𝚂𝚌𝚊𝚛𝚜~

31~

Κεφάλαιο 31ο~

Ryan's POV

"Ελα έρχεται η δικιά σου μαλακα". Λέει ένας απο τους δικούς μου πιάνοντας με απροετοιμαστο αφού είδα ξαφνικά την Lilly να έρχεται γρήγορα προς το μέρος μου. Όλοι τους αρχίζουν να γελάνε και να με κοιτάνε με νόημα και τους αγριοκοιτάζω για να το κόψουν. Δεν πρέπει να την αφήσω να καταλάβει τίποτα, ειδικά από εκείνους. Ρολαρω τα μάτια μου και ρίχνω το βλέμμα μου επάνω στον Cole και την Maeve. Αυτοί οι δύο τα πάνε όλο και χειρότερα, οπότε ευτυχώς δεν θα χρειαστεί να είμαι με αυτήν την ηλιθια για πολύ ακόμα. Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω και ένα είσαι εσύ, μονολογώ από μέσα μου κοιτώντας επίμονα τον Cole.
"καλώς το μωρό μου". Λέω χαμογελώντας ψεύτικα και ρίχνοντας το βλέμμα μου σε εκείνη. Τυλίγει τα χέρια της γύρω μου δίνοντας μου μια σφυχτη αγκαλιά όπως έκανε όποτε με έβλεπε και ενώ οι φίλοι μου συνεχίζουν τις μαλακιες με τα νοήματα και τις χειρονομίες τους, τους κάνω νόημα να φύγουν. Την αγκαλιάζω και εγώ για πολύ λίγο και ύστερα κάνω πίσω. "ήδη μου έλειψες. Ανυπομονώ για την πρώτη εκδρομή μαζί σου". Λέει με ένα χαμόγελο, αφήνοντας υπονοούμενο στο τέλος. Ανταποδίδω το ίδιο χαμόγελο και τυλίγω το χέρι μου γύρω από τους ώμους της, περπατώντας μαζί της προς το σημείο που είχαν σύγκεντρωθει όλοι. Αυτό το πάρτυ θα είναι το καλύτερο όλων.
Και το πιο αστείο είναι ότι η Lilly έχει χαρεί ότι θα της μείνει αξέχαστο. Εκείνη είναι μόνο το δόλωμα στο παιχνίδι μου και αφού την πηδηξω μια τελευταία φορά, μετά θα την παρατήσω, όπως και σχεδιαζα. Γιατί μετά είναι που αρχίζει το ωραίο...

Maeve's POV

Χωνομαι μόνη μου στο άγνωστο πλήθος και ξαφνικά βλέπουμε όλους τους καθηγητες να μαζεύονται ξανά. Σταυρωνω τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου και προσπαθώ να χαλαρώσω την ξαφνική ενόχληση που είχα νιώσει μέσα μου βλεπωντας τον Cole μαζί της. Έλα τώρα Maeve λες και ήταν κάτι καινούργιο.. Προσπαθούσε η φωνή μέσα μου να με καθησυχάσει. Γιατί αν το πάρουμε ρεαλιστικά, είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει με οποία θέλει..
"Και τώρα που φτάσαμε στον προορισμό μας και τακτοποιηθηκατε ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για το πρόγραμμα".
Λέει μια από τις γυναίκες, την όποια δεν είχα ξανά δει.
"Το πάρτυ πότε ειναι;". Την διακόπτει αμέσως ενας μαλακας από την παρεα του Ryan και γελια ακούγονται στο βάθος.
"Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω!".
Λέει τσαντισμένη η καθηγήτρια, κοιτώντας επιθετικά. Όλοι ήταν το ίδιο ανήσυχοι με τις αρχές, κάνεις δεν μπορούσε να τους κάνει να σταματήσουν την βαβούρα. "Αρκετά!". Ακούγεται ξαφνικά μια γνώριμη φωνή και μόλις κοιτάξουμε όλοι ήταν ο διευθυντής, όπου αμέσως το βούλωσαν. Δεν τον είχα δει από τις πρώτες μου ημέρες εδώ.
"όπως ξέρετε οι παλιότεροι, η πρώτη ημέρα αφορούσε τις δραστηριότητες στην περιοχή. Μετά τα περσινά γεγονότα όμως αποφασίσαμε να γίνει ανάποδα. Θα παρεβρεθειτε στον κεντρικό χώρο μαζί μας για το μεσημεριανό και μετά θα έχετε ελεύθερο χρόνο μέχρι τη φετινή βραδινή έξοδο.

