Mon Amour ❤️💍

Deel 20

Pp Soumaya

Ik loop naar de deur en doe open. Ik zie...Yousrra? Zie ik dit nu goed? "Y..Yousrra?" Vraag ik zacht. Ze kijkt me met betraande ogen aan en geeft me een dikke knuffel. Yousrra. Ik kan het niet geloven. Zij is de zus van mijn ex, Ibrahim. SubhanAllah ik had het daarjuist nog over hem. Ik kijk haar aan en zie rode ogen, dikke wallen en gescheurde vieze kleren. Ik laat haar binnen en begeleid haar naar de woonkamer. Ze gaat zitten en ik haal ondertussen een glaasje water. Ze drinkt ervan. "Schat, wat is er gebeurd?" Vraag ik bijna huilend. "S..sorry dat we niks meer hebben laten horen van ons, maar het kon niet. Het mocht niet. We werden bedreigd" zegt ze huilend. Ik kijk haar medelijdend aan. "Waar is de rest van je familie?" Vraag ik. "Ze hebben Ibrahim en mn zusje. Mijn ouders en broer zitten veilig in Frankrijk" "Wie is ze?" Vraag ik zacht. Ze barst in tranen uit. Ik moet er ook van huilen en neem haar in een dikke knuffel. "Schat, vertel het. Vertel alles, aub..." zeg ik. "Ze, het is een drugsbende. Ik weet niks over hun, ze zijn met veel. Nog steeds weet ik het antwoord niet waarom ze ons willen. Of wat ze van ons willen. Het begon allemaal een jaar geleden, toen Ibrahim voor 2 dagen weg moest. Tijdens zijn zogenaamde reis is hij in contact gekomen met iemand van de drugsbende, maar hij zelf wist het niet dat hij in de drugs werkte. Wat er dan gebeurd is, weet ik niet, maar in die zelfde 2 dagen hebben ze mij en mijn zusje ook gepakt. Mn andere broer en mn ouders kwamen het te weten en ze wisten dat ze hier niet veilig waren, dus zijn ze verhuisd naar Frankrijk. Ze hebben ook andere telefoons gehaald en andere nummers en al hun gegevens gewist. We zaten 1 jaar opgesloten, pas vorige maand ben ik gevlucht. Ik leefde als een dakloze. Ik kon mn familie niet bereiken en ik wist niet waar ik was of uithing. Toen herkende ik dit huis en wist ik 90% zeker dat dit jouw huis was. Dan heb ik aangebeld" zegt ze snikkend, maar rustig. Wow, heftig. Ik voel mn wangen weer nat worden en zie dat ik inderdaad huil. We knuffelen elkaar goed en strak. Ibrahim, mijn hartje, kom aub zo snel mogelijk terug...

Ik stel even hun gezin voor.
Rayan, oudste broer 24j
Yousrra, oudste zus 22j
Ibrahim, 19j
Chaimae, 16j
Beide ouders nog alhmdllh:
Fatima, 46j (draagt hoofddoek)
Hamid, 50j

"Blijf hier slapen schat, mn vader moet toch werken tot in de ochtend en hij vindt het sws niet erg" zeg ik wanneer we allebei wat bekomen waren. "Dankje lieverd, ik zou niet weten wat ik zonder jou zou doen" zegt ze. Ik glimlach. "Wil je wat te eten? Er is nog pasta over die ik daarjuist heb gemaakt" "Oh ja dankjewel schat, heb lang geleden niet meer normaal gegeten" Ik kijk haar medelijdend aan en warm de pasta op. Ik neem een vork en loop met het bord en de vork naar de woonkamer. Ik zet het bord op de salontafel. "Bismillah" zegt ze en ze begint te eten. "Ohh echt lekker wollah dankje" "Whahah is niks schatje" zeg  ik. Ik ben nog steeds in schok. Ik had echt niet gedacht dat Ibrahim met z'n zus en zusje ontvoerd was. Als ik dat had geweten eh zou ik nooit opgeven. Wollah als ik je eerlijk zeg, Ibrahim ben ik nooit vergeten en ga ik ook nooit doen. Ik hoop echt dat hij mijn mekteb is en dat Allah swt ons bij elkaar brengt. We hebben elkaar al verloren en dit mag geen 2de keer gebeuren. Ik zal er alles aan doen om hem terug te halen...

