O Beni Anladı || Kerem Aktürkoğlu

10

Yine ben yine ben yine bennn

Son iki haftadır kendimi eve kapatmış herşeyden uzaktım. İşten izin almıştım ve kimseyle de konuşmak istemiyordum. Önemli bir nedeni yok ama böyle olması daha makbuldü.

İki hafta öncesi

"Eee kerem antrenman dönüşü ne yapacaksın?"

"Ga-"

Sözünü bitiremeden çalan telefonu açtı.

"Alo?"

"Canım yarına ertelesek?"

"Tamamdır hayatım."

Telefonu kapattı. İyi de hani sevgilisi yoktu hani tek sevdiğin bendim? Çıkar yüzüğü, yüzüğü çıkar! Şaka bir tarafa gerçekten bu kimdi?

"Önemli miydi?"

"Evet."

"Neden yarına erteledin ki."

"Şuan seninleyim."

"Ama-"

"Yemek yemeye gidecektik zaten. Bence yarın gitsekte olur. Şuan burada kalmak istiyorum."

"İyi."

Yüzümü karşıdaki parka çevirdim. Çocuklar çok vardı. Oraya dalmışım. Aklımdan da sürekli 'kimdi o' diye geçiyordu. Bu çocuk niye iki kişiye birden ümit veriyordu? Neden hislerimle oynuyordu? Belli ki diğer kızın benim olduğumdan haberi yok. Yazık, o kıza da ümit veriyor. Ben bildiğime göre o kızın iyiliği için irtibatımı kesmek en iyisi olur diye düşündüm.

"Noldu?"

"Ne?"

"Dalmışsın."

"Olur öyle."

"Olur mu öyle?"

"Evet."

-

"Ben kalkıyorum."

"Nereye?"

Aslında yüzüme dikkatli baksa anlardı ama görmesin diye kafamı hep sağa sola çeviriyordum. Ayağa kalktı.

"Sende bi haller var."

"Anlat dinleyeyim."

"Haydi ase?"

Yüzüne bakmam için çenemi kaldırdı. Ve yüzüme yaklaştı tam o sırada kendimi geriye çektim.

"Birşey olduğu yok."

"Niye böyle davranıyorsun?"

"Olması gerektiği gibi davranıyorum?"

"Olması gereken neymiş söyle de bilelim."

"Arkadaşlarımla bu kadar yakın olmam ben,sende olma bence."

"Ne demek isti-"

Lafını bitirmeden bardaktaki kolayı kafama diktim ve bardağı çöpe atıp koştum. Eminim arkamdan öylece bakakalmıştır.

•

"Kerem ben gerçekten bıktım."

"Neyden?"

"Ben birisini ya da birşeyi kaybetme düşüncesiyle yaşamaktan bıktım."

"Birisinden kastın ablan mı?"