𝚂𝚌𝚊𝚛𝚜~

23~

Κεφάλαιο 23ο~

Maeve's POV

Ενώ ένα κομμάτι μου αρνείται να τον πιστέψει ένα άλλο ξέρει ότι δεν υπάρχει λόγος να μου πει ψέματα, γιατί πολύ απλά δεν σημαινω τίποτα για εκείνον. Παραμένω το παιχνίδι του, μια από τις πολλές καβατζες που χρησιμοποιεί με τον τρόπο του, για να διασκεδάζει. Ακόμη και το γεγονός ότι δείχνω την ενόχληση μου είναι πολύ μετά από αυτό. Ας μείνει λοιπόν με εκείνη την τσούλα, τελείωσε. Δεν ξανά ασχολούμαι και αυτή τη φορά το εννοώ. Τα αισθήματα είναι άθλια μόνο αυτό σου προκαλούν και απεχθάνομαι το γεγονός ότι αφέθηκα στο να τον θέλω έστω και τόσο λίγο. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κατέληγα σε κάτι μαζί με κάποιον σαν τον Cole και έπρεπε να μείνω σε αυτό που ήξερα εξαρχής, ότι μόνο τον εαυτό μας έχουμε και αυτό αρκεί.

[...]

Αφού φύγω από το γήπεδο και κάνω ένα γρήγορο ντουζ στα αποδυτήρια , πηγαίνω στο δωμάτιο. Είχαμε ακόμη μια ώρα ως το επόμενο μάθημα, οπότε ήταν αρκετό για να ηρεμήσω λίγο τις σκέψεις μου..
Μόλις μπω μέσα φαίνεται να ήταν άδειο αφού η Lilly ήταν προφανώς με τον Ryan ακόμη. Για πρώτη φορά χάρηκα που έγινε έτσι, δεν έχω την όρεξη να δω κανέναν αυτή τη στιγμή.
Παίρνω τον Jack αγκαλιά και κάθομαι για λίγο στο κρεβάτι πειράζοντας τον. "ποιος είναι το καλύτερο αγόρι;!".
Φωνάζω με μια λεπτή φωνή χαϊδεύοντας τη μαλιαρη κοιλιά του. Ξέρω περνάω απίστευτα για αυτό μιλάω στο σκύλι μου...
Αφού δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω, αλλάζω τα ρούχα μου και του φοράω το λουρί του. "πάμε βόλτα λοιπόν". Μονολογώ και κατεβαίνω γρήγορα μαζί του εκτός εστίας, στην μπροστινή αυλή. Καθώς περπατάμε στο γρασίδι, φοράω τα ακουστικά μου και βάζω δυνατή μουσική. Νομίζω ότι αυτό χρειαζόμουν για τώρα. Βρίσκω ένα σημείο όπου μαρεσει μπροστά σε έναν τεράστιο κορμό δέντρου και κάθομαι κάτω αραζοντας. Εκεί όμως που βρίσκω την ησυχία μου καποιος την διακόπτει αφού βλέπω μια γνωστή φιγούρα να με πλησιάζει. "Maeve; τι κάνεις εδώ μόνη;".
Λέει ένας Will από το πουθενά και ρολαρω τα μάτια μου. Δεν μου φταίει σε κάτι, αλλά ήθελα να μόνη μόνη.
"ψάχνω να μείνω μόνη, όπως το πες".
Λέω με ειλικρίνεια. Ένα γέλιο του φεύγει και ύστερα παίρνει μια θέση δίπλα μου. "και αυτός ο μικρός ποιος ειναι;". Ρωτάει χαϊδεύοντας το κεφάλι του σκύλου μου. "Jack". Απαντάω, κατεβάζοντας τα ακουστικά μου.
"ώρα να αλλάξει αυτό λοιπόν, γιατί ηρθα εγώ εδώ".
"λέω να πηγαίνω". Λέω ξερή και πάω να σηκωθώ μα με σταματάει.
"Maeve, περίμενε. Δεν χρειάζεται να το περνάς μόνη σου αυτό".
"Δεν με ξέρεις καν Will, γιατί ασχολείσαι τόσο πολύ;".
"μπορεί να μην σε ξέρω τέρμα αλλά βλέπω ότι είσαι καλή κοπέλα. Γιατί νομίζεις σε γύρισα στην εστία τις προάλλες;".
Ρωτάει λες και ήταν αυτονόητο, αλλά στην πραγματικότητα δεν εμπιστεύομουν κανέναν τους πια.
"δεν θα έπρεπε νασαι με τον φίλο σου;". Λέω σαρκαστικά, δίχως να κρατηθώ άλλο.
"όχι πάλι αυτό με τον Cole. Επειδή είναι φίλος μου δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να αράζω και με άλλους".
"δεν ήμαστε φίλοι Will".
"Μπορούμε να γίνουμε όμως".
Για λίγο γελάω με την σιγουριά του, νομίζα ότι εγώ ήμουν πεισματάρα.
"θα το δούμε αυτό". Του λέω έτοιμη να φύγω. "θα το πάρω ως ναι". Λέει με ένα στραβό χαμόγελο, αφήνοντας με να απομακρυνθω.
Δεν ξέρω τι παίζει με τον Will ξαφνικά. Την μια μου λέει για τον Cole, την άλλη με γυρνάει στην εστία και τώρα λέει έτσι. Ίσως όντως θέλει να κάνουμε απλώς παρέα, αλλά γιατί κάτι μέσα μου όλο μου λέει ότι άλλα δείχνουν όλοι τους εδώ μεσα;.

