កំពូលមិត្តទាំងពីរនាក់ក៏បានមកដល់កន្លែងមួយ ដើម្បីមកយកកម្លាំងខាងក្រៅពីការងារបន្ទាប់ពីការទទួលអ្វីផ្សេងពីរនឹងបានត្រឹមតែដើរមើលគេប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកឯស៊ូមីននឹងម៉ាក់ជូនកំពុងតែរៀបនឹងចេញពីផ្សារបម្រុងទៅផ្ទះស្របពេលនោះដែរស៊ូមីនបានក្រលេកទៅមើលគេអ្វីផ្សេងពីរបស់មួយនឹងឃើញថាបងប្រុសរបស់គេមកដើរមើលផ្សារដែរ ចំណែកពួកគេទាំងពីរនៅឆ្ងាយគ្នាគ្រាន់តែ៥ទៅ៦ម៉ែត្រទៅហើយ។ អ្នកទាំងពីរបានសម្លឹងមើលទៅអ្វីផ្សេងក្រៅពីមិនបានជួបគ្នាប៉ុណ្ណោះ។ ស៊ូមីននឹងម៉ាក់ជូននាំគ្នាលើកឥវ៉ាន់ដាក់ក្នុងកែបឡានខាងក្រោយរួចរាល់ ម៉ាក់ជូនសួរទៅកូនរបស់គាត់។
« តើកូនកំពុងរកអ្វី!?» ម៉ាក់នាងសួរទៅទាំងឆ្ងល់។
« គឺកូនឃើញអាបងមកដើរលេងជាមួយបុរសម្នាក់ម្តុំនេះ!»
នាងឆ្លើយទៅម៉ាក់ ដោយខ្លួនឯងកំពុងតែរកគេម្នាក់នោះ។
« ម៉ាក់អត់មានបានឃើញទេ! បងប្រុសឯងមកនេះធ្វើអីក្រៃគេកំពុងធ្វើការ» នាងនិយាយដូច្នេះ មានតែនាងគិតពីរគេច្រើនពេក។បន្ទាប់ពីបានអ្នកទាំងពីរថេយ៉ុងនឹងមីនជីកំពុងតែចូលកន្លែងមួយម្តុំផ្សារម៉ាលីដើម្បីទិញរបស់ហូបតិចតួចយកទៅផ្ញើរឲ្យប្អូនស្រីនឹងម៉ាក់របស់មីនជី។
នៅពេលរសៀលបានមកដល់អ្នកទាំងពីរក៏បានមកផ្ទះ មីនជីដែលជាបងប្រុសនាងស៊ូមីន បានហៅប្អូនស្រីនាងនឹងម៉ាក់ជូន។ « ប្អូនស្រីបងវិញហើយៗ! ម៉ាក់ពួកគេទាំងពីរទៅណាបាត់ហើយ!»។ « ប្រហែលពួកគាត់ទៅក្រៅមិនទាន់មក» ថេយ៉ុងបានកាត់ទៅមីនជីដោយនិយាយគ្នាបានបន្តិច មានឡានមួយចូលមកក្នុងផ្ទះម៉ាក់ជូនចុះលើកឡានដើម្បីបើកទ្វារឡានយកឥវ៉ាន់ចុះ។ បន្ទាប់ពីនោះស៊ូមីនបានចុះឡានរួចបិទទ្វារឡាននឹងដើរទៅក្រោយជួយយកឥវ៉ាន់ពីម៉ាក់ជូន ចំណែកអ្នកពីរឯណោះវិញឃើញដូច្នេះក៏មកទទួលដោយបាននិយាយគ្នាថា។ « មកដល់ស្មានណា!» ម៉ាក់ជូននិយាយទៅកាន់មីនជី។
«មកដល់មុននេះបន្តិច» មីនជីនិយាយទៅកាន់ម៉ាក់ជូន។
ចំណែកថេយ៉ុងកំពុងតែជួយស៊ូមីនៅខាងក្រោយគូបឡានបន្ទាប់ពីនោះអ្នកទាំងពីរក៏បានជជែកគ្នាបានបន្តិចថា។
« គឺលោក! ហើយលោកជាអ្នក គូរដណ្តឹងដែលបងប្រុសនិយាយមែនទេ!?»។ ស៊ូមីននិយាយទៅកាន់ថេយ៉ុងធ្វើមុខមិនដឹងរឿងដោយងឿងឆ្ងល់ដោយឆ្លើយទៅវិញថា។
« គូរដណ្តឹង!»។« ឬមួយបងប្រុសមីនជីមិនបានប្រាប់លោកទេ!?» ស៊ូមីននិយាយទៅកាន់ថេយ៉ុងដោយងឿងឆ្ងល់ថាលោកមិដឹងរឿងបន្តិចសោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ស៊ូមីនក៏មិនបាននិយាយច្រើនដែល ពួកគេទាំងពីរដើរចូលក្នុងផ្ទះ ពាក្យសម្ដីរបស់បងប្រុសនាង។
« ថ្ងៃនេះម៉ាក់របស់របរច្រើនដូច្នេះ!»
« គឺម៉ាក់ទិញមកទុកក្រៃមិនមានអីញ៉ាំ»
« បាទ»។
« បងប្រុសមកនេះបន្តិច»
« តើឯកើតអីមានរឿងអីមែន! ហេតុអ្វីឯសម្លឹងមើលបងបែបនេះ!?!»
« តើកំពុងបងតែកហុកខ្ញុំពិតមែនអត់?
« តើបងកហុកឯងរឿងអី!?»
« កុំមកធ្វើខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាបងមិនកហុកនោះ!»
« អីគេឯងកំពុងសួរយើងរឿងអីឲ្យប្រាកដ ហា៎ស!»
YOU ARE READING
រឿង សន្យាស្នេហ៍សន្យាទឹកភ្នែក
Acakផ្តើមរឿង«ការវិលត្រលប់» ព្រលានយន្តហោះដែលធំហើយល្បីជាគេបំផុតប្រចាំទីក្រុងមានអ្នកដំណើរចេញចូលស្ទើរតែ 24 ម៉ោងជើងហោះហើរក៏គ្មានពេលសម្រាប់សម្រាក។ចំណតម៉ោង 7:00 ព្រឹកក៏បានចុះចតនៅព្រលានភ្ញៀវទេសចរណ៍ដែលធ្វើដំណើរលើយន្តហោះទាំងអស់ក៏នាំគ្នាចុះពីលើយន្តហោះតម្រង់ទៅគោលដៅ...