Pp Younes

Ik krijg telefoontje. Een nummer. Ik neem op. "Hallo?" ik. "Goedenavond, bent u familie van Mohammed El(...)?" "Ja, zijn zoon, hoezo?" "Ik moet u helaas melden dat uw vader een ongeval heeft gehad. Hij ligt nu op coma en u kunt hem bezoeken als u wilt. Hij ligt in het ziekenhuis (...)" zegt die meneer. "Uh ja oké ik kom nu" zeg ik en ik hang af. Tfoe tfoe tfoe deze dagen alleen maar ongevallen!! Ik neem een diepe zucht en loop snel snel naar de hal. Ik pak mn autosleutel en Yasmine loopt me achterna. "Wat is er?" Vraagt ze bezorgd. "Mn vader. Er is iets met hem" zeg ik. "Wat?" Vraagt ze. "Mohim ik bel je straks ciao" zeg ik en loop gehaast naar mn auto. Ik start het meteen op en race op de banen onderweg naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen loop ik naar de baliemevrouw. "Dag mevrouw, waar zit Mohammed El(...)?" Vraag ik. "Op de 3e verdieping, kamer 310" zegt de baliemevrouw en ze gunt me een glimlach. Ik negeer het en loop snel snel naar de lift. Ik druk op de knop, maar het duurt 3uur voor die lift aankomt. Ik ga gewoon met de trap, fuck it. Ik loop met de trap snel snel naar boven en kijk dan ik de gangen. '310' staat er op 1 van die deuren. Ik doe de deur open en zie mn mooie gezin met tranen zitten en mn vader onder de draden, met blauwe en paarse plekken, meskin. "Salam aleykoum" zeg ik wanneer ik de kamer binnenga en ik loop meteen naar mn vader. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en mn moeder ook. "Is er al nieuws?" Vraag ik. Ze schudden hun hoofd. Opeens komt de dokter binnen. "Goedenavond, ik zou graag 1 familielid willen spreken" zegt hij. Ik stem meteen in en loop met hem naar de gang. "Ik moet u helaas slecht nieuws melden. Uw vader ligt in coma, maar als hij tegen volgende week nog steeds niet wakker is moeten we de stekkers eruit halen. En je weet waarschijnlijk al wat dat betekent" zegt hij voorzichtig. Ik doe mn handen op m'n gezicht. Dit verdient hij niet. Als de stekkers eruit gaan, is hij dood. Wollah fuck deze ziekenhuis man, wtf is dit? Ik kijk hem scheef aan en loop weer de kamer in. Ik heb vochtige ogen. Ook dit weer. "En?" Vraagt mn moeder met haar betraande ogen. Ik kijk haar medelijdend aan. "Als hij binnen een week niet wakker wordt" zeg ik. "Dan trekken ze de stekkers eruit" ga ik zacht verder. Ze kijken me met open mond aan. "Tfoe" zegt mn broer Yassine en hij schopt de vuilnisbak omver. "Ewa saff bro, dit gaat niks oplossen" zeg ik. Hij knikt en gaat weer zitten. Ik heb nog nooit gehuild en zeker niet recht voor mn moeder en zusjes. Ik moet sterk blijven voor hun, dat weet ik, maar het lukt me niet. In Sha Allah dat hij zo snel mogelijk weer wakker wordt...

Ik voel mn tel trillen. Ik kijk op en zie dat Anouar me heeft gestuurd.

Anouar: A        Ik: I
A: Bro wat is er? Yasmine zei dat je zo gehaast weg was?
I: Ben in t ziekenhuis, mn vader heeft ongeval gehad
A: Inni wollah? Saff ik kom nu bro welke kamer?
I: 3e verdieping kamer 310
A: Aii bro, hou je sterk saff, ik neem Yasmine mee
I: Sff broer

Ik stop mn tel terug weg. "Anouar en Yasmine komen" zeg ik in de stilte. Lamyae heeft Yasmine lang niet gezien.

Pp Anouar

"Kom ga je mee naar het ziekenhuis? Younes z'n vader heeft ongeval gehad en ik denk dat Lamyae je steun wel kan gebruiken" zeg ik tegen mn zusje. "Omg wat? Meskin, ja tuurlijk ga ik mee" zegt ze en ze trekt snel iets anders aan. Na 1min staat ze weer beneden met een joggingpak. We lopen snel naar de auto en ik rijd met volle gas naar het ziekenhuis. Msaken, ik hoop echt dat hij snel weer beter wordt.
In Sha Allah...

Stemmm❤️