Kod Adı: Maça Kızı

♠️ 9. Bölüm ♠️

 Bu bölüm benim size yeni yıl hediyem olsun. Başka bir konudan söz etmem gerekirse kitabın 500 küsur okunma olup sadece 16 oy ve 20 yorum gelmesi canımı sıkıyor. Her ne kadar sınır koysam da sınırları önemsemediğimi biliyorsunuz ve bu sefer gerçekten kitabın sınıra ulaşmasını bekleyeceğim. Her neyse, iyi okumalarrr ❤️❤️

♠️♠️♠️♠️♠️

  (Sedef 7, Ege 8 yaşında) Yazarın anlatımından

 Küçük Sedef yine kahkahalarla geçen bir akşam yemeğinden sonra odasına çıkmıştı. Her gece olduğu gibi yıldızlara bakıyor, onları saymaya çalışıyordu ama yıldızlar çok fazlaydı. O yıldızları saymaya devam ederken annesi geldi yanına. Annesi ona hep, sen yıldızları sayamazsın onlar çok, çok ama çok fazlalar derdi. Ama o zaman o neden sadece 12 yıldız görebiliyordu gökyüzünde?

  "Anneciğim, bugün kaç yıldız sayabildin?"

   "Anne, sen yıldızların hepsini sayamazsın diyorsun ama ben sadece 12 tane bulabildim, çok dediğin 12 miydi? Dünde 8 tane sayabilmiştim." diye söylendi annesine Sedef.

   "Hayır aşkım şuanda senin görebildin 12 yıldız var ama dünya çok büyük. Hem, yıldızların çoğu senin görebileceğinin çok uzağında duruyor. Onları sayamazsın ki." diye sakince cevap verdi annesi.

   Küçük Sedef tam cevap verecekken karşı komşularının evinin kapısının açıldığını gördü. Karşı komşularından korkardı çünkü evlerinden hep çığlık sesleri gelirdi. Kapıdan 8 yaşlarında gözüken bir oğlan çıktı. Oğlanı gördüğü anda neredeyse çığlık atacaktı küçük Sedef. Oğlanın yüzü kırmızı bir sıvıyla kaplıydı ve korku filmlerinden fırlamış gibi gözüküyordu.

  Annesi kızının sustuğunu fark edip pencereye baktı ve aynı manzarayı o da gördü. Ne gördüğünü tam olarak algılayabildiğinde ise hemen perdeyi kapattı.

  "Anne, o çocuğun yüzündeki kan mıydı? Yaralıydı galiba, hadi gidip ona yardım edelim." deyip ayaklanacaktı ki annesi onu geri yatırdı.

  "Olmaz anneciğim o aile bizi ilgilendirmez biliyorsun ve ayrıca o çocuktan da uzak dur tamam mı? Hadi uyu sen geç oldu, düşünme o çocuğu." dedi annesi ve kızının alnına bir öpücük kondurdu. "İyi geceler güzel kızım." 

  Küçük Sedef annesi odadan çıktıktan sonra gözlerini kapattı ve uyumaya çalıştı ama olmuyordu. Gözünü kapattığı anda gözünün önüne çocuğun yüzü geliyordu ve sıçrayarak kalkıyordu ama ses çıkarmıyordu, annesinin ya da babasının uyanmasını istemezdi.

 O çocuğa yardım etmeliydi. Yataktan kalktı ve odasının ışığını açmak yerine yatağının yanında duran küçük fenerin ışığını açtı. Eğer odasının ışığını açarsa annesi ve babası uyumadığını fark edebilirdi.

  Ses çıkarmamaya çalışarak tuvalete girdi ve dolabın üst rafında duran pansuman malzemelerinin olduğu kutuyu almaya çalıştı. Boyu oraya yetişebilecek kadar uzun değildi. Tuvaletin kapısının önünde duran tabureyi aldı ve üstüne çıkmak üzere yere bıraktı. Tabureyi yere bıraktığı anda çıkan sesle ebeveynlerinin odasından sesler gelmesi bir olmuştu.

  Babası uyandığını anladı Sedef. Babasının kulağı çok iyiydi ve uykusu da hafifti. Küçük Sedef fenerin ışığını kapattı ve nefes almadan durdu. Babası eğer odasına girerse yorganın altında duran kocaman ayı sayesinde Sedef'in uyuduğunu düşünebilirdi. Odasının kapısının açılmasıyla iyice tedirgin oldu Sedef. Babası eğer başını sağa doğru çevirirse tuvaletin kapısının kapalı olduğunu fark edebilirdi ama babası uyku sersemi olsa gerek ki etmedi.