Cole's POV

Μόλις δω τον πατέρα μου δεν αργεί να με πιάσει η κλασική ενόχληση. Αμέσως κάνω πέρα από τη Sillia και πηγαίνω πίσω από όλους, γιατί ξέρω τι ακολουθεί.
"Ως τότε είστε ελεύθεροι χωρίς επιτήρησεις. Το πούλμαν θα σας παει έντεκα το βράδυ στο μέρος που έχουμε ετοιμάσει. Επαναλαμβάνω ότι όποιος δημιουργήσει πρόβλημα θα γυρίσει πίσω και θα αποβληθεί μια και καλή από την σχολή!".
"έχετε χρόνο ξεκινώντας από τώρα. Ο Cole και ο Ryan να έρθουν μαζί μου. Οι υπόλοιποι φεύγετε".
Και αφού τελειώσει τον συνηθισμένο λόγο του, ήξερα ακριβώς ότι θα μας καλούσε.
Ο Ryan περπατάει προς το μέρος του πριν από εμένα και αφού σκορπίσουν όλοι, κάνω και εγώ το ίδιο."Ryan έχω να σου πω μπράβο, δεν έχεις δημιουργήσει κανένα θέμα μέχρι τώρα και θα ήθελα να παραμείνει έτσι".
"Εσυ Cole..".
"Εγώ είμαι η ντροπή του πανεπιστημίου και πρέπει να παραμείνω μακριά από μπελάδες για την φήμη αλλά και το μέλλον μου. Γιατί μόνο αυτό έχει σημασία ετσι;. Α ναι και ο νούμερο ένα γιος σου φυσικά".
Απαντάω γεμάτος ειρωνεία πριν ολοκληρώσει κοιτώντας και τους δύο. Επειδή κανείς δεν μας έβλεπε έτσι, δεν σήμαινε ότι δεν είχαμε χίλια προβλήματα. Για τους άλλους ήμουν απλά ο γιος του διευθυντή που προκαλούσε μόνο πρόβληματα αλλά τη γλιτωνε λόγω θέσης του. Για την ακρίβεια όμως ο Ryan ήταν αυτός που την γλιτωνε πάντα. Εγώ ήμουν ο συνεχής στόχος. Και όταν είσαι στόχος πρέπει να αλλάξεις για να συνεχίσεις.. Τουλάχιστον αυτό είχα μάθει.
"Είσαι απίστευτος..".

Maeve's POV

Όλοι είχαν φύγει αλλά εγώ είχα μείνει λίγο παραπέρα. Ξέρω τι σκέφτεστε, δεν θα έπρεπε να ακούω την συζήτηση τους, αλλά για κάποιο λόγο ένιωθα ότι έπρεπε να δω τι συμβαίνει. Και μέσα μου ήμουν περίεργη, τι πηγαίνει στραβά και έχουν τόση έχθρα δύο αδέρφια. Δεν μπορούσα να ακούσω καθαρά τι έλεγαν γιατί είχα σταθεί κοντά σε ένα δέντρο, όπου είχε μια μικρή απόσταση. Κρίνοντας όμως από τις στάσεις τους μπορούσα να δω ότι ο Cole ήταν τρελά θυμωμένος. Και ο πατέρας του ανταπεδιδε το ίδιο. Πριν το καταλάβω καλά καλά όμως, έγινε το τελευταίο που ήθελα. Ο Cole έριξε το βλέμμα του επάνω μου κάνοντας το φανερό ότι με είχε πάρει χαμπάρι. Αρχίζω να βηματιζω γρήγορα προς την αντίθετη κατεύθυνση, αλλά ήταν ήδη αργά αφού άκουγα βήματα από πίσω μου. Τα σκάτωσα, δεν έπρεπε να ασχοληθώ!. Μουρμούραω μέσα από τα δόντια μου και ξαφνικά νιώθω ένα δυνατό κράτημα να με σταματάει. "τι διάολο θες και όλο κοιτας τι κάνω;". Με ρωτάει αφήνοντας τον θυμό του επάνω μου.....

Θα ανοιχτεί επιτέλους ο ένας στον άλλον;... Τι θα γίνει στην έξοδο;... Και τι θα κάνει η Lilly όταν της δείξει τις προθέσεις του ο Ryan;... 😌

Γειά σας, πως είστε; εύχομαι όλοι καλα!. Αφού το έκοψα σε καλό σημείο θα κάνω ένα μικρό σποιλ: ήρθε η ώρα της αλήθειας🙃
Τα λέμε στο επόμενο🖤
~S