Mon Amour ❤️💍

Deel 129

Pp Yasmine

Vandaag mag ik eindelijk weer naar huis, yayyy! Ik heb het echt gemist. Meyssa mocht vorige week naar huis. Eerst mocht ik van Younes niet alleen thuis blijven. Hij vindt het te gevaarlijk moest dit, Allah y hfed, opnieuw gebeuren. Hij kan niet thuis blijven aangezien hij teveel dagen van z'n werk heeft gemist. Hij ging het dus vragen aan iemand, een man bv mn neef ofso, maar ik wou dat natuurlijk niet aangezien ik nog steeds mn privacy wil enzo. Na vele discussies heeft ie ervoor gezorgd dat enkele mannen voor ons huis zal blijven zitten in hun auto, tot Younes thuis komt. Daar was ik wel oké mee, aangezien ze niet naar binnen kunnen kijken enzo. Ik weet nog steeds niet hoe Younes mn zoontje teruggevonden heeft. Elke keer als ik t vraag komt er wel iemand van familie binnen, dus als ik terug thuis ben krijg ik eindelijk de tijd om eens goed met hem te praten, want het lijkt wel alsof hij die vraag ontwijkt ofso. Mohim. Liaam kan ik ook niet op m'n schoot leggen enzo, dus blijft mn moeder overdag wel hele tijd bij me. Dat maakt me niet uit, want ik heb heel mn leven bij haar gewoond. De dokter zei dat ik binnen een weekje wel wat meer zal kunnen doen, dus heb ik mn moeder ook niet langer meer nodig voor Liaam.

Ik stap naast Younes de auto in en we rijden naar mn schoonmoeder om Liaam op te halen. We stappen uit en gaan het huis binnen. We groeten iedereen. "Hoe gaat t met je buik?" vraagt Laila. "Alhamdulillah. Gaat wel" antwoord ik. We blijven ongeveer een halfuurtje en gaan dan naar huis. Onderweg denk ik na over hoe Soumaya binnen kwam en hoe ze me overviel met een mes. Ik kan gewoon nog steeds niet geloven wat ze me heeft aangedaan. Altijd. Altijd, mn hele leven lang, was ik er voor haar. Hoe tf moest ik weten dat zij Younes wou? Wollah, als ik had geweten dat zij verliefd was op hem was ik nooit met hem samen geweest. Het enigste wat ik wist is dat ze hem knap vond, maar hallo, iedereen vindt hem knap, zelfs mn eigen zusje?! Al toen we in het peuterklasje zaten waren we beste vriendinnen. Al van toen. Even later, toen dr moeder stierf, woonde ze letterlijk bij ons. Haar vader kon niet heel goed voor dr zorgen omdat hij te weinig tijd had. Hij moest veel werken toen. Na een paar jaar ging het allemaal vele beter en hadden ze genoeg geld om rond te komen. Mijn moeder was haar 2e moeder. Zelfs op reis gaan deden we met haar. Ewaja, zij heeft het verpest. Niet ik.

Thuis aangekomen geniet ik van mn heerlijke huisgeurtje. Ik ga de keuken in en zie dat alles netjes is gemaakt. Mn schoonmoeder en Lamyae hebben al die bloed enzo opgeruimd. Pff wat ik heb meegemaakt is echt een horrorfilm. Ik kan mn keuken niet eens meer normaal aankijken.

Ik sta op in de armen van Younes. Ik doe mn jurkje een klein beetje naar omhoog om te kijken naar mn buik en zie dat er een grote litteken staat. Younes wordt voorzichtig ook wakker en hij merkt op wat ik doe. Hij doet mn jurk weer wat naar beneden. "Je moet er niet naar kijken. Gaat InshAllah wel genezen" zegt hij. Ik haal mn schouders op. Het gaat niet genezen, dat weet ik zeker. Pff ik vind t zo jammer dat 1 persoon iets heeft veroorzaakt dat voor mn hele leven blijft. Dan zeggen ze nog dat ik die situatie moet vergeten, hoe tf moet ik t vergeten als ik een fucking grote litteken op m'n buik heb?
Wanneer mn moeder bij ons is neemt Younes afscheid en vertrekt hij naar z'n werk. "Is Meyssa alleen thuis?" vraag ik. "Nee jullie nicht is bij haar. Imane" antwoordt. "Oowh okey gezellig"

