𝚂𝚌𝚊𝚛𝚜~

19~

Κεφάλαιο 19ο~

Maeve's POV

Βγαίνω έξω γεμάτη θυμό και απογοήτευση. Αρνούμαι να αφήσω τον εαυτό μου να πονέσει για κάποιον που αποδείχτηκε έτσι, αλλά δεν μπορώ και να το ελέγξω. Έτοιμη να κατευθυνθώ στο λεωφορείο, συνειδητοποίω ότι έχει πάει πολύ αργά πια. Τα λεωφορεία εδώ λειτουργούσαν ως τα μεσάνυχτα. Αυτό το βράδυ πηγαίνει όλο και καλύτερα!..
Αγνοώντας την επιλογή του να καλέσω ταξί, αρχίζω να περπατάω μόνη μου. Λίγο πριν απομακρυνθω πολύ όμως, μια κόρνα αυτοκινήτου ακούγεται από πίσω μου και έτσι σταματάω.
Όταν γυρίσω καταλαβαίνω ότι είναι ο Will και ανοίγει το παράθυρο για να μου μιλήσει.
"Maeve; που πας μόνη σου τέτοια ώρα;". Με ρωτάει κοιτώντας περίεργα, όπως θα έκανε κάνεις.
"Γυρνάω στην εστια". Απαντάω αδιάφορα λες και ήταν το πιο λογικό πράγμα.
"Μην ακούω μαλακιες. Και εγώ εκεί πήγαινα, έλα μπες". Απαντάει ανοίγοντας μου την πόρτα και παίρνω μια ανάσα. Δεν έχω άλλη επιλογή αυτή τη στιγμή, θα μου έπαιρνε ώρες να φτάσω μόνη.
Πρέπει να μην το σκέφτομαι... Αλλά πάνε τόσα χρόνια από όταν είχα να μπω.
"θα μπεις σήμερα;". Γνεφω καταφατικά και έτσι και κάνω.
Δεν μπορώ να μείνω με τον φόβο για πάντα, κάποια στιγμή θα ξανα έμπαινα. Ο will ξεκινάει αμέσως να οδηγάει και εγώ μπαίνω ήσυχη, φορώντας τη ζωνη μου και κρατώντας το χερούλι σφιχτά λες και αυτό θα με έσωζε.
"Έχεις τα χάλια σου". Μου λέει και πάω να γελάσω λίγο με τον τρόπο του. "Ευχαριστώ". Απαντάω ειρωνικά και χαμογελάει λίγο. "Λοιπόν; θα μου πεις τι έγινε;. Είμαι σίγουρος κανένας δεν επιλέγει μια ώρα διαδρομή με τα πόδια τυχαία".
"Απλώς βαρέθηκα εντάξει;. Γιατί όλοι πρέπει να με ρωτάνε συνέχεια τι έχω;". Λέω ξεσπωντας για άλλη μια φορά.
"Τι έκανε πάλι ο μαλακας;".
Ρώταει, σαν να είχε διαβάσει τις σκέψεις μου. Για κάποιον που είναι κολλητός του σίγουρα δεν τον υπερασπιζοταν. Το μόνο καλό από όλο αυτό είναι ότι ξεχνάω ότι βρίσκομαι σε αμάξι, μέσα στο ξέσπασμα μου..
"Άκου, αν θες δεν χρειάζεται να μιλήσεις για αυτό. Αλλά εγώ ξέρω τον Cole όσο κανείς. Έχει περάσει άσχημα και αυτό δεν δικαιολογεί τις μαλακιες που κάνει, αλλά είναι καλός μέσα του. Ξέρεις πόσα έχει κάνει ακόμα και σε εμένα;". Λέει με ένα γέλιο στο τέλος της πρότασης του και τον κοιτάω απορωντας.
"Τότε γιατί είσαι φίλος του;". Ρωτάω αποφεύγοντας να πω τι έγινε.
" Γιατί είναι ο καλύτερος μου φίλος. Ότι και αν κάνει εγώ του βάζω μυαλό πάντα, όσο βλακας και αν μπορώ να γίνω και ο ίδιος".
Μπορώ να μου ότι απόψε μου είχε κάνει εντύπωση ο Will. Έδειχνε πραγματικά να νοιάζεται και πιο αληθινός από πριν. Μέχρι πρόσφατα νόμιζα ότι ήταν ίδιος ο Cole. Αλλά στην τελική δεν ξέρω ποιος πραγματικά είναι ούτε εκείνος.. Όχι μετά από όσα έγιναν. Πριν το κατάλαβω φτάνουμε στις εστίες και το αμάξι σταματάει. Για λίγο ένιωσα περήφανη που ξανά μπήκα σε ένα.
"Άμα θες μπορώ να του μιλήσω". Μου λέει πριν ανοίξω τη πόρτα και βγω.
"Ξεχασετο.. Ευχαριστώ για απόψε".
"Καληνύχτα". Λέει με το κλασσικό χαμόγελο και κατευθύνομαι προς το δωματιο.

Cole's POV

Έχω κλειδωθεί σε ένα δωμάτιο και κάθομαι μπροστά από το κρεβάτι ή αλλιώς στο έδαφος, ακουμπωντας πίσω. Καθώς πίνω το ουίσκι που είχα πάρει μαζί μου, η Maeve δεν μπορούσε να βγει από το μυαλό μου. Τα σκάτωσα ολα, όπως ακριβώς κάνω πάντα. Το μόνο που μένει είναι να πνίξω τις σκέψεις μου με το αλκοόλ.. Πριν αφεθω αρκετά για να παρασυρθώ από ότι είναι αυτό που νιώθω. Ξαφνικά ακούω την πόρτα να χτυπάει και ενώ δεν απαντάω μπας και με αφήσει ήσυχο οποίος είναι, ακούω μια γνώριμη φωνή. Εκείνη η κοκκινομάλλα ή όπως την έλεγαν.. Υποθέτω δεν είναι ποτέ αργά να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε μείνει. Αμέσως σηκώνομαι και ανοίγω την πόρτα, ίσα ίσα στεκομενος στα πόδια μου. Σίγουρα το ποτό είχε αρχίσει να με πιάνει πια. Πρωτου προλάβει να μιλήσει την τραβαω μέσα κλείνοντας τη πόρτα ξανά πίσω μας και αρχίζω να την φιλάω χουφτωνοντας τη. Αφού το ζητούσε από πριν ενδίδει και με τον πιο εύκολο τρόπο, καταλήγει στο κρεβάτι μαζί μου. Βρήκα ακριβώς πως θα περάσω το υπόλοιπο βράδυ...

Lilly's POV

Σταματάω το φιλί και ο Ryan δεν με αφήνει να φύγω, κρατώντας με από τα χέρια. "Μαρεσει καθε λεπτό μαζί σου.. Αλλά η φίλη μου έφυγε και πρέπει να πήγαινω".
Λέω λιγότερο ντροπαλά από συνήθως προσπαθώντας ναμαι σοβαρή. Η αλήθεια είναι ότι επηρεάζομαι πάρα πολύ μαζί του..
"Πριν φύγεις όμως, θέλω να σε ρωτήσω κάτι". Λέει με ενα χαμόγελο κάνοντας με να τον κοιτάξω.
"Θα γίνεις η κοπέλα μου;"....

Καλή χρονιά σε όλους!🖤
Πρώτο για το 24 λοιπόν:'), τι λέτε να ακολουθήσει μετά από όλο αυτο;...
Μάλλον θα το μάθουμε στο επόμενο🙃, τα λεμε🖤!
~S