Navya
සචිත්‍රගෙ අපේ ගෙදර ඒමෙන් පස්සෙ සති දෙකකට පස්සෙ එයාලාගෙ ගෙදරින් අපේ ගෙදර ආවා,මනමාලි ඉල්ලන්න.
ඔව්.කසාදෙ වැඩ පටන් ගත්තා..එතකොට කසාදෙට තව සති 3ක් වගේ පොඩි කාලයක් විතරයි ඉතුරු වෙලා තිබුණේ...
අපි දෙන්නාගෙ කසාදෙ රෙජිස්ටර් කරලා තිබුණාට ආශා ඇන්ටිට ඕන වුණා එයාලාගෙ චාරිත්‍ර විදියට හැමදේම ආයෙ මුල ඉඳලා කරන්න.අපේ අම්මලාත් ඉතින් ඕන දේකට හා කියාගෙන හිටියා...
වෙඩින් එකේ invitation ඔක්කොම දෙපැත්තෙම පවුල්,හිතවත්තුන්ට යැව්වා.ඒවායෙන් ගොඩක් ඒවා අපිට යවන්න වුණේ online invitation විදියට.මොකද සචිත්‍රගෙ පැත්තෙ ගොඩක් අය හිටියෙ පිටරට නිසා..සහ ඒකට ආරාධිතයො විදියට සෙනගක් එන්න හිටියෙත් එයාගෙ පැත්තෙන්.
ඔක්කොම invitation 352ක්!!!! හිතන්නවත් පුළුවන්ද එච්චර ගාණකට එන්න කියනවා කියලා..මට කිසි කවරදාකවත් උවමනාවක් තිබුණෙ නෑ ලෝකෙටම දවුල් ගහලා කසාදෙ ගන්න.
මට ඕන වුණේ මං ආදරේ කරන අයත් එක්ක,මං ආදරේ කෙනාව කසාද බඳින්න.
ඒත් ඒ වෙද්දි මගේ බලාපොරොත්තු ඔක්කොම උඩ යට මාරු වෙලා..එහෙම කරපු කෙනා එදාත් ඇවිත් හිටියා කිසිම දෙයක් නොවුන ගාණට මාව ඉල්ලන්න.
"හායි,ලෝයර් මැඩම්" මගෙ කනට කිට්ටු කරලා එයා එහෙම කියද්දි මගෙ ඇඟේ හිරිගඩු පිපුණා..පපුව ගැහෙන වේගෙ,
ඒකත් වැඩි වුණා..ඒ එයා මට ළං වුණු නිසාද නැත්නම් මොනාහරි අනවශ්‍ය දෙයක් කරයිද කියලා තිබුණු බය නිසාද කියන්න තේරුමක් මට ඒ වෙද්දි තිබුණේ නෑ.
"මං දැන් තමුන් කියපු හැමදේම කරානෙ.දැන්වත් කට පියාගෙන ඉන්නවා..
නැත්නම්-"
"නැත්නම්?නැත්නම් මොනවා කරන්නද?" සචිත්‍ර මගෙන් ඈත් වෙන ගමන් කිව්වෙ ඈතින් පේන නිල් පාට අහස දිහා බලන ගමන්..
"නැත්නම්?
නැත්නම් මං තමුසෙව යවනවා ආයෙ හිරේ..!!" මං කියලා දැම්මෙ වෙන කියන්න දෙයක් නැති තැන..ඒකෙන් වුණේ සචිත්‍රගෙ කටින් ලොකු හිනාවක් පැනපු එක.කාලෙකින්,
ගොඩ කාලෙකින් එයාගේ මූණෙ අවංක හිනාවක් දැක්කා.ඉතින් මගේ මෝඩ කතාව හරි එයාව සතුටු කරානෙ කියන හිතිවිල්ල මට ගෙනාවෙ සතුටක්.
