Son Nefes

2. Bölüm

Medya: Umut Abi 🦋

"Birbirine düzgünce veda edememiş iki insan, mutlaka yeniden karşılaşırlar."

Bölüm Şarkımız; 

Emre Aydın ~ Sen Beni Unutamazsın

"Sen beni ölsen unutamazsın..."

2. Bölüm

"Kapışalım!"

-- BUSE --

Şaşkınlıkla bana bakan adamı incelediğimde niye öyle baktığını çözememiştim. 

"Oğlum tamam kız güzel de siz de abartmayın yani kapatın şu ağzınızı. Çok belli ediyorsunuz hiç kız görmediğinizi." 

Eli ile boyu en uzun olan adamın çenesine dokundu. Söylediklerine normalde tepki verirdim ama bir sorun vardı ve biz bakışlarımızı kesemiyorduk. 

"Hadi gelin, sizi tanıştırayım." Derin bir nefes alarak toparlayan dört adama bakarken onlar ağır adımlarla karşıma geçtiler.

Dört sert bakışa rağmen dik durarak elimi kararlılıkla onlara uzattım ve gözlerinin içine baktım. 

"Merhaba üsteğmenim. Ben timin yeni üyesi Teğmen Buse Kankılıç." Uzattığım eli tutan en uzun boylu adam "Memnun oldum Buse. Ben de Kıdemli Üsteğmen Umut Kankılıç." dediğinde yutkundum. Bozuntuya vermeden ondan uzaklaşıp diğerlerine elimi uzattım. 

"Ben de Üsteğmen Baki Kankılıç." diyen adamın elini sıktım. 

"Ben de Teğmen Soner Kankılıç." Onun da elini sıktım.

"Teğmen Mustafa Kankılıç." diyen adamın da elini sıktım."

Gözlerimiz birbirine sert bakıyordu. Cidden abilerim olabilir miydi onlar? Soyadlarımız aynıydı ve isimleri abilerimin ismiyle aynıydı. 

Yıllar sonra Umut abimin ağzından adımı duymak garip hissettirmiş ve o kardeş sevgisini hissedememek canımı yakmaya başlamıştı. Ama bu sefer geçen seferde beni onların bıraktığı gibi bırakmalarına izin vermeyecektim. 

Bu sefer hayatımı mahvetmelerine izin vermezdim. 

"Madem herkesi yendin. Hadi kapışalım." dedi gözlerime sinirle bakarken Umut abim. Ne abisi ya, resmiyet. 

Umut Komutan.

Direkt konuya girmişti. Muhtemelen timin soyadlarımız hakkındaki konuşmasını susturmak istemişti. 

"Kapışalım!"

Az önce bıraktığım silahı tekrar elime alıp yerime geçtim. Umut komutan da yanıma gelip silahı hedefe doğru uzattı. 

"Ne yapsak aksiyon mu katsak biraz daha?" diye konuştu Ahves komutan. 

"Ne gibi?" diye sordu Umut komutan. 

"Zaten hepimizi yendi komutanım. Muhtemelen sizi de yener... Sonuçta biz askerlerin ilişkisinin temeli güven. Bence hedeflerin yanına geçin. Diğeri de rakibi hedefi tutarken ateş etsin."