Sabaha oldukça enerjik uyanmıştım. Gözlerini güne açtığımda hemen yanıma birbirine sarılmış vaziyette gördüm cihan ve aram'ı.
Bir süre yatakta öylece onları izlemiş daha sonra kalkıp onlar için harika bir kahvaltı sofrası hazırladım. Son olarak mayın derlenmesi kalmıştı. Mutfakta arkam dönük bir şekilde duruyordum.
Karnıma dolanan kollar la başta irkilsemde tanıdık gelen kokuyla kendimi teslim etmiştim huzur bulduğum kollara.
"Günaydın"
"Günaydın daha iyi misin?" ona doğru döndüğümde eskisine göre daha iyi olduğunu gördüm. Bu biraz olsa içimin rahat olmasına sebep olmuştu.
"Evet daha iyiyim" dudağımın kenarından öpüp tekrar içeri girdi. O sırada çay demlenmişti, çaydanlığı alıp içeri geçmiştim.
"Aram uyanmadımı?"
"Uyandı yüzünü yıkamaya gitti."
Yanına oturmadan önce kendime ve cihana çay koyarken aram için sıcak süt doldurmuştum. Aklıma dün cihan ve bana baba diyişi gelmişti. Bunu tam cihana söyleyeceğim zaman sözümü kesmişti.
"Muhtemelen neler olduğunu merak ediyorsundur." dedi.
Yalan söylemek istemediğim için olumlu anlamda başımı sallamıştım.
"Evet ama eğer anlatmak için hazır hissetmiyorsan sorun değil"
Ellerimi avucunun içine alıp öptü. "Sevgilim. Ortada detaylı bişey yok. Ben ve aram o sabah sana gönderdiğim o konumdaki yerdeydik. Ben... Ben sana evlenme teklifi edecektim. Sonra işte biz senle konuşurken sen birden bire ses vermeyince deli oldum resmen. Aram ı aldığım gibi buraya geldik. Sonrasını biliyosun oraya biri bomba düzeneği kurmuş. Kim olduğunu öğrendim ve... İşini bitirdim."
Son cümleyi söylerken başını eğmişti. Parmaklarımı çenesine koyup kafasını kaldırdım ve göz göze gelmemizi sağladım. "Unutalım gitsin. Şuan önemli olan sen ve aramın yanımda olmanız"
Aram dediğimde aklıma dün gece gelmişti. Tam cihana söyleyecek ken aram "günaydın babalarım" dedi neşeli bir sesle.
Cihan da "günaydın" diye karşılık vermişti. Acaba aram'ın dediği şeyi duymuşmu diye cihana baktığımda şaşırmış bir şekilde arama baktığını gördüm. Bu hali gülmeme sebep olmuştu.
"Babamı?"
"Evet baba neden? Mutlu olmadınmı?"
"Hayır hayır aram yok öyle birşey aksine çok mutlu oldum."
Gerçekten mutlu gözüküyordu. Aram sandalye sinden kalkıp cihanın yanına geldi. Onu havaya kaldırıp kucağına oturttu cihan.
Cihan onun saçlarından öpüp yemek yedirmeye başladı. Arada kendisi yesede çoğu zaman arama yemek veriyordu. Kendimi yıllar sonra ilk kez mutlu hissettim. Sevdiğim iki kişi yanımda. Artık bir ailem vardı. Ve bu bozulmasın diye elimden geleni yapacaktım. Cihan sanki beni anlarmış gibi elimi tutup sıktı. "Yanındayım" dercesine..
_____
Yarın doğum günüm hediye olarak oynayabilirsiniz jdjdjdj 👉👈
