Mon Amour ❤️💍

Deel 29

Pp Yasmine

Allah y rahmou...
We zijn al 2 dagen verder. Younes z'n vader is zonet gestorven, voor onze ogen. "PAPA NEE" roept Younes. Ja, hij is officieel weg. Iedereen huilt. "Allah y rahmou" zeg ik zacht en huilend. Younes huilt en blijft maar huilen. De tranen stoppen maar niet. Zonder schijt loop ik naar hem toe, nog steeds niemand weet het van ons behalve Meyssa. Ik neem Younes in mijn armen. "Ssht, alles komt goed hij is op een veel betere plek nu" troost ik hem. Hij knuffelt me strak terug.

Ik ben nu thuis, samen met m'n gezin. Iedereen is stil. Younes z'n vader is gestorven. Het is voor ons allemaal echt een grote schok. Meskin, Allah y rahmou. Ik loop naar boven en bel Younes via FaceTime. Hij neemt niet op. Begrijpelijk. Ik ben wel echt ongerust. Ik ken Younes, als hij zich niet goed voelt doet hij domme dingen. Dit wil ik echt vermijden. Ik loop terug naar beneden en zie enkel mn moeder. "Waar is de rest?" Vraag ik. "Al gaan slapen" antwoord mn moeder. "Mama ik moet je iets vertellen" Ik ga het zeggen van Younes en mij, ze gaat er toch achterkomen. Ze kijkt me vragend aan. "Wat is er schat?" Vraagt ze. "Uhm ik ben sinds kort samen met Younes" ga ik voorzichtig verder. "Ooh had ik wel zien aankomen. Mohim, voor mij is het goed, maar ik zou het niet vertellen aan je broers want je weet hoe ze zijn" zegt ze alsof er niks aan de hand is. Omg, dus ze is niet boos? Ik had letterlijk een hele preek verwacht. Ik ga in haar armen. "Mama ik hou echt veel van je" zeg ik. "Ik ook van jou mijn mooie meisje" "Mag ik misschien meegaan met Younes enzo naar Marokko om daar z'n vader te begraven?" Vraag ik na een tijdje stilte. "Nee lieverd, liever niet. Je slaapt in een ander land, bij een jongen en niet eens voor 1 dag. Ik gun het je wel, maar ik vertrouw het niet" antwoord ze. Ik knik begrijpelijk. Zag ik wel aankomen. "Ik bel Younes maar hij neemt niet op, ik ben zo ongerust" "Ewa saffi hbiba, je moet hem tijd geven. Jongen hebben tijd nodig en ik heb ervaring" antwoord mn moeder. "Maar als hij verdrietig is doet hij domme dingen, hij maakt zichzelf helemaal kapot" "Ja schat ik weet het, zo zijn jongens nou eenmaal. Je moet er echt geduld voor hebben" ik knik. "Dankje mama, wollah echt bedankt" zeg ik. Ze glimlacht en geeft me een kus op m'n hoofd. "Wejow kleine meisjes worden groot. Gisteren zat je nog in mijn buik en nu ga je bijna trouwen" zegt mn moeder. Ik lach. "Ik ga slapen" zeg ik na een tijdje. Mn moeder knikt en ik geef haar een dikke knuffel en een kus. Ik loop naar boven. Net wanneer ik in mn bed lig stuurt Younes me.

Y: Hzo heb je gebeld?
I: Wou kijken hoe het met je gaat
Y: Gaat wel, ik spreek je morgen
I: Isgg doe geen domme dingen ♥️

Hij laat het gwn geopend. Achja ik begrijp hem wel. Ik zucht en voel mn ogen zwaar worden...

Ik word om 11u wakker. Ik kijk op m'n scherm en zus geen Younes staan.

