19

159 8 0
                                    

Belli ki Kerem bu sebepten söylemek istememişti sevgili olduğumuzu. Barışta dahil kimse bilmiyordu. Kimseye birşey anlatmamıştı. Ben hala ablamdaydım. Ben oldum olası derdim bir erkek için mi ağlayacağım? Haklıydım, her zamanki gibi. Ablam duştaydı. Telefonu masanın üzerinde ikide bir bildirim geliyordu. Ben ise çoktan keremi engellemiştim.

Emirim💕' den 12 cevapsız çağrı

05*********' ten 3 cevapsız çağrı

Emirim💕

Gaye bilmeni isterim ki ben sana ihanet falan etmedim. O gün sana daha önce de söylediğim gibi annemle kalmak zorundaydım. Gerçekten çok hastaydı, evde kimse yoktu. Telefonumu nereye attığımı hatırlamıyorum bile. Şunu da unutma o sarp asenanın peşinde koşan bir korkak. Asenaya karşı duygularını bu şekilde belli etmeye çalışıyor kendince. İyilik yaptığını düşüneceksiniz, sarpta Asenayla daha yakın olacak. Bunların hepsi uydurmaca. Ben o gün içerisinde sarp ile hiç konuşmadım bile. Onun bundan nasıl haberi olmuş olabilir? Az mantıklı konuşup düşünün. Ben seni aldatmadım, aldatmam da zaten.

İster inan ister inanma ama ben o kardeşinin yanındaki sarı çocuğa rağmen daha masumum. O bana o gün asenayla ayrılacağını söyledi. Asenayı aldatıyor o çocuk. Bana da erken gel de bu konuda bana yardımcı ol dedi. Ben sizden önce geldim oraya keremde vardı. Bana tüm bunları anlattı sonra annem arayınca eve dönmek zorunda kaldım. Kerem benim yanımda sizi aradı Gaye. Asenaya ulaşamayınca da seni aradı. O çocuğa güvenmeyin. Gaye ben sana yalan söylemem. O çocuğun yüzünü de yakın zamanda çıkaracağım. O çocuk pis bir yalancı. Benim o mekana geldiğimi söylemeyip üstüne birde sarpla anlaşıp bu yalanı uydurmuşlar. Gaye tüm bu üzüntülerinin sebebi o kerem mi ne haltsa o!

