အပိုင်း ( ၂၀ )
" ပြွတ်..အ့..မောင့်... အို.. ကွယ်..ဖြေးဖြေး..."
" ချစ်တယ်..နေးရယ်....."
အနမ်းတွေကို..ပုံဖော်ရင်းနဲ့ရောက်လာတာ..အခန်းအပေါက်ဝတောင်ရောက်လာကြသည်..
" အို...မောင်ဖြေးဖြေးပါဆိုကွယ်...က..လေး.."
မောင်ဟာ နေးကို မချီလိုက်သည်....မောင်ဟာနေးကိုနိုငိတာ သိပ်ကိုအံသြရပါသည်...
"မောင်..လို့.အရမ်းကဲနဲ့ကွာ..."
" မောင်အချစ်တွေကို ဒီညတော့ ဖော်ပြခွင့်ပြုပါနေးရယ်...မောင်နေးကိုဘယ်လောက်လွမ်းခဲ့ရလဲ...နေးမသိပါဘူး..."
" ပြွတ်....အ့...မကိုက်နဲ့လေမောင်.. အရမ်းဆိုးတာပဲ ကလေးရယ်.."
မောင်ဟာနေးကို အိပ်ယာပေါ်အသာချလိုက်ကာ သူကိုယ်တိုင်လဲ နေးကိုယ်ပေါ်တက်ခွလိုက်သည်..
" နေး..."
" ရှင်..."
" မောင့်ကို..ချစ်ခွင့်ပြုပါနော်..."
" အို...မောင်...ဒီအထိရောက်လာပြီးမှ..တော့ နေးမောင့်ကိုခွငိ့ပြုပါ့မယ်...ဒါမဲ့မောင်..နေး..နေးရဲ့..ဒါဟာပထမဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်..."
" ချစ်လိုက်တာနေးရယ်...မောင်နေးကိုညင်သာပါ့မယ်..အချစ်.."
" အို..မောင်ရယ်...နားရှက်စရာ.... "
ရှက်လွန်းလို့ထင်ပါရဲ့ နေးရဲ့ဖြူနုနုပါးပြင်လေးဟာ ပန်းနုရောင်လေးတွေဖြတ်ပြေးနေပေသသည်...ဒါဟာ..နေးရဲ့..ပထမဆုံးတဲ့လား..ဒါဆိုသူဟာ.. နေးအတွက်..ပထမဆုံးတဲ့....ဒီအပျော်ဟာ..ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တာ.. အသေအချာ...မောင်တစ်ဘဝလုံး..နေးထံ..ပုံအပ်မယ်လို့သစ္စာပြုပါတယ်နေးရယ်.....
" နေးရှက်နေရင်... မျက်လုံးလေးမှိက်ပြီး မောင့်နောက်လိုက်ခဲ့နော်..မောင်နေးကို...မောင့်ရဲ့အချစ်ကမ္ဘာငယ်လေးဆီ ခေါ်ဆောင်သွားပါ့မယ် အချစ်ရယ်..."
" နေး မောင့်နောက်ကို မောင့်ကိုယုံပြီးလိုက်ခဲ့ပါ့မယ်....."
နေးရဲ့ချိုသဲ့သဲ့စကားသံလေးအဆုံးမှာနေးရဲ့နှဖူးလေး၊ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ၊ ပန်းနုရောင်ဖြတ်သန်းနေတဲံ ပါးပြင်နုနု၊ ပြီးတော့ သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကော့ညွှတ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားလှလှလေးတွေကို တစ်ခုချင်းစီလိုက်နမ်းနေမိသည်၊ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းနေရင်း မောင့်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က နေးရဲ့အကျီလေးကျယ်သိးလေးကို ဖြုတ်နေသည်၊၊ နေးဟာအချိန်တိုအတွင်း မောင့်ရဲ့ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်မှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်တွေမဲ့ခဲ့တော့သည်၊ အနမ်းတွေဟာ တစ်ချက်ကလေးတောင်မလှစ်ဟာစေဘဲ မောင်ကိုလဲ အဝတ်မဲ့စေခဲ့သည်၊ ဗလာရှင်း နေတဲ့ခန္တကိုယ်နှစ်ခုထိတွေမှုကြောင့် နေးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေဝုန်းဒိန်းကျဲခဲ့ရသည်....