I: Ben je wakker? X
Y: Al de hele nacht
I: Moet ik naar je toe komen?
Y: Hoeft niet
I: Kan je me aub bellen

Even later hoor ik mn ringtoon afgaan. Younes. Ik neem meteen op. "Younes?" Vraag ik. "Mhm" antwoordt hij. "Ik kom naar je toe ja, waar ben je?" "Gwn thuis" "Oké" ik leg neer. Younes doet kortaf. Hij heeft het moeilijk, dat snap ik. Maar ewaja ik hoop dat ik hem wat kalmeer. Ik doe snel iets comfortabel aan. Ik maak ook een zak klaar met m'n kleren voor straks, we gaan in de moskee gaan bidden. Ik doe een witte djelleba en een witte hoofddoek in mn zak. Ik loop naar beneden. Niemand is thuis, buiten mn moeder. "Mama kan je me aub voeren naar Younes thuis, hij heeft mn steun echt nodig" smeek ik haar. "Ja tuurlijk" antwoordt ze. We lopen naar mn moeders auto en ze rijdt naar het huis van Younes en zijn gezin. Ik klop aan op de deur. Even later doet Younes open. Hij ziet er niet uit meskin. Z'n witte shirt is intussen rood geworden en z'n knokkels is zoals te denken ook bedekt met bloed. Ik voel tranen over mn wangen glijden. "Y..younes" zeg ik stil. Ik ga in zijn armen en hij knuffelt me strak terug. "Sorry" zegt hij stil. Ik hoor hem snikken en voel zijn tranen in mijn nek. Na een tijdje was hij gekalmeerd. Niemand van z'n gezin is thuis. Ze zijn iets gaan regelen voor de begrafenis. "Wanneer vertrekken jullie naar Marokko?" Vraag ik. "Morgen inshallah" antwoordt Younes. Ik knik. "Ik ga je echt missen" gaat hij verder. Ik glimlach. "Ik jou ook wollah" "Kan je niet meegaan?" Vraagt hij. Ik schud mn hoofd. "Mn ouders en broers worden gek" antwoord ik. Hij glimlacht zwakjes. Ik pak z'n hand. "Kom ik ga je verzorgen" zeg ik wanneer ik de bebloede knokkels zie. Ik pak het doosje met spullen medicatie. Ik haal er een ontsmettingsmiddel uit en een nieuwe rol verband. Ik druk zachtjes het ontsmettingsmiddel op zijn knokkels. "Tttts" hoor ik hem stil zeggen. "Sorry maar het moet" Wanneer ik klaar ben doe ik er verband rond. "Ga je zelf een beetje verfrissen" zeg ik. Hij knikt en we lopen naar boven. Ik haal een witte kandora uit zijn kast. Zometeen gaan we naar de moskee, bidden voor zijn vader. Younes gaat gaan douchen en ik doe ondertussen mn djelleba samen met m'n hoofddoek aan (zie omslag).

Het gezin is er. Ik groet hun. Younes is klaar met douchen. Ik loop naar boven en naar z'n kamer en hij staat er met enkel een handdoek op z'n middel. "Oh sorry" zeg ik en ik ga weer weg. Ik hoor hem nog zwakjes lachen. "Kom maar" hoor ik na 2min. Ik kom binnen en hij heeft een voetbaltenue aan. "Maak je al klaar, we gaan zo door" zeg ik. Hij knikt. Ik heb zijn kandora ondertussen al gestreken. "Bedankt schatje, ik hou van je" zegt Younes wanneer we helemaal klaar waren. Ik glimlach. "Hoofddoek staat je echt prachtig" gaat hij verder. Ik glimlach weer. "Vind je?" Vraag ik. Hij knikt. "Alles staat jou" hij geeft me een kus op m'n voorhoofd. We lopen naar beneden waar het gezin ons staat op te wachten. Samen lopen we naar buiten en gaan we te voet naar de moskee, aangezien het maar 5min hiervan is. "Gaat het?" Vraag ik aan Younes. Hij knikt en legt z'n arm rond mn schouder. Z'n gezin weet het nog niet, maar ik denk wel dat ze het al hebben gemerkt. Achja, ik ben er wel klaar voor om het te vertellen tegen de rest.

In de moskee aangekomen scheiden de mannen en vrouwen elkaars wegen.

Stemmm❤️