cihanı çok önceden tanıyorum." dedim.
Ağzımı açıp konuşmaya devam edeceğim sırada "nasıl yani siz arkadaşmısınız?" diye sordu.
Buna karşılık başımı salladım. "Sana herşeyi anlatacağım tamam mı. Küsme bana."
"Tamam küsmem ama yine görmeye gidecekmiyiz cihan abiyi?" diye sorduğunda yine üzülmemesi için başımı salladım.
Zaten eğildiğim için aynı boydaydık bunu fırsat bilerek minik kollarını boynuma doladı. Gerçekten aram bana hiç olmadığı kadar huzur verebiliyordu. Sanki benim çocuğum muş gibi...
Daha sonra eve geçtik. "Ben artık bu evde mi yaşayacağım." diye masumca sordu.
"Evet hatta -odasının kapısını açıp- burasıda senin odan."
Yavaş adımlarla odasına girdi ve hayran kalmış bir şekilde etrafa bakınmaya başladı. Aniden bana sarılıp ağlamaya başladığında dayanamayıp onu kucağıma aldım.
"Teşekkür ederim bana sahip çıktığın için iyiki varsın seni çok seviyorum. Sen benim artık tek ailemsin" son dediği şeyden sonra benimde gözümden bir damla yaş akmaya başlamıştı.
Birine aile olmak gerçekten çok güzel bir hismiş.
Bu duygusal halimizden zor da olsa sıyrılmıştık. Birlikte yemek yiyip film izlemiştik. Fakat o kadar çok zor bir uyku bastırmıştıki ikimizi aram dayanamamış ve uyumuştu.
Onu kucağıma alıp odasına götürdüm. Üstünü örtüp odadan çıkmadan önce şakaklarından öpüp odadan çıktım.
Odama gittiğimde tam uyuyacağım sırada telefonuma gelen bildirim sesiyle telefonumu elime aldım. Mesaj abimdendi.
Abim: cihan iyi değil, durmadan ağlıyor sürekli sakinleştirici almak zorunda kalıyor. Bir kez olsun onu dinlemelisin meftun bunu yap en azından benim için yap...
______
Değişmem demiştin haline baksana....
Kdjsksnms neyse bölüm gemi geldiği için özür dilerim
Arada küfürlü yorum yapan var o kadar gülüyorum ki iyiki varsınız
Oy, yorum yapan ve okuyanlara teşekkür ederimm sizi seviyorummm
