Mon Amour ❤️💍

Deel 119

Pp Yasmine

Ik ben nu 7 maanden zwanger. De tijd vliegt voorbij. Ik besef steeds meer en meer dat ik gwn een baby draag. Ik ben net thuis van mn laatste werkdag. Ik ga t daar wel missen wollah. Zo leuke collega's. Behalve Safwan natuurlijk, maar ja dat is verleden tijd nu. Thuis aangekomen maak ik couscous. Het is vrijdag + het is lang geleden, dusja waarom niet? Iemand belt: Meyssa. Ik neem op. "Allooow?" "Yasminee ben je thuis?" vraagt ze. "Yess, hoezo?" "Ik kom effe langs, is dat oké?" "Jaja kom maar. Younes komt toch pas over een uurtje ofso" "Okeey Isgoed"

Meyssa belt aan. Ik doe de deur open en groet dr. "Hoe gaat t met de baby'tje" zegt ze. "Hamdulillah denk ik. Niet veel last, buiten een paar schopjes van m" zeg ik. Meyssa lacht en we praten over ditjes en datjes. "Ohja ik wou je wat vertellen" zegt ze. "Vertelll" "Je weet toch die Ayoub, mn beste vriend" zegt ze. Ik knik. "Pff het gaat echt niet goed tussen ons" "Wat? Hoezo?" vraag ik. "Hij.. Hij zei dat ie verliefd op me is. Maar ik wil dat niet. Ik bedoel, hij is letterlijk een broer voor me. Ik zie hem meer dan dat ik Anouar of Walid zie, snapje? Ik weet alles over hem. Over z'n exen. Over z'n hele leven. Het is gewoon raar dat ik nu iets zou starten met hem. En ik wil dit helemaal niet. Ik hou van hem, maar niet uit die perspectief. Ik weet dat jij altijd goeie raad hebt dus wou ik dit gewoon aan je vertellen. Misschien dat je me kan helpen ofso" zegt ze. "Oeff dat is wel moeilijk inderdaad. Maar om te beginnen, denk jij dat er de mogelijkheid is dat jullie samen zullen eindigen?" vraag ik. "Nee echt niet. Ik wil hem gewoon als een vriend. Niet als mijn vriend" "Pfff en nu? Hebben jullie nog contact met elkaar?" vraag ik. Ze haalt dr schouders op. "Ik weet t niet. We kunnen elkaar toch niet zien zo? Het gaat toch awkward zijn?" "Nja is wel waar" We horen de voordeur opengaan. Meyssa zet dr vingen op dr lip, zehma van stil over dit. Ik knik en Younes komt de keuken binnen. "Ewa Meyssa, alles goed?" vraagt Younes en hij geeft dr een boks. "Hamdulillah met jou?" "Hamdulillah" antwoordt hij dan. Hij geeft me een kus op m'n hoofd en daarna een kusje op m'n buik. "Hoe was je laatste werkdag?" "Goed goed. Ik ga t daar wel missen wollah" antwoord ik. "Ewaja misschien kun je over 2 en een halve jaar weer gaan werken" zegt Younes. "Nja we zien wel" "Eyhh hoezo wilde Walid dat je perse kwam?" vraagt Meyssa. "Weet niet, we zullen straks zien zekers?" antwoord ik. "Ik ga dan gwn met jou mee rijden he. Ben niet met de auto gekomen" zegt ze. "Jaja Isgoed"

Vragen jullie je trouwens af hoe het nu gaat met Walid en Nissrine? Nou, ze zijn nog steeds samen. Ze willen ook niet te snel gaan met de trouw enzo. Mn ouders enz weten het nog steeds niet. Niemand eigenlijk, behalve ik en Nissrine dr zusjes. Maaaar, Walid wilt het vandaag vertellen. Hij zei wel dat ik m moest helpen, maar dat doe ik met plezier. Over dat Nissrine al gescheiden is enzo zal ik wel vertellen, maar niet vandaag. Ik ga mn moeder eerst laten bekomen enzo...

We nemen afscheid van Younes en we stappen mn auto in. Ik start mn auto op en rijd naar mn ouders' huis. Daar aangekomen groeten we ons gezin en gaan we zitten. Walid zit gwn op z'n tel.
Na een uur stopt ie eindelijk z'n tel weg en praten we opeens over dat mn neef binnenkort zal trouwen enzo. Ik krijg een berichtje van Walid.

