Kasım 1997
Sevgili Kevin,
Dediğini yaptım ve ondan kurtuldum. Fakat senin istediğin şekilde değil. Bunun için üzgünüm. Ve tabii seni bu zor durumda bıraktığım içinde...
Onu daha karnımdayken bırakmam gerektiğini söylemiştin ama yapamadım. Bunu onu karnında taşıyan kişiden farklı bir başkasının anlaması çok zor ama içinde bir filizin büyüdüğünü hissederken o filizi tutup koparmak herkesin harcı değil. Sana ondan kurtulduğumu söyleyerek yalan söylemekle büyük hata ettim, umarım anlayışla karşılarsın.
3 Ekim'de doğdu. Gözleri seninkilere benzeyen erkek bir bebek. Onunla aramda bir bağ kurulmasına sebep olacağını düşündüğümden ona bir isim vermesem de belki adı Christopher olabilirdi. Her neyse. Bunun bir önemi yok. Yeni ailesi ona bir isim verecektir elbette.
Onu Seul'deki bir yetimhaneye bıraktım. Yetimhanenin nerede olduğunu merak edeceğini sanmıyorum. Bugünden itibaren bende unutacağım ve ikimizde o günahı hiç işlememiş sayılacağız.
Karının ve çocuklarının huzurunu kaçırmadan elimden geldiğince her şeyin üstünü kapatmaya çalıştım. Bu durum beni kahretse ve benden çok şey götürse de hiçbirimizin yapabileceği bir şey yok. Seni ve aramızdaki ortak günahı arkamda bırakmak istiyorum. Bugünden itibaren sana ulaşmak için başka bir çabam olmayacak. Bu sana son mektubumdur.
Yine de şunu bilmeni istiyorum ki ben seni hata yaptığımı bile bile sevdim. Kalbimde her zaman beni üzen ama canımı yakmayan bir yara olarak kalacaksın.
Tekrar her şey için çok özür dilerim. Bensiz hayatının benimle olan zamanlarından daha iyi geçmesi dileklerimle...
Eun Kyung
