နွေရာသီကျောင်း၃လကနွေအတွက်တော့မျက်တောင်တစ်မှိတ်စာသာမနက်ဖြန်ဆိုနွေကျောင်းတက်ရတော့မယ်။ ဟင့်အင်းနွေတော့ကျောင်းမတက်ချင်သေးဘူးရယ်။ နွေရဲ့အပျင်းဆုံးအလုပ်ကကျောင်းသွားရမှာကိုပင်။ကဲပါလေ စောစောအိပ်မှ မနက်ဖြန်နွေကျောင်းစောစောသွားရမယ်လေ။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လဲ မတွေ့တာတော်တော်ကြာပြီ။ကျောင်းရှေ့ကဝက်သားတုတ်ထိုးလဲ မစားရတာတော်တော်ကြာခဲ့ပြီ။
*******************************
"ဟန်ဟန်ရေ!
အန်တီရေ!ဟန်ဟန်မနိုးသေးဘူးလားဟင်?"
"တွယ်တာလေးတို့လား?လာကွယ်၊ခြံတံခါးမပိတ်ထားဘူး၊ဖွင့်ဝင်ခဲ့ကွယ်။
"ဟုတ်ကဲ့ပါအန်တီ.."
ခြံတံခါးတွန်းဖွင့်ရင်း သစ္စာက
"ဟဲ့တွယ်တာ...အန်တီလို့ခေါ်လိုက်တာငါမလား?ဘာလို့နင့်ကိုဘဲ မြင်ပြီး ငါ့ကျဘာလို့ မမြင်တာလဲဟင်၊ အော်ငါ့နှယ့်သနားစရာခင်သစ္စာလေးပါလားနော်။ အညိုဆင်လေးတစ်ယောက်လောက် လာကယ်ပါဦးလို့!"
"သစ္စာ! တိုးတိုးပြောပါဟ၊တီတီကြားသွားရင် မကောင်းဘူးနော်။တီတီကိုအားနာစရာဟယ်..နင်ကလဲ"
"တီတီတဲ့၊ ခေါ်တာလေးကအသက်၊ ဟဲဟဲ..."
"မပြောင်ပါနဲ့တော့ သစ္စာရယ်..ကဲပါဟန်ဟန်ကိုသွားနိုးချည်..ငါခြံထဲကစောင့်နေမယ်ဟုတ်ပြီလား?"
"နင်နော်..ငါမသိရင်ခက်မယ်..အန်တီနားမှာနေချင်လို့မလား..ဟားဟား"
"ကဲပါသွားပါတော့...သစ္စာရယ် ကျောင်းနောက်ကျနေမှဖြင့်.. ဟန်ဟန်ကနိုးဦးမှာမဟုတ်သေးဘူး..ပြီးရင်သူအလှပြင်နေတာကိုပါစောင့်နေရဦးမှာ.."
"တီတီနေကောင်းတယ်နော်၊တွယ်တာ ကျောင်းပိတ်ရက် မန္တလေး ပြန်သွားတာနဲ့ ဟန်ဟန်ဆီမရောက်ဖြစ်တော့တာ၊ ဟီး.."
"တွယ်တာ!"
တီတီဟုတ်တာပေါ့တွယ်တာရဲ့တီတီ၊ တွယ့်တာရင်ထဲကတီတီ၊ တွယ်တာပြောနေတာတွေကို စိတ်ဝင်တစားခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီး ပြုံးစစလေး နားထောင်နေတဲ့ တီတီဟာ မြတ်နိုးဖွယ်ကောင်းပြီးကျက်သရေရှိတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၊ ပြီးတော့ ချစ်ခွင့်ဘဲရှိပြီး ခံစားချက်တွေဖွင့်ဟခွင့်မရှိတဲ့ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပေါ့လေ...
