Su Perisi | Texting

4.8

Keyifli okumalar✧

                              ✷✷✷

Poyraz, kendini ikili koltuğun boş kısmına doğru attı. Onun arkasından gelen uzun boylu çocuksa tek boş kalan benim yanıma oturdu.

Etrafta kısa süreliğine sessizlik hakim olurken o sessizliği Poyraz bozdu. Poyraz bedenini Gamze'nin olduğu tarafa döndürerek "Hani siz Lara'nın evine gidiyordunuz?" diye sordu.

Gamze, Poyraz'a kaşlarını çatarak "Zaten Lara'nın evine uğradık. Sonra da bize geldik. " dedi Gamze. Poyraz'ın neresini anlamadığını anlamamıştı.

"Kızım ben sana demedim mi eve geliyor musunuz diye? Sen de bana Lara'nın evine gidiyoruz demedin mi?" diye sordu Poyraz.

" Evet, dedim. Çünkü Lara'nın evine gidiyorduk. Önce Lara'nın evine uğrayacaktık. Sonra da bize geçecektik. " diyerek açıklama yaptı Gamze.

"Ee niye bunu telefonda da böyle açıklamıyorsun kızıl kafa?" diye sordu Poyraz.

"Öyle açıkladım zaten. Senin anlamaman benim problemim değil." dedi Gamze omuz silkerek.

"Kızım eğer sen-" diye söze atılan Poyraz'ın sözlerini Deren'in "Tamam, kapatın şu konuyu. Ne olduysa oldu artık. " sözleri kesti.

İkisi de Deren'in dediği şeye uyarken Gamze kollarını göğsünde toplamış öyle tripli tripli oturuyordu. Etrafta yine sessizlik hakim olurken çaktırmadan yanımda oturan çocuğa doğru baktım. Yüzü fazla tanıdık geliyordu ama kim olduğunu hatırlamamıştım. Zaten adını da bilmiyordum ve hiçkimse çocuğun adını da söylememişti.

Deren bunu fark etmiş olacak ki bizim oturduğumuz koltuğa doğru dönerek "Siz tanışmıyor muydunuz?" diye sordu.

Yanımda oturan çocuğa doğru baktım. Onunda bakışlarının bende olduğunu gördüğümde utanarak bakışlarımı kaçırdım. Büyük ihtimalle biz bu çocukla önceden tanışmıştık. Zaten Poyraz'ın arkadaşı olduğuna göre tanışmama ihtimalimiz çok düşüktü. Fakat ben, çocukla tanıştığımızı hatırlamıyordum. Ya da ismini bilmiyordum.

"Galiba beni hatırlamıyorsun." diye bir ses geldi yanımdan. Sesin sahibine doğru dönerek yüzüne baktım. Çok hoş bir sese sahipti.

Yüzümden ne çıkardı bilmiyorum ama yüzündeki sert ifadeyi bozarak, küçük bir tebessümle elini uzatarak "Umut ben." dedi.

Çekinerek hafifçe elini tuttum ve "Lara." dedim. Elleri benim buz tutan ellerimin aksine sıcacıktı. Elinin ucundan tutmama rağmen elinin sıcaklığını hissetmiştim.

Yüzünde az önce sildiği gülümseme tekrardan oluştu. Ama neşeden uzak bir gülümseme gibiydi, sanki buruk bir gülümsemeydi.

"Biliyorum." dedi. Ona hafifçe gülümseyerek elimi elinden çekip kucağımın üstüne koydum.

O da bakışlarını benden çekip karşına çevirdi. Etrafta yine ve yine bir sessizlik oluşurken Deren ayağa kalkarak "Gel Gamze kahve yapalım biz." dedi ve sonra Poyraz ve adını yeni öğrendiğim Umut'a doğru dönerek "Size de yapıyoruz?" dedi onay istercesine.

Umut sadece başıyla onaylamak ile yetinirken, Poyraz "Olur valla." dedi.

"İçmesen şaşırdım zaten. " dedi Gamze ayağa kalkarken.

"He he." diye geçiştirdi onu Poyraz.

Gamze ona göz devirip Deren ile birlikte mutfağa doğru gittiler. Salonda ben, Poyraz ve Umut kalmıştık.

Poyraz, bana doğru dönerek "Lara Hanım sizin yüzünüzü gören de cennetlik. Yani dersten başınızı kaldırıp nasıl geldiniz?" diye sordu alayla.