22

168 8 0

limariaewrea tarafından

limariaewrea tarafından

"Senin derdin ne benimle uğraşmayı keser misin? Gerçekten gözümden gittikçe düşüyorsun ve bunun farkında bile değilsin." Tuttuğu elimi bıraktı. "Ya ne yapayım asena? Gitme diyorum sensiz yapamam diyorum sen yine bana gelip düşüyorsun diyorsun. Ben kaç aydır bunun hayalini kuruyordum. Bana sadece Asena inanırdı demek ki sende değişmişsin." Nefes alıp verdim. "Kerem bu beni terk ettiğin gerçeğini değiştirmez. Sen gerçekten benimle olmayı isteseydin bu kadar zaman beklemezdin. Artı olarak bu saatten sonra olamayız." "Neden asena neden olamayız? İkimizde aşığız." "Ben sadece kendime aşığım."

Keremle yaptığımız son konuşmaydı. Ondan sonra bir daha ne aradı ne de sordu. Bundan iki ay sonra,

A: Abla yeter alt tarafı yemek yemeye gidiyoruz tüm şişeyi üzerime boşalttın.

G: Kızım az insan ol insan koskoca sakaryanın havasına bir türlü alışamadın.

A: Emir abi geliyor mu?

G: Evet.

Kapı çalındı. "Abla sen baksana ben bunları yerine götüreceğim." "Tamamdır canım." Ablam kapıya bakmaya gitmişti. Kapıdan fısır fısır sesler geliyordu. "Ya defol git diyorum asena seni unutmuşken kendini hatırlatma kıza, zar zor düzelttik zaten." "Ama ben gerçekten-" bu kimdi ya diyerek kapıya koştum "ABLA KİM GELMİŞ." ses olmadığı için kapıya baktım. Kapıda o vardı. Ne alakaydı ki? "Siz kimsiniz?" "Asena lütfen yapma böyle. Benim İstanbul'da ne halde olduğumu bir ben bir Allah bilir. Lütfen, ben seni düşünmekten arabamı çarptım. Artık sesini duymak istiyorum. Kulağımda çınlansın istiyorum." "Abla kapıyı kapat, bu her kimse saçmalıyor." Kapıyı tuttu, "Asena son kez konuşalım lütfen yapma bana bunu ben senin düşmanın değilim." Nefes alıp verdim "İyi gir."

Arabadaydık. Kerem kendini daha iyi anlatabilmek için sakin bir yere yemek yemeye götürüyordu. "Telefonumu bağlayabilir miyim?" Kafasını salladı. Uzun süre benim playlistimden dinledik, ve evet o şarkı geldi.

"Hiç sorun değil, bırakıp gitmesi
Sorunsuz değil, hiçbir tanesi
Sen de sevseydin yola çıkmayı
Anlayacaktın yaşananları
Ama bana bakma öyle
Sakin olma bir şey söyle, ölücem be hiç mi sevmedin?
Karşılıksız olmaz ki
Ölüler alkış tutmaz ki, bak öldüm ben hiç mi sevmedin?
Asla geriye bakma
Saçma mesajlar atma"

"Değiştir şu şarkıyı." Telefonumdan şarkıyı durdurdum. "Neden, beğenmedin mi? Oysaki playlistim gayet kusursuzdur." "Beğenmedim. Kimse birisi sevmedi diye ölmez." Aynen dermişcesine güldüm. "Bundan emin olmamalısın." "Neden?" "Bir arkadaşım vardı, maria, kız birini çok sevdi diye öldü. Herkes intihar ettiğini ya da kaza yaptığını düşündü. Kimse olayı kurcalamadı. Polisler ilgilenmedi bile. Telefona gelen tonlarca mesajlar vardı. Tehditkar mesajlar vardı. Ona rağmen kimse kılını kıpırdatmadı. Sevdiği adamın bile elinden birşey gelmedi. Cenazesine sadece arkadaşları gitti hatta gitmedi bile. Sevdiği kişi şuan başkasını seviyor. Hayat çok acımasız, düşün biri için ölüyorsun, o seni çoktan bitirmiş başkasıyla bir gelecek düşünüyor olmuş bile." Kerem uzun süre hiçbir şey söylemedi. Belki de dediklerimi dinlemedi bile. Dalmıştı. "Beni dinlemeyi kabul ettiğin için çok teşekkür ederim asena."

Yemek yiyorduk diğer yandan da kerem başından geçenleri anlatıyordu. Ben keremi sevmeyi hiç bırakmamıştım. Dirseğimi masaya koydum, yüzümü elimin içine aldım. Onun elalarına dalmıştım. "Asena noldu aşık mı oldun bana?" "Aşık değilde tekrarsan vurulmuş olabilirim." Gülümseyip önüne döndü. "Asena yoksa? Hâlâ mı?" "Evet hemde hiçbir zaman bitmeyecek bir kalpte seviliyorsun." Bana döndü gözleri parlıyordu. Uzun süredir bunu görmeyi o kadar istiyordum ki anlatamam...

Her gece onu düşünmekten saatim ilerlemek oldu. Kim sorsa saat kaç diye, cevabım hep aynı… O'na doğru...

Biz gerçekten barışmıştık. Bunca şeye rağmen doğru yolu bulmuştuk kendi aramızda. Keremler bize yemeğe gelecekti. Ablamın ısrarıyla. Tabii söylemeden edemeyeceğim beni daha farklı şeyler bekliyor da olabilirdi. Çok heyecanlıydım. Saatlerdir yataktaydım ve uyumaya çalışıyordum. Aklıma yarın olabilecek şeyleri düşünerek kendi kendime gülüyordum. Şizofreni de olabilirim, kendi kendime senaryo kurup uyumaya çalışıyordum. Ama eminim hepimiz yapıyoruzdur bunu. Ben keremle evleneceğim günü hayal ederek uyuyordum her gün. Bugün ise keremden çocuğum olduğunu düşünerek uyuyacağım. Daha heyecanlı olabilirdi. Tabii inşallah sadece hayalle kalmaz bu.