Gözlerime inanamamıştım. Bu mesaj gerçek olabilir miydi ki? Ben keremi dinlememiştim ama hiçte pişman değildim. Ablam gelmeden emirle konuşmam lazımdı. Salondan ablama seslendim. "Abla ben çıkıyorum bir iki saate gelirim eve." Ablamdan "tamam" sesini duyunca hemen montumu giyip telefonumu cebime attım. Aşağı indim arabanın yanına geldim. Önüme döndüğümde kerem bizim sitenin kapısından geçmeye çalışıyordu. "Abi lütfen geçeyim sevgilim oturuyor burda telefonunun şarjı bitmiş." Güvenlik abi kafasını hayır anlamında salladı. "Olmaz oğlum benimde elimde olan birşey değil. Yönetim istemiyor. Hem sen kimin sevgilisisin? Tanıdığım biriyse yardımcı olayım." Kerem arabanın kapısını açıp indi. "Abi Asena Yaşar. 656'da oturuyor. İkinci blokta. Fotoğrafı da bu." Elindeki telefonla resmimi göstermişti. "Sen bu kızın mı sevgilisisin? Ben o zaman seni daha önce görmüşümdür." Arabaya binip arabayı çalıştırdım. Kapıdan geçerken keremi görmemiş gibi yapıyordum. "Kolay gelsin Tarık abi." Başını hafif eğdi. "Eyvallah asena. Oğlum senin dediğin asena bu mu ?" Sesleri duymazdan gelerek arabayı sürdüm. "Evet abi bir saniye." Kerem arkamdan koşuyordu. "ASENA ASENA DUR LÜTFEN." Arabanın hızını arttırırıp ordan ayrıldım. Arkamda keremin arabası vardı. Telefonu alıp emiri aramam lazımdı. Aradım, bir iki çalıştan sonra sanki bunu bekliyormuş gibi telefon hemen açıldı. "Alo emir?" "Alo asena, gaye neden açmıyor merak ediyorum onu iyi mi nasıl lütfen onunla konuşayım. Açmıyor telefonlarını." Lafını bitirmesini bekledim. "Emir ablama yazdığın mesaj hakkında konuşmamız gerekiyor. Ben sizin evin yakınlarındayım. O her zaman bizi götürdüğün kafeye gelsene." Öksürüp sesini düzeltti. "Ben ordayım zaten." "Harika." Hemen oraya çevirdim. Kerem hala arkamdaydı. Bana yetişmeye çalışıyor olması çok komikti. Arabayı kenara çektim keremde aynısını yaptı. Arabadan indim. "Ne yapmaya çalışıyorsun sen?" Bana doğru geliyordu. "Asena çok özür dilerim ama-" "Sen duygularımın katilisin kerem." "Ama bak şimdi-" "Kerem tek birşey soracağım. O kızla aranda birşey var mı?" Uzun uzun gözlerime baktı sonra bakışlarını çekti benden. "Evet." Kekeleyerek söylediği bu söz beni derinden yaralamıştı. Ardında birşey daha söyleyecekti ama izin vermedim. "Sakın tek bir kelime dahi edeyim deme, sakın tek bir yalan dahi söyleme. Niye biliyor musun?" Yerdeki gözlerini bana çevirdi. Kırmızılıktan gözlerinin rengini göremediğim bir haldeydi. Kafasını iki yana salladı. Ağlıyordu diğer yandan. "Çünkü inanırım." Sözümü devam ettiriyordum nefes ala ala "Onca şeyden sonra şimdi tek bir cümle et, gözlerime bakıp beni sevdiğini söyle. Gerçek olmadığını bal gibi bilirim. Ama yine de sana inanırım. O yüzden tek bir an bile beni gerçekten sevdiysen, sakın."  Arabama bindim. Kapım hala açıktı bir ayağım dışarıda diğer ayağımı içeriye almıştım gözlerimi silmeye çalışıyordum. Bana yaklaşmaya başladı. Arabanın kapısının önünde diz çöktü ve bana baktı. "Asena ben çok özür dilerim. Böyle olmasını istemezdim." Ellerimi öne arkaya sallayarak hava yapmaya çalışıyordum. "Kerem ben hala senin böyle birşey yapmadığını düşünüyorum. Ben seni saf, dürüst kerem olarak bilmek istiyorum. Lütfen bunların yalan olduğuna beni inandır." Kerem elini elime attı. Başını öne eğdi. "Asena belki de biz hiç olmamalıydık. Sana zarar verdiğim için çok özür dilerim. "

(Sonumuz maria gibi olmasa bari)

"Sen ciddi misin kerem?" Ağlıyordu o da benimle. Madem aldatıyorsun sen neden ağlıyorsun ya. "Senin ağlamaya hakkın yok sen neden ağlıyorsun?"

"Ben seni kaybetmek istemezdim asena."

"İstemeseydin yapmazdın. Ben sana aşıktım kerem. Şuan aklımı o kadar karıştırdın ki."

Başımı arkaya yaslayıp nefes alıp vermeye çalışıyordum. Gözlerimi kapatmıştım. "Asena inan böyle olmasını istemezdim, hayat bu." "Sen bana üzüleceğine o diğer sevgiline üzül. O kızda aldatıldı." "Asena şuan anlatamam ama inan bana benim yapabileceğim hiçbir şey yok." "Tamam fazlasıyla konuştuk. Uzak dur benden."

Böyle dememle ayağı kalktı ve arabasına doğru geri geri yürüyerek gitti. Arabamın kapısını kapattım Hızlıca kafenin önüne çektim. Emir ordaydı.

"Bekletmedim umarım abi." "Yok ben öyle oturuyordum zaten." Nefes verdim. "Abi olan biteni en ince ayrıntısına kadar anlatmanı istiyorum."

Yaklaşık iki üç saat konuşmuştuk. Emir abinin anlattığına göre kereme bir sürü çağrı gelmiş. Sürekli masadan kalkıp telefonla konuşuyormuş. İyi de kimle konuşuyor olabilirdi ki? Diye düşünürken bağırış sesleri ve alarm sesleri gelmeye başladı

O Beni Anladı || Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin