Nefes Kesici

14. Bölüm - Restaurant

Motora bindikten sonra hayal kırıklığı içindeki bana baktı ve, "Benimle gelmiyor musun?" diye sordu. Anlık bir duygu değişimi yaşadım. Nasıl yani, beni de yanında alacak mıydı? Hayır, kimse benim gibi bir katili sevmezdi.

Birden eski zamanlar geldi aklıma.
Ah... Nikolaus...
Ben gerçek kişiliğimi gizleyerek bir ilişki yapabilirim sanmıştım. Bir süre devam etmişti ama gerçek kimliğimi öğrenince hemen terk etmişti beni. Son sözleri ise hiçbir zaman aklımdan çıkmamıştı. "Sen aşağılık bir katilsin Alev! Nasıl da beni oyuna getirdin? Sen iğrenç bir kadınsın. Sen bir katilsin ya!" demişti haykırarak. Sonra hüzünlenmişti ve sesi alçalmıştı. "Birlikte olduğumuz zamanlarda gerçek aşkı buldum sanmıştım. Meğerse..." sonra yeniden sinirlendi. "Meğerse bunca zamandır büyük bir yalana inanmışım!" Yüzüme yaklaştı ve fısıldayarak, "Ne bekliyordun ki Alev? Ne bekliyordun! Senin katil olduğunu öğrendikten sonra yanında kalmaya devam edeceğimi mi? Senin gibi bir psikopat katili kimse sevmeyecek!" dedi. Ben de bir anda yükseldim. Evet, söyledikleri çok içime işlemişti ama laflarının altında kalacağımı sanıyorsa yanılıyordu. Bir anda göğüslerinden ittim ve ona bağırmaya başladım. "Sence senin gibi birinin sevgisine ne kadar ihtiyacım var?" Sonra sesime tehlikeli bir tını kattım. "Sonuçta az önce sen demedin mi, ben psikopat katilin tekiyim. Sence sen benim ne kadar umrumdasın? Kaç kere benimle olma dedim. Sen yine de devam ettin. Bak sonumuz nasıl oldu?" dedim. "Psikopat katilin teki çıktım." deyip ona hafif bir yumruk attım. Sinirimi durduramıyordum. O da sinir sorunlarım olduğunu biliyordu. Hemen geri çekildi ve kendini elimden kurtardı. Büyük ihtimal korkmuştu benden. Arkasındaki ceketini kapıp, "Senin gibi yalancı bir psikopat katili kimse sevmeyecek." dedi ve kapıyı çarpıp gitti. Söyledikleri bana çok dokunmuştu ama umursamıyor gibi davranıyordum. Kötü kısmı ise, ben olanları Yaşatanıma anlattığımda, onun da bilmemesi gerektiğini ve onun katil olduğumu birisine anlatma riskini alamayacağımızı sert bir dille söyledi. Ertesi gün ise benden habersiz Nikolaus'u suikast etmişlerdi. Tabii ki onların öldürdüğünü anlamıştım. İşte bu yüzden Ares için çok endişeleniyordum. Ateş her an Yaşatanıma Ares'in bildiğini söyleyebilirdi ve ona da öyle bir plan hazırlayabilirlerdi. Ama Ares olmazdı, Ares benim için çok farklıydı.

Anlamayarak, "Efendim?" diye sordum. Beni yanında alacağını hiç düşünmüyordum. "Benimle gelmeyecek misin?" diye sordu yine. Sanırım doğru anlamıştım. Gülerek "Geliyorum." dedim. O öne bindi ve motoru çalıştırdı. Ben de kaskımı taktım ve arkasına bindim. Ellerimi onun beline doladım ve yola çıktık.
"Seni nereye götürmemi istersin?" diye sordu. "Beni acilen Ateş'in yanına götürmen gerekiyor." dedim. "Öyle mi? Bir gece partisine gideriz diye düşünmüştüm." dedi hayal kırıklığıyla. "Ona başka zaman gidelim ama şimdi Ateş'in yanına gitmem gerekiyor." dedim. "Neden ki? Ne bu acele? Ne oldu?" diye sordu. "Onu görmem gerekiyor. Bir şey olmadı." dedim. "Peki. Öyle diyorsan öyle olsun." dedi ve sürmeye devam etti.

Bir süre sonra evime gelmiştik. Ama kapıyı tıklattığımda kimse açmamıştı, Ateş evde değildi. Başına bir şey gelmiş olabilir miydi? Hemen Ares'ten telefonunu istedim ve Ateş'i aradım. Telefonu açmadı ve daha çok panik oldum. Bu sefer hemen Sertan'ın numarasını tuşladım ve Sertan'ı aradım. "Alo?" diyerek açtı telefonu. Ares'ten uzaklaştım ve "Sertan? Ateş nerde biliyor musun?" diye sordum hemen. Şaşkınlıkla "Alev? Sen misin?" diye sordu. "Evet, benim. Bu Ares'in numarası. Ares'ten arıyorum seni. İlk önce Ateş'i aradım ama telefonunu açmadı bir şey mi oldu acaba? Nerede olduğunu biliyor musun?" diye sorumu yineledim. "Hayır, bir şey olmadı. Az önce buradaydı ve Derin'in evine gideceğini söyleyerek buradan ayrıldı." dedi. "Tamam, ben size geliyorum, ona da bir şekilde ulaş ve sizin eve gelmesini söyle. Konuşmamız gerekiyor."
"Tamam. Cheryl'de Derin'in numarası olması lazım ondan ararım. Bekliyorum." dedi ve telefonu kapattı.