ENGEL

25.ÇELİŞKİ

                                         

Keyifli Okumalar!

YAĞMUR ÇEVİK

Hava iyice kararmaya başlamıştı,bizimkilerin sesini duyuyordum artık. Ama bozmadım,Yağıza bakmaya devam ettim,yüzleşmeyi bitirmedim.

"Neden bahsediyorsun?"dediğimde daha da yaklaştı ciddiyetini bozmadan.

"Söylediklerini hazmetmem Yağmur...Dört yılımı aldı."

Donuk ifademle bakmaya devam ettim.Dört yıl önce söylediğim o veda cümleleri çınladı kulağımda.

"Öldürdüm bizi,yokuz artık yok!

Git,bu kez gerçekten git.

Öyle bir git ki,bir daha asla karşılaşmayalım.

Git ki,bir daha asla görmeyeyim seni.

Git Yağız git,Beni hiçbir zaman anlayamadın bari bu kez anla..."

Yağmurlu,siyah ve soğuk bir gecede söylemiştim bunları,biz ölürken söylemiştim,yok olduğumuzu sanırken söylemiştim.

Bunları söylemiştim ama inandığım bir cümle vardı.Yağıza söyleyemediğim.

Gerçekten ayrılmayan iki insan,daha sonra mutlaka bir yerlerde karşılaşır.

Dört yıl sonra bu cümleydi bizi karşılaştıran.Cümlenin doğruluydu.

Bana sakızlı muhallebi borcu vardı,anlayamamıştı beni.Gitmesini asla istememiştim.

"O cümleler..."

"O cümlelerin gelmişini geçmişini siktim ben buraya gelmeden.Söylediğin şeylerin sonucunu düşünmelisin tamam mı?O cümlelerin dört yıl boyunca hayal kırıklığım olduğunu bilmelisin.Bilmeliydin."

"Kolay değildi!"diye bağırdım. "Kolay değildi.Senin duyduğunu hazmetmesi  dört yılı alan o cümleleri söylemek hiç kolay değildi.Ben dört yılını alan o cümleleri tek gecede söyledim.Kalbim acıya acıya,canım yana yana söyledim!Sen beni cidden anlamamışsın."

Ciddiyetini hala korumaya devam ediyordu ama ben sinirlenmeye daha doğrusu o geceyi hatırlayıp delirmeye başlamıştım.

"Söylemeseydin Yağmur..."

"Söylemeseydin mi!?"diye yeniden bağırdım. "Sen benim Yiğitten sonra söyleyebildiğim hayat sırrımı yaydın ulan.Ben hapse girmekten zor kurtuldum.Neler çektiğimden haberin var mı?"

"Var."

"Yok."

"Ben,"dedi. "Hayatımın en büyük hatasını yaptım ama asla kasıtlı değildi.Sırrın yayıldı diye benden uzaklaşmak zorunda değildin.Ben gerekirse cümle alemin amına koyardım ama seni korurdum. Açelyayı korurdum."

Gözlerim doldu ve anlamasın diye kapattım gözlerimi.Geri açtığımda gözleri direkt buldu benimkileri.

"Ama sen...Korkaktın."

"Ne?"dedim afallayarak.

"Benim seni korumak için her boku yapabileceğimi bilmene rağmen kaçtın."

"Hayati bir sırrımı yayan birine güvenemezdim."

"Peki ne oldu?Kaçtın da ne oldu?"

"Simay oldum!"diye bağırdım ağlayarak.

"Ben,Yağmur Çeviktim.Önce babam yüzünden hayatım boka döndü de Açelya dendi,sonra senin yüzünden Simay deniyor bana.Yağmur demiyor kimse.Bir kere de Yağmur diyin amına koyayım.Bu kolay değil tamam mı?Bu kolay değil."Nefes aldım.