រឿង សន្យាស្នេហ៍សន្យាទឹកភ្នែក

ភាគទី៦ < ការសន្យា>

ក្រោយពីរធ្វើការងាររួចរាល់ នៅសល់តែបន្តិចនឹងហើយអស់ ស៊ូមីននៅមើលការខុសត្រូវអ្នកជម្ងឺបន្តិចបន្តួចនាងក៏បានឃើញដុកទ័រម្នាក់មិនសូវមាត់ករហើយម្នាក់នោះគឺជាដុកទ័រយ៉ុងហ៉ី។ បន្ទាប់ពីនោះស៊ូមីនក៏បានទៅរាក់ទាក់ជាដុកទ័រពេទ្យម្នាក់នៅក្នុងចំណោបងប្រុសនឹងនាងដែរ។
« សួស្តី »
« បាទសួស្ដី»
« ខ្ញុំឈ្មោះ ស៊ូមីន ឬហៅថាមីនក៏បានដែរ»
« បាទ »
« ហើយចុះលោកវិញ!?»
« អរ ខ្ញុំគឺយ៉ុងហ៉ី »
« ដុកទ័រយ៉ុងហ៉ី!»
« បាទ មានការអីបម្រើ!»
« អរ មិនអីទេ គឺខ្ញុំមកនេះចង់រាក់ទាក់នឹងលោកប៉ុណ្ណោះ អរខ្ញុំភ្លេចណែនាំ គឺខ្ញុំជាប្អូនរបស់ដុកទ័រមីនជី»
« អរ បាទ»។

ក្រឡេកទៅថេយ៉ុងនៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកវិញម្តង ឃើញថាគេកំពុងគេងនូវលើកគ្រែនៅឡើយ។ សំលេងរំខានបានបន្លឺឡើងនៅទ្វារបន្ទប់សម្រាក។

« មីនជី ឯងនេះពិតជារំខានមែន!?»
« ឬមួយចង់សម្រាកបន្ត okay បានតើ»
« សម្រេចតែឯងចុះ ហើយប្អូនរបស់ឯងនោះ!!»
« ឯងនិយាយពីគេនោះ! យើងគ្រាន់តែធ្វើការពិនិត្យបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ»
« អឹម »
« ឯងគ្នាសួរអីបន្តិចតើបានដែរអត់!?»
« សួរមក!!»
« តើការចងចាំរបស់ឯងមកវិញនៅ!?»
« ចម្លើយរបស់គ្នាពេលនេះ វាហាក់បីដូចជាអារម្មណ៍ចំពោះនរណាម្នាក់ជាប់ចិត្ត ហើយឬមួយជាពាក្យសន្យាទាមទារមកវិញ!»
« អរ ពេលនេះខួរក្បាលរបស់ឯងចាំបានម្តងៗ ត្រឹមតែ៣០%ទៅចុះ»
« គ្នាក៏សង្ឃឹមដូចឯងនិយាយ»។

កាលបន្តសន្យាបានមកដល់ ភ្លាមៗ។
ការរង់ចាំរបស់ម៉ាក់ជូននៅផ្ទះម្នាក់ឯង គាត់នឹងថាខលទៅកូនស្រីរបស់គាត់និងវិលត្រលប់មកវិញ ដោយភ្ជាប់ជាមួយទូរស័ព្ទដៃក្នុងពេលនេះ។

សំលេងរោទ៍ឡើងមកតឿនជាច្រើនដងនៅមិនទទួលអារម្មណ៍អត់ល្អ កំពុងតែបារម្ភពីនាង។

ពេលនេះស៊ូមីនកំពុងតែនៅខាងក្រៅជាមួយយ៉ុងហ៉ីក្រោយពេលសម្រាក បន្ទាប់ពីនោះមីនជីជាបងប្រុសក៏នៅមិនទាន់ថានាងនឹងត្រឡប់ទៅវិញហើយ។

ពេលវេលាឱកាសនឹងទទួលបានស្ថានភាពមិនដូចពីមុន
តែមកលើកនេះវាជាហេតុចាំបាច់បំផុតសម្រាប់ស៊ូមីននិងថេយុ៉ងរៀបការជាបន្ទាន់។

នៅពេលម៉ាក់ជូនកំពុងតែរង់ចាំរហូតធ្វើឲ្យគាត់មិនស្ងប់ក្នុងចិត្តទើបធ្វើឲ្យការសម្រេចចិត្តនឹងទៅទទួលនាងពីមន្ទីរពេទ្យដោយសារម៉ាក់បានជិះនិងឡានតាក់ស៉ីមួយកំពុងតែហ្វាំងមិនស៉ី។ ចំណែកអ្នកតាក់ស៊ីកំពុងនៅមិនទាន់ដឹងថាឡានរបស់លោកពេលនេះកំពុងតែមានផលវិបាកបើកគានមិនបានប្រយ័ត្ន ក៏ត្រូវបានគ្រោះថ្នាក់នូវនឹងកន្លែង។ នឹងរងទទួលបានចូលមន្ទីរពេទ្យជនជូរ ជាមន្ទីរពេទ្យរបស់កូនប្រុស។
ទើបបណ្តាលឲ្យដុកទ័រពេទ្យមីនជីមនឹងដុកទ័រថេយ៉ុងមកជួយធ្វើការងារមួយនេះត្រូវរាប់រង។

ក្រោយពីបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់ ពេលនោះដែរជាវេលាស្តោកស្តាយចំពោះម៉ាក់ជូនដែរជាកូនប្រុសមីនជីជួយមិនបានអ្វីសោះ ត្រឹមតែយំ។ ការស្រែកហៅ យំឲ្យម៉ាក់ជូនត្រលបើមកវិញ។

« ហ៉ឹមៗៗៗ ហេតុអី!»
សំលេងស្រែកយំរបស់មីនជី។
« គ្នាសោកស្តាយផងណា៎ឯង »មីនជីងក់ក្បាលដាក់មិត្តនាយ ដោយទឹកភ្នែករបស់នាយបានស្រក់លើកការូ។