Blissful Reality (GxG)

Bliss 14

Violet’s PoV

Nakatingin ako ngayon sa mga nakaupong tao na dinisplay nila rito.

Basically, sila ’yung mga tao na nadaanan ko kagabi na wala ng mga buhay.

Bawala talaga kasing lumabas during curfew kasi mababawasan talaga ang mga players.

Aalisin naman nila ito mamaya kaya hindi rin babaho ang mga ito.

Nagtungo na lang ako sa cafeteria para kumain dahil gutom na rin naman ako.

Suddenly, nawalan na ako ng gana maglaro ngayon.

“Add more sausage!” saad ng babae sa gilid ko.

“Hindi nga pwede kasi kailangan mabigyan lahat ng mga players at sakto lang ’to sa inyo.”

Dahil sa babaeng ito ay humahaba na tuloy ang pila kaya hindi ako makakuha ng rice!

Bwisit na babaeng 'to.

“Bigay niyo na ang gusto niya. Gusto na namin kumain, nagugutom na kani.” saad naman ng lalaki sa kaliwa.

Nag-agree naman ang ilan pero ayaw talaga ito bigyan kaya ako na lang ang gumawa ng paraan.

“Give her my sausage.”

Tumingin naman sa akin ang cook kaya tinanguan ko ito at nilagyan naman niya ang plato ng babae.

Nagsimula na ulit ang pila pero tumigil na naman dahil sa may nag request ulit ng chicken.

Malapit na ako sa rice tapos titigil ulit!

“Kulang ’to! Dagdagan mo!”

Padabog ko namang  nilapag ang plato sa mesa at walang pakudangang sinaksak ang lakaki sa leeg nito na ikinabagsak niya.

Hinila ko naman ang buhok ng babae na nagpapadagdag ng sausage kanina at ginilitan ito ng leeg.

Kita ’yun ng lahat at wala akong pakialam kung kilala nila ako o hindi.

“Kung anong pagkain ang ibinigay sa inyo huwag na kayo magpadagdag o magreklamo! Wala kayo sa bahay niyo para mag-inarte mga patay gutom!”

Pumasok naman ang ilang marshall kaya kinuha ko na ang plato ko sa table at pumila ulit.

Gusto ko lang naman magbreakfast pero ganito sila.

Nagpatuloy na ang pila at ramdam ko naman ang tingin nila sa akin. Wala naman akong pakialam sa gagawin nila kung sakali.

Nang makakuha ay umupo na ako at kumain ng payapa.

“You really can't control your patience, Violet.”

Hindi ko naman ito pinansin at kumain na lang hanggang sa maubos ko ito.

Magkaibigan na yata sila ni Salvador kasi palagi silang magkasama. Sabagay, same vibes naman sila.

Iniwan ko naman ang mga ito at lumabas ng cafeteria.

Ano ba ang ganap?

May biglang humila naman sa akin na marshall at dinala ako sa likod ng building.