🍓9🍓

1.7K 120 25
                                    

Unicode

10နှစ်ကြာပြီနောက်...။

"အစ်ကို...အစ်ကို..."

လီယိုတစ်ယောက် ဂျောင်ဂုအခန်းရှေ့အပြေးရောက်လာလေသည်။

"ကဲပြော...ဘာဖြစ်လာပြန်ပြီလဲ..."

"လီယိုကို မင်ယောင်းတို့အနိုင်ကျင့်လို့ အစ်ကိုရဲ့..."

"သူတို့က မိန်းခလေးတွေလေ...အစ်ကိုကဘယ်လိုသွားပြောပေးရမှာလဲ..."

ဂျောင်ဂုအပြောကို လီယိုက... ။

"အင်းပါ... အစ်ကိုက လီယိုကိုဆိုအဲ့လိုကြီးပဲ..."

ထိုနောက် လီယိုက စိတ်ဆိုးဟန်ဖြင့် ဂျောင်ဂုအရှေ့က ထွက်သွားလေပြီ...။

အခုဆို ဂျောင်ဂုက ၁၃နှစ်အရွယ်ကောင်လေး မဟုတ်တော့ပဲ uni ပထမနှစ်တက်နေတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေလေပြီ ဖြစ်သည်။

လီယိုဟာ...ထယ်ယောင်းမရှိတော့တဲ့ နောက်ပိုင်း...ဂျောင်ဂုအား ထယ်ယောင်းနီးပါးကပ်လာလေသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ လီယိုက...ထယ်ယောင်းနဲ့ စကားပြောလေ့ရှိပေမဲ့...ဂျောင်ဂုအား လီယိုကထယ်ယောင်း ဖုန်းနံပတ်ပေးခြင်းမရှိသလို...ထယ်ယောင်းအကြောင်းတွေလဲမပြောပြခဲ့ပါ...ဂျောင်ဂုကလဲ မမေးခဲ့လိုဖြစ်ပါလိမ့်မယ်...။

ဂျောင်ဂုလဲ တွေးနေတာရပ်ပြီး ကိုယ့်အတန်းထဲကိုယ်ပြန်ဝင်လိုက်တော့သည်။
.

.

.
"ထယ်ယောင်း... သားအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီးလား...ဖြစ်ရင်အထဲဝင်ထိုင်တော့လေ..."

"ဟုတ်ဖေဖေ..."

ထယ်​ယောင်းတို့သည်...အရင်က နေခဲ့သော ဆိုလ်းကနေကာအား ပြောင်းရတော့မှာဖြစ်သောကြောင့် ထယ်ယောင်း ပျော်လဲပျော်သလို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။

အိမ်ကတော့ အရင်ကနေခဲ့တဲ့ လမ်းနားမှာပဲဖြစ်ပြီ...အရင်ကနေခဲ့တော့အိမ်တော့ မဟုတ်ပေမဲ့ အရင်ကနေခဲ့တဲ့ လမ်းမှာပဲ ဖြစ်သောကြောင့် ထယ်ယောင်းအရမ်းပျော်နေမိသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ လီယိုနဲ့ဖုန်းပြောလေ့ရှိပေမဲ့ လီယိုအား ေဂျာင်ဂုအကြောင်းမမေးမိသလို...လီယိုကလဲမပြောခဲ့ပါ...။

♡︎❦︎𝙼𝚢 𝙷𝚎𝚊𝚛𝚝 𝚒𝚜 𝚠𝚒𝚝𝚑 𝚢𝚘𝚞♡︎❦︎(Completed )Where stories live. Discover now