KÖLE/BXB

[14]

Yorum yazın la

Afşa gözlerini açtığında ona bakan gözlerle karşılaştı, ardından dudaklarından bir kaç nefes uzaklığında olan dudaklarla.

Geri çekilecekken beline sarılmış kollar buna izin vermedi. Etki bundan faydalanıp onu kendine doğru çekti. Böylece dudaklarının arasındaki mesafe kapanmıştı.

Yine de kısa sürmüştü bu küçük dokunuş, Afşa kızaran yanaklarıyla ayaklanıp kahvaltı yapalım diye mırıldanmış ve gündelik işlere girişmişti.

----

Yapacak bir şeyleri olmadığı için sessizlik içinde oturuyorlardı. Afşa bu sessizliğe son vermek adına konuşmuştu."Beraber dışarı çıktığımızda aldığımız kıyafetleri deneyelim mi?"

"Peki, sen dene zaten alırken denemeden aldın." Afşa gülümseyip dolabın yanına koyduğu poşetleri karıştırdı. Pembe bir kazak ve beyaz pantolonu çıkardı.

Üstüne giymek için odadan çıkarken Etki'nin seslenmesine durdu. "Nereye?" "Üstümü giyeceğim." "Burda giysene." "Ama-" "Bakmayacağım." Kafasını sallayıp Etki'nin eliyle gözünü kapatmasını izledi. Gülerek arkasını döndü.

Hızlıca altındakini çıkarıp beyaz pantolonu giydi, üstündeki kazağı çıkartıp diğerini giyecekken arkasındaki beden ile duraksadı.

Yavaşça arkasına baktı "Hani bakmayacaktın?" "Dayanamadım ki." Afşa elindeki kazak ile açık olan üstünü saklamaya çalışıyordu. Etki onun bu çabasını görüp üstüne doğru ilerledi. "Zaten gördüm ki niye saklıyorsun?"

Afşa bir adım daha gerilediğinde duvarla neredeyse dibindeydi. Etki bir kolunu onun çıplak beline atarak kendine çekti. "Duvar soğuk değil mi?"diye mırıldandı.

Kazak Afşa'nın elinden kaymıştı. Afşa Etki'ye şaşkın şaşkın bakarken birden dudaklarında oluşan baskı yanaklarının kızarmasına sebep oldu.

Evet bu ilk sefer değildi ama o heyecanlanmaktan kendini alıkoyamıyordu. Aslında bunda Etki'nin habersizce yaklaşması da bir sebepti.

Etki diğer kolunu da Afşa'nın beline saracakken Afşa'nın elini nereye koyacağını bilmeyen bakışlarını gördü. Onun iki elini de boynuna götürdü.

Aslında onu duvara yaslamayı istemişti fakat üşür diye yapamamıştı. Bu yüzden ters dönüp kendi duvara yaslandı. Afşa'yı iyice kendine çekti.

Alt dudağını dudakları arasına alıp çekiştirmeye başladı. Boynundaki eller yavaşça omzuna indi ve hafifçe sıktı.

Aynı hızda kafasını kafasını geri çekip, Etki'nin boynuna gömdü. Kalbi hiç durmaksızın atıyordu. Nefes nefese kalmışken Etki'nin onu sakinleştirmek amacıyla sırtını okşaması hiç işe yaramamış aksine bu daha da kalbini hızlandırmıştı.

Etki'nin bunu anlaması uzun sürmedi. Gülümseyip sadece hareket etmeden durdu.
Yaklaşık bir iki dakika sonra Afşa'nın kulağına eğilip "Daha fazla böyle kalırsan üşütüp hasta olursun." Dediği gibi Afşa kafasını ona çevirmişti.

Etki ona gülümseyip, dudağının köşesine küçük bir öpücük kondurmuştu. Kızaran yanakları ile geriye adımladı ve eğilip yerdeki kazağı aldığı gibi üstüne geçirdi.

"Afşa'm çok güzel oldun." Diye sevinçle söylemesi ve ismine taktığı ek onu gülümsetmişti.

