Part 5

3.4K 452 36
                                    

Unicode

ဒီနေ့နဲ့ဆို ဘာလိုလိုနှင့် ကိုကို ထွက်သွားတာ တစ်လကျော် ကြာမြင့်သွားပြီ။

ကိုကို ထွက်သွားတော့မယ်ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်တုန်းကတော့ဖြင့် စိတ်ရူးပေါက်ပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာနဲ့ တို့ဘာတို့တောင် သူ လျှောက်အော်ခဲ့သေးသည်။

ပြီးတော့လည်း အရူးအမူး လွမ်းရတာကတော့ သူပါပဲ .. ကိုကိုကတော့ ထွက်သွားဖို့ ရွေးခဲ့တဲ့သူမို့ လွမ်းနေပါ့မလားလို့တောင် မတွေးချင်။

"မင်းသားလေး .. ကားအဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ"

အထိန်းတော်ကြီးလာခေါ်တော့ စိတ်မပါစွာဖြင့်ပဲ ကျောပိုးအိတ်ကောက်ဆွဲကာ ကျောင်းသွားဖို့ ကားဆီ လျှောက်သွားတုန်း အဆောင်ရှေ့လျှောက်လမ်းမှာတွေ့တာ မင်းကြီး။

"ခမည်းတော် .."

လှမ်းခေါ်ပေမယ့် ခမည်းတော်က လက်ကာပြပြီး အနောက်နန်းဆောင်သို့ ခပ်သွက်သွက်ဦးတည်သည်။

မင်းကြီးက သူ့ကို တမင်ရှောင်နေတာ။ ကိုကို့ကို ပြန်ခေါ်ပေးတို့ .. ကိုကို့ဆီသွားမယ်တို့တွေ ပူဆာမှာစိုးလို့ မနက်တိုင်းတက်ရတဲ့ မင်းညီလာခံအစည်းအဝေးက်ိုတောင် သူ့ကို မခေါ်တာကြာပြီ။

အစည်းအဝေးမတက်ရတော့ ကိုကို့အကြောင်းပြောလို့မရ။ ကိုကိုနှင့်ပတ်သက်တဲ့သတင်း ဘာမျှမသိရ။

ဘာဆိုဘာမှ မကြားရ မသိရ မပြောရ ဘဝဖြင့် သတင်းအဖြတ်ခံထားရသလို အဆက်သွယ်ဖြတ်ခံထားရသလို သူ့မှာ ကိုကို့ကို လွမ်းတဲ့စိတ်ဖြင့် ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားသလို တစ်နေ့တစ်နေ့။

ဆက်သွယ်ရေးပစ္စည်းများသုံးပြီး ဆက်သွယ်ချင်ပေမယ့် ကိုကိုက တပ်ထဲမှာမို့ တော်ရုံဆက်သွယ်လို့မရ။ လိုင်းကလည်း သိပ်မရ။

ရရင်တောင် သူ မဆက်သွယ်ချင် .. ဆက်သွယ်မိလို့ ကိုကို့အသံသာကြားရရင် လူက ရောဂါပိုသည်းပြီး အရူးရင့်သွားမှာ။

ပြီးတော့ အသံလေးထက် ကိုကို့မျက်နှာလေးကို သူ မြင်ချင်တာ .. ကိုကို့မျက်နှာချောချောလေးကို သူ လွမ်းနေတာ။

အဆက်သွယ်မရတဲ့ရက်တွေ ရူးလောက်
အောင်တွေ့ချင်တဲ့ရက်တွေ များများလာလေတော့
စာထဲလည်း စိတ်မပါတော့ .. ကျောင်းပျက်ရက်တွေလည်း များလာပြီ။

COLORLANDWhere stories live. Discover now