[...]

Είχε φτάσει η ώρα για το επόμενο μάθημα που ήταν η γνωστική ψυχολογία και δεν μπορούσα παρά μόνο να πάω με το ζόρι. Αφού ξανά πέρασα από το δωμάτιο για να αφήσω τα πράγματα μου και τον Jack, έβαλα γρήγορα την ανόητη στολή και άρχισα να κατευθύνομαι στην αίθουσα. "Maeve! Συγνώμη που χαθηκα, αλλά ο Ryan-". Πάει να μου εξηγηθεί μια Lilly από το πουθενά και την σταματάω. "ξέρω ξέρω, δεν χρειάζεται να εξηγήσεις". Απαντάω αδιάφορα και με κοιτάει απορημένη. "είσαι καλα;. Κάτι άκουσα για μάθημα με τον Cole..".
"ο Cole τα έχει με την Silia, άρα δεν υπάρχει κάτι να πούμε".
Λέω  διακριτικά, καθώς καθόμαστε στις πίσω θέσεις μαζί με τους υπόλοιπους. Ήταν από τα λίγα μαθήματα που είχαμε κοινά.
"Και εσύ το πιστεψες; έλα τώρα, μιλάμε για τον Cole Wilson, σιγά μην τα έφτιαχνε με κάποια, πόσο μάλλον αυτο το ξεκωλο".
Λέει κάνοντας με να γελάσω λίγο με το τελευταίο. "ο ίδιος μου το επιβεβαιώσε". Απαντάω ανασηκώνοντας τους ώμους μου. Εκείνη γουρλωνει τα μάτια της στη κυριολεξία και ύστερα με σκουντάει."οκ ίσως τελικά και να έχεις δίκιο..".
Μόλις πει έτσι το βλέμμα μου πέφτει στους τελευταίους που μπαίνουν και δεν είναι άλλους από τον Cole και εκείνη..
Είχε βάλει το χέρι του γύρω της και κρίνοντας από το πόσο κολλητά κυκλοφορουσαν μάλλον ήταν όντως μαζί..
Μικροί ψίθυροι για εκείνους άρχισαν να ακούγονται και τα βλέμματα των υπολοίπων εστίασαν εκεί, μαζί με το δικό μου που παρόλο που ήθελα να το αποφύγω, με έκαιγε να τους βλέπω. Η Silia αντάλλαξε ένα δολοφόνικο βλέμμα μαζί μου, ενώ εκείνος έκανε ότι δεν με έβλεπε για πρώτη φορά. Παίρνουν μια θέση στις λίγο πιο μπροστά και για καλή μου τύχη εμφανίζεται ο καθηγητής κάνοντας τους πάντες να ησυχάσουν. Να εστίασω στο μάθημα σίγουρα είναι ο τρόπος που θα περάσει αυτή η ώρα...

Θα συνεχίσει να φέρεται έτσι ο Cole;... Η Maeve θα αντιδράσει;... Και ο Will τι πραγματικά θελει;...🤔
Λίγο αργά σήμερα, αλλά δεύτερη μέρα σερι! Ελπίζω να σας άρεσε τα λέμε στο
επόμενο🖤
~S