ချန်းယောလ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးနောက် မနက်စာပြင်ဆင်ရန် ထမင်းစားခန်းထဲသို့ ဝင်လာမိ၏။ဝင်ဝင်ချင်း မြင်လိုက်ရသည်က စားပွဲပေါ်က ရေခွက်ကို ရှောင်းလုက လက်ထောက်ကာကြည့်နေလေသည်။
ချန်းယောလ် သေချာကြည့်မိလိုက်မှ ရှောင်းလု၏ မျက်ဝန်းတွေက အနည်းငယ် ညိုးငယ်နေ၏။လန်းဆန်းခြင်းတို့ပျောက်ဆုံးနေပေသည်။သူ့၏အားသာချက်ကား မျက်လုံးက ညို့ငင်နိုင်စွမ်းအပြည့်ရှိသူဖြစ်၏။ယခုအချိန်တွင် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ငိုင်နေသည်ကား မြင်မကောင်းအောင်ဖြစ်နေပေသည်။အသည်းကွဲ၍ ထမင်းမစားနိုင်သူတစ်ယောက်အလား ဖြစ်နေပေ၏။
"ရှောင်းလု ခင်ဗျား အဆင်ပြေရဲ့လား "
ချန်းယောလ် သူ့ရှေ့မှာဝင်ထိုင်လိုက်ကာ ဂရုတစိုက်မေးလိုက်မိသည်။ထိုအခါသူက
ချန်းကို မသွေမလန်နဲ့ပြန် မော့ ကြည့်လာ၏။
"ကျွန်တော် ညလုံးပေါက် ထိုင်စဉ်းစားခဲ့တယ်။ဘာဖြစ်လို့ ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်ကဇယားပတ်ရှုပ်နေတာလဲဆိုတာ အဖြေကသိတော့မလိုနဲ့ ပြန်လည်သွားပြန်ရော အဲ့တာနဲ့ နောက်ထပ်တစ်မျိုးစဉ်းစား မဟုတ်သေးပြန်ဘူးနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ဒီအင်တာဗျူးမထုတ်ဝေခင် အရူးထောင်သွားရတော့မယ် ထင်တယ် ....."
လုဟန်မိမိရှေ့က ရေကိုသာ အသကုန်မော့ချမိလိုက်၏။အခုထိ တစ်ရေးမှ မအိပ်ရသေးပေ။မအိပ်ရ သေးတာထက် မအိပ်ပျော်နိုင်တာဖြစ်သည်။ဒီတစ် ခေါက် စာပြန်ရေးခြင်းသည် နှစ်နှစ် ကျော်ကြာပြီးမှ ပြန်ရေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ကျွန် တော်စာဖတ်သူတွေကို စိတ်မပျက်သွားစေချင်ပေ။
ဒါ ကြောင့် ဂယောင်ဆူးပြောထားသမျှကို ပြန်နားထောင်ပြီး မိမိအထင်တစ်ချို့ကိုချရေးသည်။သို့သော် ချန်းယောလ် ပြောတာနားထောင်ပြီး မိမိမသိသေးတာတွေရှိနေမှန်း ထပ်တွေးမိ၏။တစ်ချို့ မိမိအထင်တွေမှန်မမှန်ကိုလည်း သေချာအောင် ဆိုးလ်ကသူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုလည်း အကူအညီလှမ်းတောင်းရပေသည်။ချက်ချင်းကြီးပြန်ဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်သေးတာကြောင့် လုဟန် စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေမိသည်။
