Koruma bxb

7.

Selam.

Bu bölüme 100+ yorum bekliyuorum. Yorum kasmayın onu kabul etmicem. İyiliğinizi biliyorum ama ghostlar da yorum yapsın diye kabul etmicem.

İyi okumalar.

_

Cenan, mutlu bir şekilde bahçede oturmuş dinleniyordu. Sabah ki olaylar gözünün önüne geldiğin de sebepsizçene gülüyordu.

Şu an tek başına sırtını duvara yaslamış bir dizini kırıp kendine çekmiş diğer dizini de düz uzatmış bir pozisyondaydı. Başını da duvara yaslamış elinde ki sigaranın küllerini yere döküp tekrar ağzına almıştı.

İşi şimdilik olmadığı için boş vakitte sigara almıştı. Pek kullanmazdı sigarayı ama arada bir kullanıyordu.

Kendi kendine düşünüyordu cenan.

Bedenen burda olabilirdi, ruhen arifin yanındaydı.

Hiçbir erkeğe karşı böyle hissetmemişti. Ne oldu da bu değişti? Sadece bir erkeğin onun yanağını öpmesi bile cenanın vücudunu alevlendirmişti.

Görüntüsü cenanın önüne geliyordu. Konuştuğu zaman gözlerini hiçbir şekilde cenanın gözlerinden ayırmaması, cenan için endişe ettiği zaman hızlı bir şekilde konuşması, utandığı zaman burnunun kızarması, dolgun dudakları ile cenanın yanağının öpmesi, güldüğünde gözlerinin kısılması... Cenan yanmıştı bu çocuğa.

Acaba ne yaptı da cenanı böyle hale getirmişti? Kim bilir.

Cenan seslice bir iç çekti "oğlum ne yaptın bana böyle" diye kendi kendine konuştu.

Paketinden yeni bir sigara çıkaracağı sırada dış kapı açılıyordu. Akif bey gelmiş olabilirdi.

Paketini cebine koyup, çeketini ilikleyip oraya doğru adımladı.

Kapı açıldığın da siyah bir araba onun arkasından da kırmızı bir araba gelmişti.

Tanıdık arabadan akif bey çıktığın da arka arabaya değdi cenanın gözleri.

Önden şöför hızlıca çıkıp arka kapıyı açtı. İçinde akif beyle yaşıt bir adam ve on dokuz yaşların da bir genç çıktı. Cenan kaşlarını ister istemez çatmıştı çünkü ilk defa görüyordu bu iki adamı.

"Cenan" akif bey cenanın adını söyleyince daldığı yerden gözlerini alıp akif beye yöneltti.

"Buyur akif bey." dedi saygılı bir ses tonuyla.

"Misafirlerimiz var. Onları içeriye götür rahatlarına baksınlar bende geliyorum." diyip arkasını döndü hemen.

Cenan misafirlere eliyle yolu gösterirken içeriye doğru geçtiler. Salon da uzanmış çocuğu görünce cenan gülümsedi.

"Buyrun şöyle geçin." diyip salona geçtiler. Arifte bakışlarını o tarafa çevirip duruşunu düzeltti.

Adam tekli koltuğa geçerken, genç çocukta arifin olduğu koltuğa geçip oturdu.

Nedensizce bu cenanı rahatsız etmişti.

"Sen arifsin." diye söylendi arife doğru.

Arif başını hızla salladı. "Evet ben arif ama siz?" diye sordu genç çocuğa.

"Ben yavuz. Babamda melih." diye kendini tanıttı.

"Anladım. Hoşgeldiniz." diye kibar bir dille konuştu arif.

"Hoşbulduk" dedi mesafeli bir tonda yavuz.

Babasına döndü bu sefer yavuz. "Baba, ne zaman evimize gidiyoruz? Kaç gündür evime gidemiyorum ya bu beni sıktı. Anladın mı?" dedi düzgün bir diksiyonla.