"Ee diğerlerini giymeyecek misin?" Aslında giymeyi istiyordu fakat Etki'nin ona tekrardan bu derece yaklaşması kalbi için fazlaydı. Düşünmeye dalmışken Etki'nin ona seslenmesi ile kendine geldi.

"Afşa'm neden soruma cevap vermiyorsun?" "Ha, şey dalmışım diğerlerini sonra denerim, şimdi resim çizmek istiyorum sende gelsene."

Kafasıyla onayladığında az önce çıkardığı kıyafetleri katlayıp yatağın üstüne koydu. Ardından Etki'nin elinden tutup resim çizdiği odaya doğru hızlıca ilerledi. Odaya girdiklerinde Etki Afşa'nın elini bırakıp, Afşa'nın oturduğu uzun sandalyeye oturup dizlerini pat patladı. Afşa kıkırdayıp "Tuvali değiştirmem lazım." Diyip bitmiş resmini kenara kaldırmıştı.

Yeni tuvali yerleştirmiş boyalar ve fırçalar için kolay olur diye düşündüğü sandalyesinden on beş yirmi santim uzun olan çekmeceli sehpayı tuvalin yan tarafına koydu.

Zaten boyaları ve fırçaları çekmecede olduğu için paletini alıp Etki'nin yanına döndü. O daha oturmadan Etki onu kendine çekmiş ve oturmasını sağlamıştı.

Afşa ona gülüp ne çizeceğini düşünmeye başladı. Etki onun düşüncelerini okumuş gibi ne çizeceğini sormuş Afşa ise bilmediğini belirtmişti.

Etki'nin yüzünü çizmek istiyordu ama onun oturma yerlerinden dolayı bu fikri es geçmişti.

Küçükken annesinin babasıyla el ele tutuştukları bir resmi çizdiğini hatırlıyordu.  "Etki elini verir misin?" Diye sordu fırça tutmayan elini gösterirken, Etki itiraz etmeden elini uzattı. Afşa elini sıkıca tutunca o da hafifçe Afşa'nın elini kavradı.

Afşa gördüğü görüntüyle kıkırdamıştı "Elinin bu kadar buyuk oldugunu yeni fark ediyorum." "Asıl senin elin çok küçük benimki normal." İkiside buna güldü.

Afşa çekmeceden aldığı kalemle, arada baktığı ellerin, resminin taslağını çiziyordu.
Resim çizmeye alıştığı için kısa bir süre sonra resmi ortaya çıkmaya başlamıştı.

Etki çizdiği resmi görünce içtenlikle gülümsemiş ardından Afşa'nın yanağına küçük bir öpücük kondurmuştu.

"Tatlı bebeğim benim." Diye mırıldanmış ve burnunu Afşa'nın boynunda gezdirmiş, Afşa'nın gıdıklanmasını sağlamıştı.

Afşa gülerken yerinde kıpırdanıyor onun dudaklarindan kurtulmaya çalışıyordu. "E-etki... Dur yapma!" Gülmekten doğru düzgün konuşamamıştı bile.

Etki, Afşa'nın gıdıklanmasından vazgeçti ve ona sevgiyle baktı. Afşa'nın güzel yüzüne doğru eğildi ve dudaklarını nazikçe onun dudaklarına koydu. İkisi birbirlerine olan sevgilerini hissediyor ve bu masum duyguyu paylaşıyorlardı.

Kapı aniden açılıp içeri giren kişiyle Afşa büyük bir şaşkınlıkla geri çekildi. Yüzü kıpkırmızı oldu ve gözleri genişledi. Etrafa hızlıca bakındı ve utanarak gülümsedi. O an içinde bulundukları durumun komik olduğunu fark eden Etki ise kıkırdadı.

---
Salam magaradan yeni bir bolum attim yoksa tehtid yerdim afsayi cok utangac yaptim demi kotu oldu....

Neyse alin yb yani napak yetenek bize gelememiş (trafik varmis)