Het is alweer avond. Liaam is een dutje aan het doen, mn moeder is een uurtje geleden weggegaan en Younes en ik zitten nu te eten. Ik wil hem zometeen spreken, over de hele situatie, nu het eindelijk kan. We ruimen samen af en daarna gaan we samen de zetel in. "Younes?" vraag ik. "Ja?" "Kunnen we praten?" "Ja tuurlijk hoezo?" vraagt hij. "Kan je aub zeggen hoe je Liaam hebt gevonden en teruggekregen?" "Schat dat is niet belangrijk, we hebben hem nu saff dat is toch t belangrijkste?" antwoordt hij. "Nee Younes. Ik ben zijn moeder, ik moet weten wat er met hem is gebeurd. Ik moet het weten!" zeg ik boos. "Ben je terug gegaan naar die drugsbende?" vraag ik voorzichtig. Hij schudt z'n hoofd. "Ze hebben me geholpen, maar ik ben daar niet gaan werken, ben je gek" "Oké, vertel dan aub hoe jullie mn zoon hebben gevonden en liefst de hele waarheid" zeg ik. Younes laat een diepe zucht achter. "Luister, niet boos worden ja. Ik ging die Soumaya beetje verleiden. Ik ging zehma doen dat ik dr graag zag enzo, zodat ze zo Liaam kon terug brengen. Ik ben dus naar lounge gegaan en we hebben gewoon beetje gepraat, zodat ze zou denken dat ik dr graag zag" zegt hij. Wat hij zegt, breekt mn hart. Terwijl ik in die fucking coma zat, zat hij gewoon doodnormaal met die kanker hoer te praten. "Hebben jullie iets gedaan?" vraag ik zacht. "Nee tuurlijk niet" "Kijk me in mn ogen aan en zeg dat je niks met dr hebt gedaan" zeg ik. "Yasmine wtf moet ik met dr doen?!" zegt hij boos. "KIJK ME IN MN OGEN AAN EN ZEG HET DAN" roep ik boos terug. "ZE HEEFT ME GEWOON GEKUST, JA?" Wow, wow wow wow wow, dit breekt mn hart letterlijk nog meer. Ze hebben gekust? Ik barst in tranen uit. "GA WEG UIT DEZE FUCKING HUIS" roep ik boos naar hem en ik ga naar boven. Ik ga de badkamer in en kalmeer wat. Ik was mn gezicht etc en ga dan mn kamer in. Ik ga in bed liggen en ga wat op m'n tel. Liaam slaapt in z'n eigen kamertje btw. Voor z'n dutjes slaapt ie in zijn kamer, in de nacht slaapt hij bij ons. Pff ik weet echt niet hoe het nu verder moet tussen mij en Younes. Eigenlijk is hij een soort van vreemd gegaan. Sorry, maar iemand kussen is gewoon vreemdgaan. Ugh die gedachte alleen al. Soms zit ik echt te denken: Is het niet beter dat Younes en ik uit elkaar gaan? We houden zo, zo, zoveel van elkaar en willen niks liever dan een leven samen opbouwen, maar het gaat gewoon niet meer. We kunnen zo niet meer leven. Zowel niet voor onze veiligheid als die voor ons zoontje. Het is denk ik beter voor iedereen. Voor mij, voor Younes en vooral voor Liaam. Tuurlijk ben ik dat momenteel niet van plan, hoe zou ik Younes ooit moeten missen? Ik hou zielsveel van hem en ik weet dat ik het niet ga kunnen zonder hem. Maar als deze miserie blijft verdergaan, zal het moeten, vrees ik, want dit kan echt niet meer zo verder...

Stemmm❤️
Oprechte excuses voor laat deel💕