W: Begin jij
Ik: Isgoed

Whahaha meskin, hij is verlegen denk ik. "Dus Adam (neef) gaat volgende week al handvragen?" vraag ik. "Jups" antwoordt mn moeder. "Over trouwen gesproken. Ik denk dat Walid wat ze zeggen heeft" zeg ik. Mn moeder kijkt mij en Walid vreemd aan. Eigenlijk het hele gezin kijkt ons vreemd aan. "Walid? Vertel?" zegt mn vader. "Ja kifesh vertel. Ik ga InshAllah trouwen" zegt hij. Wejow hij is hier zo slecht in. "Trouwen? Jij? Wesh ben je je leven beu wella?" vraagt Anouar. Tfoe hij is echt de sfeerverpester. "3andam, luister niet naar hem. Met wie wil je trouwen?" vraagt mn moeder. "Meisje uit Hulst, Nederland" antwoordt Walid. "Wollahteh jij liegt" zegt Meyssa. "Wollah niet. Vraag aan Yasmine" "Het is echt waar" zeg ik. Meyssa kijkt ons met open mond aan. Ik lach. "Ewa vertel meer over dr dan" zegt Meyssa. "Ze heet Nissrine, 24 jaar. We schelen ongeveer anderhalve jaar. Ja ze is gewoon echt iets voor mij" zegt Walid. "Toon fotooo" zegt Meyssa. Hij gaat op z'n tel en toont na enkele seconden een foto van dr. Meyssa neemt die tel uit z'n handen en kijkt naar de foto. "Zij is wauw Allahouma Bareek" zegt ze. "Toon es" zegt Anouar. Meyssa geeft hem de tel. Anouar knikt. "Ja wel mooi meisje" zegt hij. "Ey ze is van mij hè, niet van jou" zegt Walid. We gaan allemaal stuk. Mn moeder krijgt ook de tel en ook zij bekijkt de foto grondig. "MashAllah. Inderdaad echt prachtig" zegt ze en ze geeft de tel terug aan Walid. "Heeft zij geen zusjes ofso" vraagt Anouar. Wejow die jongen kan je echt niet serieus nemen. "Niet voor jou" antwoordt Walid. Anouar lacht. "Ze heeft 1 broer, 1 broertje en 2 zusjes"
"Maar kifesh. Wist jij daarvan?" vraagt Meyssa. Ik knik. "Waaaaattt, sinds wanneer?" "De dag dat ik wist dat ik zwanger was" antwoord ik. "Watt? Zo lang en je verteld ons niks?" vraagt mn moeder. "Ewaja ik mocht niet van hem toch"
We praten nog over de situatie en wanneer wij zullen handvragen enzz...

We zijn nu een maandje verder. Nog 1 maand en ik mag met m'n baby'tje gaan kennismaken!! Ik kijk er niet normaal naar uit. Younes zit nu op z'n werk en ik doe wat het huishouden. Ik ruim ook boven alles op en kijk mezelf in de spiegel aan. Pff ik ben zo dikkk. Ik voel me echt gewoon opgezwollen. Ik walg van mn lichaam nu. Ook mn gezicht enzo. Ik maak zelfs geen foto's meer, gewoon door dat ik me dik voel. Mn moeder zei dat het normaal is en ik weet ook dat het normaal is, maar het is gewoon geen fijn gevoel. Ik kijk er echt naar uit dat ik weer naar de gym mag. Nu moet ik ook genoeg eten, zodat de baby genoeg voedingstoffen krijgt.

Younes is thuis. Hij komt de keuken binnen en ineens krijg ik een harde schop van de baby. Ik kreun van de pijn en ik leun tegen het keukeneiland aan. Younes schrikt en loopt snel naar me toe. "Gaat het?" Vraagt hij en hij pakt me op en loopt naar de living. Hij legt me op de zetel. "Die kleine heeft me kapot hard geschopt. Die was niet normaal wollah" zeg ik en ik wrijf over mn buik. Younes komt naast me zitten en legt z'n hand op mijn hand. "Ik ben echt trots op jou wollah. Binnen een maand ben je hier InshAllah van af en kunnen wij genieten van onze prachtige baby. Rust jij hier nu uit en ik regel wel wat om te eten" zegt hij. Ik glimlach en laat mn hoofd rusten op m'n schouder.

Pp Younes

Ewa dames, hoe gaat ie? Met ons goed alhamdulillah. Besef, over een maandje krijg ik gwn mn kind. Hoe gek is dat? Ik heb wel medelijden met m'n vrouw. Ze ziet er echt van af. Mn moeder had me ook gezegd dat ik extra lief moet zijn voor dr en dr ook goed moet verzorgen, aangezien een zwangere vrouw last heeft van hormonen. Ze kan echt huilen voor domme dingen, maar ewaja wat kan zij er aan doen. Ik koop dr ook elke dag chocola. Deze 8 maanden, wejow, heb ik nog nooit zoveel geld aan chocola uitgegeven. Het is nu zomer. We zijn niet op reis gegaan, jammer genoeg, aangezien het echt niet makkelijk is voor dr. Ze zei tegen me dat ik moest gaan met m'n vrienden enzo maar wollahmeh ik laat mn vrouw en mn kind hier alleen. Ik weet dat ze in goeie handen is bij dr ouders, maar dan nog, ik ben verantwoordelijk voor dr. Wanneer ons baby'tje geboren is gaan we misschien nog een korte reisje maken om deze zomer in te halen.

Stemmm❤️