ENGEL

1.OLMADIĞIN İNSAN

Selam,buraya geldiğin için teşekkürler💙

Bir duyurum ve de ricam var. Şu an bu yazıyı yazıyorum çünkü doğru, kurgunun ilk on on beş bölümünde YAZI DİLİ,BÖLÜM KISALIKLARI,EKSİK OLAY ÖRGÜLERİ sizi karşılayacak maalesef. O kısımları benim yazmam mümkün değil maalesef değiştiremem ama bu sizi etkilemezse sevinirim🥲 Lütfen kusura bakmayın ve idare etmeye çalışın,söz veriyorum sonrasında düzeliyor bu durum🙏🏻

Tekrar çok özür diliyorum ve kurguya şans verdiğiniz için teşekkürü borç bilirim🌹

"Kurumuş gülleri yeniden açtırmayı dileyenlerin hikeyesi."

...

Keyifli Okumalar!

...

İnsanın hayatı boyunca belli başlı hedefleri olur ve ona göre yaşar.

Küçükken,ergenken,yetişkinken ve de yaşlıyken.Önüne bazı engeller çıkar çoğu zaman.Ve o engellerden atlayabilmektir yaşamak.O yüzden derler zaten yaşamak çok zor diye.Çünkü engeller zorluklardır ve zorluklar hayatın en gerçek tarafıdır.

YAĞMUR ÇEVİK

Bir insan özgürken mahkum olabilir mi?

Adım.

Hayatımın başından beri merak ettikleri ismim ve sordukları anlam.

Genelde şöyle derler, doğduğunda yağmurlu muymuş hava ya da şöyle, annen ve baban yağmurlu bir havada mı tanışmış?

İsmimin neden bu kadar merak edildiğini bilmiyordum başlarda.Hala bilmiyorum fakat artık ismime bağlı biriyim.

Bir insan için ismi ne kadar önemli olabilirse o kadar önemliydi benim için ve bunu geçtiğimiz aylarda farkına varabilmiştim.Çünkü ismim,karakterimi daha çok da benliğimi oluşturuyordu.Benliğim.Karakterim.Yapmışlarım ve yapacaklarım.Ben.

Aylardan kasımdı.Benliğimi yitirdiğim zamanlardaydık. Gittikçe kendimi kaybediyordum ve buna mecburdum.

Ben,özgürken mahkumdum.Gökyüzünü görebilirken esirdim.Sıcacık evimdeyken bile hücredeydim.

Yine böyle düşüncelerle boğuk bir savaş verirken gözüm Yiğiti gördü.

Koşarak yaklaştığında bir şeyler mırıldandı. "Kurtuluyorsun Yağmur!"

Ne dediği hakkında en ufak bir fikrim yoktu,duyuyordum ama aslında bi o kadar da duymuyordum onu.
"Ha?Duymadım ne dedin?"

"Kızım buldum diyorum hem de öyle güzel buldum ki kurtuluyorsun bu cehennemden"..

Hızlıca yüzümü duvardan ona çevirdim ve ayağa fırladım. "Ne!Nasıl?Bi dakika...Ciddi mi...Ciddi misin sen?"

Gözlerinin parladığı bariz belliydi.Sanırım ciddiydi şaka yapmıyordu.Olmadığım insan olmayacaktım ben artık.Ben ben olacaktım.Yağmur olacaktım.Yağmur...

YAZAR

Yağmur üniversite okuyan,22 yaşında bir kızdı o zamanlar.Geceydi,soğuk bir gece.Haluk Çevik gece yürüyüşüne çıkmıştı.Kafası dağınıktı,iyi hissetmiyordu.Biraz yürümek iyi gelirdi belki de.

Bir bir buçuk saat yürüdükten sonra eve dönmeye karar verdi ve evin yolunu tutmuşken bir kadın gözüne çarptı.Kadın elinde bir torbayla Haluk Çevik'in ters yolunda yürüyordu.

Bir anlığına sadece bir anlığına yerde yan taraftan kalma inşaat demirini alıp kadına saplamayı düşündü.Tek amacı ölmekti.Sonra düşüncesinden vazgeçti çünkü bunu yapmak onu değil kadını öldürürdü.